สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 554

กลับเห็นหลินหยางมองไปทางเมี่ยวโซ พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ทักษะการแพทย์ของผู้เฒ่าเมี่ยวโซเหนือกว่าผม พวกคุณควรจะไปหาเธอ"

"นี่…" เสว่หยานเริ่มลังเลแล้ว

"เมี่ยวโซ คุณยอมก้มหัวสักครั้งเถอะ!" ฉู่ซูพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"อาวุโสสาม คุณหมายความว่ายังไง?"

"ช่วยนายหญิงเป็นเรื่องเร่งด่วน!" ฉูซู่ส่งซิกทางสายตา

เมี่ยวโซกัดฟันแน่นจนแทบหัก

แต่เธอรู้ดี ถ้าหากตนเองยังยืนกรานแบบนี้ต่อไป มันไม่เพียงแต่ไม่มีประโยชน์ต่อตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้น…ถ้าหากหลินหยางไม่ยอมช่วยในหญิงเพราะตนเอง เจ้าเกาะก็จะหันมาโทษเธอด้วย

"ทักษะการแพทย์ของฉัน…สู้คุณไม่ได้…" สุดท้ายเมี่ยวโซก็ยอมแพ้ พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง

"แล้วคำขอโทษของคุณล่ะ?" หลินหยางพูด

"คุณอย่าได้คืบจะเอาศอก! !" เมี่ยวโซโกรธจนแทบจะระเบิดแล้ว

"นี่คือท่าทีของคุณเหรอ?" หลินหยางเลิกคิ้วขึ้น

"เมี่ยวโซ!"

"ขอโทษเถอะ!"

"ใช่ ช่วยคนสำคัญกว่า!"

"แค่ก้มหัวขอโทษ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร"

อาวุโสที่อยู่โดยรอบเริ่มทยอยกันพูด

ในแววตาทั้งคู่ของเมี่ยวโซเต็มไปด้วยความโกรธ ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด

ในที่สุด เธอก็พูดเสียงดัง "ล้วนแต่เป็นความผิดของฉัน คุณชนะแล้ว ขอโทษพอใจหรือยัง?"

พูดจบ เธอวิ่งออกไปข้างนอกด้วยร่างกายที่โอนเอน

"ผู้เฒ่าเมี่ยวโช!"

ทุกคนตะโกนด้วยความร้อนใจ

แต่เมี่ยวโซไปใก้ลแล้ว

เสว่หยานถอนหายใจยาว หลังจากนั้นพูดกับหลินหยาง "คุณหลิน ผู้เฒ่าเมี่ยวโซเป็นคนหัวแข็ง หยิ่งในศักดิ์ศรี หวังว่าคุณจะไม่ถือสา ใจกว้างช่วยนายหญิงด้วย!"

"ได้ ในเมื่อพวกคุณก็พูดถึงขนาดนี้แล้ว ผมก็จะไม่เห็นคนเดือดร้อนแล้วไม่ช่วย พวกคุณไปช่วยผมเตรียมวัตถุดิบยาก่อน"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หลังจากนั้นพูดชื่อสมุนไพรส่วนหนึ่งออกมา

ฉูซู่รีบสั่งให้คนไปเตรียมทันที

"วัตถุดิบยาเตรียมพร้อมแล้ว รีบสั่งให้คนนำไปต้ม หลังจากนั้นป้อนให้นายหญิงดื่ม คืนนี้ผมจะฝังเข็มให้นายหญิง! สามารถขจัดพิษส่วนใหญ่ออกจากร่างกายเธอ" หลินหยางพูด

เสว่หยานได้ยินแล้วรู้สึกดีใจมาก รีบประสานมือคารวะ "ขอบคุณ ขอบคุณหมอเทวดาหลิน!"

"เร็ว รีบไปเตรียมของ!"

"รายงานท่านเจ้าเกาะเดี๋ยวนี้!"

"รีบไปจัดเตรียมห้องรับรองให้คุณหลิน!"

พวกอาวุโสรีบพูด

พวกลูกศิษย์เริ่มเคลื่อนไหวทันที

หลังจากที่เจ้าเกาะรู้เรื่องนี้ รีบเดินทางมาที่นี่ทันที

คนทั้งเกาะหวางโยวรู้สึกตื่นเต้นมาก

ตอนที่เห็นหลินหยางฝังเข็มให้นายหญิง เจ้าเกาะรู้สึกตื่นเต้นดีใจจนตัวสั่น

หย่าหงเดินเข้าออกภายในบ้าน ส่งเข็มเงินเข้ามาไม่หยุด

ทุกเข็มที่เสียบลงบนร่างกายของผู้หญิงคนนั้น ทันทีที่ดึงเข็มออก ล้วนแต่กลายเป็นสีดำดูน่าตกใจมาก

