สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 527

ในตอนนั้นเอง ประตูถูกเปิดออก ซูเหยียนที่แต่งตัวอย่างเป็นทางการเดินออกมา

"หลินหยาง คุณก็อยู่นี่เหรอ?" ซูเหยียนรู้สึกประหลาดใจ

"เสี่ยวเหยียน คุณออกจากโรงพยาบาลแล้ว?" หลินหยางถามด้วยความสงสัย

"เดิมทีฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากอยู่แล้ว ได้ยินมาว่าเสี่ยวเฉียนเปิดคลินิก ฉันก็เลยออกจากโรงพยาบาลก่อน ทำไม? นี่คุณเตรียมตัวมาทำงานกับเสี่ยวเฉียนเหรอ?" ซูเหยียนถาม

"ยังไม่ได้คิดเรื่องนี้"

"ถ้าหากหลินหยางยอมมาทำงานที่ฉันก็เยี่ยมสิ!" ลั่วเฉียนมองหลินหยางด้วยสายตาที่ลึกซึ้งยิ้มแล้วพูด

สีหน้าของหลินหยางไม่เปลี่ยนแปลง ถามซูเหยียน "ทางด้านของคุณลุงเป็นยังไงบ้าง?"

"อาการของคุณลุงคงที่แล้ว เรื่องนี้ต้องขอบคุณคุณมาก ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะคุณ คุณลุงคงไม่สามารถผ่านพ้นวิกฤตครั้งนี้" ซูเหยียนอดไม่ได้ที่จะพูด

"ถ้าจะขอบคุณก็ต้องไปขอบคุณเสี่ยวหยู ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเสี่ยวหยู คุณลุงอาจจะตายไปแล้ว!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ซูเหยียนรู้สึกอึ้ง ไม่ได้พูดอะไร

มันก็จริง ครั้งนี้ตระกูลซูโดนหลินหยางตบหน้าอย่างจัง

หลังจากผ่านบทเรียนครั้งนี้ คนของตระกูลซูน่าจะไม่กล้าดูถูกลูกเขยคนนี้แล้วมั้ง?

อย่างน้อยหลิวหม่านซานก็น่าจะเกรงใจขึ้นบ้างแล้ว

"ครั้งนี้ถือว่าคุณน้าคุณอาพวกเขาเป็นคนผิด แต่พูดไปพูดมา ทักษะการแพทย์ของคุณดีขนาดนี้ รีบไปสอบใบรับรองเถอะ ทางด้านของเสี่ยวเฉียนก็มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้มากกว่าคุณ! หลังจากที่ได้ใบรับรอง คุณก็เปิดคลินิกสักแห่งเหมือนเสี่ยวเฉียน ด้วยทักษะการแพทย์ของคุณ ต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน ถึงเวลายังจะมีใครดูถูกคนอีก?" ซูเหยียนพูด

หลินหยางส่ายหัว ยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ก็ได้ ไว้มีเวลาแล้วผมจะไปสอบ"

"มีเวลา? ตอนนี้งานคุณยุ่งมากเลยเหรอ? ช่วงนี้คุณทำอะไรอยู่?"

"ไม่ได้ทำอะไร…"

"ตอนนี้คุณพักที่ไหน?"

"เช่าห้องอยู่เองที่ข้างนอก…"

"ดังนั้นช่วงนี้คุณก็ไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ไปวันๆแบบนี้?" ซูเหยียนขมวดคิ้ว

สิ่งที่เธอกลัวมากที่สุดก็คือหลินหยางจะกลับไปเป็นเหมือนเก่า วันๆเอาแต่อยู่บ้านไม่ทำอะไรเลย นอนรอความตายอย่างเดียว

"เรื่องนี้…"

หลินหยางไม่รู้จะอธิบายยังไง

ลั่วเฉียนที่อยู่ด้านข้างรีบยิ้มแล้วพูด "ไอ๊หยาเสี่ยวเหยียน เธอไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก อันที่จริงสามีของเธอเก่งมาก ช่วงนี้เขากำลังวิเคราะห์ทักษะการแพทย์ ศึกษาหาข้อมูล เตรียมไปสอบใบรับรอง เขาก็ต้องยุ่งมากอยู่แล้ว"

"จริงเหรอ? แล้วเขายังจะพูดว่าไว้มีเวลาแล้วจะไปสอบอีก?" ซูเหยียนพูดด้วยความประหลาดใจ

"เรื่องนี้…เอาเป็นว่าเสี่ยวเหยียนเธอไม่ต้องห่วง ช่วงนี้ก็ให้หลินหยางมาช่วยงานฉันไปก่อนก็แล้วกัน ฉันจะช่วยคุณดูเขาเอง รับรองเขาไม่มีแอบอู้งานแน่นอน!" ลั่วเฉียนพูดอย่างยิ้มแย้ม

"มีเธออยู่ฉันก็รู้สึกวางใจ ช่วงนี้ทางบริษัทกำลังไปได้ดี ฉันก็กำลังคิดว่าจะย้ายออกมาอยู่ข้างนอก ไม่จำเป็นต้องยุ่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"

"งั้นก็ดี"

"ใช่แล้วหลินหยาง ช่วงนี้คุณอย่าไปปรากฏตัวที่บริษัท ครั้งก่อนคุณไปเถียงกับแม่แบบนั้น ตอนนี้แม่โกรธมาก ถ้าหากแม่เจอคุณ คุณต้องโดนด่าว่าอีกแน่นอน รออีกสองสามวันหลังจากหายโกรธแล้วค่อยกลับไปเถอะ"

"อืม…"

ซูเหยียนพูดคุยกับลั่วเฉียนในคลินิกสักพัก หลังจากนั้นกลับบริษัท

หลินหยางก็ไม่ได้อยู่นาน หลังจากที่ดูนาฬิกา เขาขึ้นรถขับตรงไปที่หอน้ำชาแห่งหนึ่งที่อยู่ทางใต้ของเจียงเฉิน

ชั้นบนสุดของหอน้ำชา ชายชราในชุดถังจวงกำลังยืนมือไขว้หลัง มองดูทะเลสาบตรงหน้า สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

ด้านหลังของเขา มีคนนั่งอยู่หลายคน

ทุกคนล้วนแต่แต่งตัวหรูหราไม่ธรรมดา ฐานะมั่งคั่งอย่างเห็นได้ชัด

"เซี่ยกั๋วไห่ ทำไมหมอเทวดาหลินอย่างไม่มาอีก?" ในตอนนั้นเอง ชายชราไว้หนวดเคราแพะคนหนึ่งถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ผมก็ไม่รู้ รอต่อไปอีกสักพักเถอะ" เซี่ยกั๋วไห่ถอนหายใจแล้วพูด

"ก็แค่เด็กรุ่นหลังคนหนึ่ง ประสบความสำเร็จนิดหน่อย ก็ทำตัวอวดเบ่งถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่เพียงเรียกพวกเรามาพบเขาในเจียงเฉิน ยังจะให้พวกเราตั้งมากมายมารอเขาแบบนี้!"

"คนหนุ่มสมัยนี้ ไร้มารยาทสิ้นดี!"

"สองพันล้าน!" ชิวกั้วพูดอีกครั้ง

ทุกคนหันไปมองเขาพร้อมกัน

แต่หลินหยางส่ายหัว ไม่มีท่าทีหวั่นไหว

สีหน้าของชิวกั้วเคร่งขรึมลง

"หมอเทวดาหลิน คุณอย่าทำเกินไป!"

"เกินไป?"

หลินหยางนั่งลงบนเก้าอี้ จุดบุหรี่ มองชิวกั้วแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ผู้เฒ่าชิวพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? ผมได้ทำเรื่องอะไรที่มันเกินเลยเหรอ? หรือว่า…ผมติดค้างอะไรคุณ?"

"หมอเทวดาหลิน! ผมอายุมากขนาดนี้ เดินทางมาพบคุณในเจียงเฉิน นี่ถือว่าเป็นการให้เกียรติคุณมากแล้ว คุณอย่าได้คืบจะเอาศอก! ผมยอมถอยก้าวสุดท้าย สามพันล้าน เอายาอายุวัฒนะมาหนึ่งเม็ด! ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าผมไม่เคยให้โอกาสคุณ" ชิวกั้วตบโต๊ะ พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"โอกาส?"

หลินหยางมองเขาแวบหนึ่ง "ผมไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคุณ?"

"หมอเทวดาหลิน คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ที่พวกเราเดินทางมาจากแดนไกลมาพบคุณ ทั้งหมดก็เพื่อยาอายุวัฒนะ แต่พวกเราก็จะไม่ไปล่วงเกินตระกูลซือหม่าเหมือนกับที่คุณบอก ซือหม่าซังและคุณเป็นศัตรูกัน ไม่ว่าใครก็มองออก คุณกำลังใช้ยาอายุวัฒนะมาบงการพวกเรา ใช้พวกเราเป็นอาวุธเล่นงานตระกูลซือหม่า ความคิดนี้ถือว่าดีมาก แต่พวกเราล้วนแต่เป็นคนมีหน้ามีตาของเยี้ยนจิน จะถูกคุณบงการง่ายขนาดนี้ได้ยังไง? ถ้าหากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป พวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?"

ก่อนที่ชิวกั้วจะได้พูด หัวหน้าตระกูลหยวนฉีชิงพูดขึ้นก่อน

เขาลูบเคราของตัวเอง ท่าทางดูสงบนิ่งมาก

"ดังนั้น ที่พวกคุณมาครั้งนี้ ล้วนแต่คิดจะใช้เงินซื้อยา?" หลินหยางถาม

"ถูกต้อง!"

ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน

"พวกคุณ…" สีหน้าของเซี่ยกั๋วไห่ดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที หันไปทางหลินหยางแล้วพูด "หมอเทวดาหลิน ผมนำคำพูดของคุณบอกพวกเขาแล้ว พวกเขายืนกรานจะพบคุณ ผมคิดว่าพวกเขาจะเห็นด้วยกับคุณ แต่คิดไม่ถึง…"

"ไม่เป็นไร อันที่จริงผมก็คิดเอาไว้อยู่แล้วว่าคนพวกนี้น่าจะไม่ยอมฟังคำพูดของผม คิดจะบงการคนพวกนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายแต่แรก ผมก็คาดเดาเอาไว้แล้วว่าพวกเขาต้องคิดแบบนี้"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ "ถ้าหากผมเดาไม่ผิด ถ้าผมไม่ยอมรับการใช้เงินซื้อยาของพวกคุณ พวกคุณคงจะหันไปยืนข้างซือหม่าซังอย่างไม่ลังเลใช่หรือเปล่า?"