เป็นแบบนี้ตลอดสองชั่วโมง หลินหยางเดินออกมาพร้อมกับเหงื่อชุ่มหน้าผาก

"คุณหลิน พี่สะใภ้ผมเป็นยังไงบ้าง?" เจ้าเกาะก้าวออกมาถาม

"ผิดถูกขจัดแล้ว ต่อจากนี้ก็ดื่มยาตามที่ผมเขียนใบสั่งยาให้ ดื่มติดต่อกันหนึ่งเดือน สติของเธอน่าจะฟื้นฟูกลับมาแล้ว!" หลินหยางยิ้มแล้วพูด

"ขอโทษ ผมไม่ช่วยคุณ" หลินหยางส่ายหัวยิ้มแล้วพูด เขากินส้มหนึ่งซีกกแล้วพูดต่อ "ครั้งนี้ถ้าหากไม่ใช่เพราะศิษย์พี่ของคุณวางแผนเล่นงานผม ผมจะมีปัญหาเยอะขนาดนี้เหรอ ผมเกือบตายเพราะเธอแล้ว คุณคิดว่าผมจะไปรักษาศิษย์พี่ของคุณเหรอ?"

เสี่ยวชุ่ยอ้าปาก ไม่รู้ควรจะพูดยังไงดี

ในตอนนั้นเอง มีเสียงที่แผ่วเบาดังขึ้นจากด้านนอก

"พวกคุณสองคน ออกไป!"

สาวใช้ทั้งสองคนรู้สึกอึ้ง หันไปมองถึงกับหน้าถอดสีทันที หลังจากนั้นรีบก้มหน้าแล้วเดินออกจากภายในสวน

"ฮืม?"

หลินหยางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เห็นพเพียงหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาจากตรงประตู

หญิงสาวเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับฮัมเพลง ตรงเข้ามานั่งลงฝั่งตรงข้ามของหลินหยาง

มองไป พบว่าเธอคือเสว่โยวโยว!

"แหม? ที่แท้ก็คุณหนูใหญ่เสว่!" หลินหยางยิ้มแล้วพูด

"แหะแหะ หลินหยาง ไม่เลวนี่นา ถึงขั้นสามารถรักษาคุณป้าฉันให้หาย! ดีมาก ดีมาก! ถือว่าฉันมองคนไม่ผิด!" เสว่โยวโยวพูดอย่างยิ้มแย้ม หลังจากนั้นหยิบส้มขึ้นมาแล้วเริ่มทำการปอกเปลือกอย่างไม่เกรงใจ

"ทำไม? คุณหนูใหญ่เสว่จะมาขอบคุณผมด้วยตัวเองเหรอ?" หลินหยางยิ้มแล้วถาม

"มันก็แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าไม่ได้เป็นเพราะคุณ ฉันคงจะถูกส่งตัวเข้าหุบเขาสำนึกไปแล้ว คุณอาจจะไม่รู้ น่ารำคาญที่สุด พวกตาแก่ที่อยู่ด้านในจ้องเอาแต่จะสั่งสอนพวกเราที่ถูกส่งตัวเข้าหุบเขาสำนึก ครั้งก่อนฉันเข้าไปอยู่แค่วันเดียว หัวแทบจะระเบิดอยู่แล้ว คุณรู้จักพระถังซัมจั๋งหรือเปล่า? ตาแก่นั่นร้ายกาจยิ่งกว่าพระถังซัมจั๋งเป็นหมื่นเท่า ปากของเขาพูดไม่หยุดทั้งวัน! น่ารำคาญที่สุด ถ้าให้ฉันอยู่ที่นั่นสักปี ฉันยอมฆ่าตัวตายดีกว่า!" เสว่โยวโยวพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโห

หลินหยางยิ้มแล้วยิ้มอีก

"เออ ว่าแต่คุณเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านตระกูลซูไม่ใช่เหรอ? คนทั่วทั้งเจียงเฉินรู้ว่าคุณเป็นคนไร้ประโยชน์ แต่ทำไมทักษะการแพทย์ของคุณถึงร้ายกาจแบบนี้?" เสว่โยวโยวยื่นหน้ามาข้างหน้าอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นถาม

"อันที่จริงทักษะการแพทย์ของผมก็แค่ทั่วไป ร้ายกาจขนาดนั้นที่ไหนล่ะ?" หลินหยางส่ายหัว

"ทั่วไป? แล้วคุณรักษาคุณป้าของฉันได้ยังไง? คุณไม่รู้หรอก ก่อนหน้านี้พ่อของฉันเชิญหมอที่มีชื่อเสียงมาไม่รู้เท่าไหร่ แต่พวกเขาทำอะไรไม่ได้เลย แต่คุณมาแค่วันเดียว ก็สามารถรักษาป้าของฉันแล้ว! คุณยังจะบอกว่าทักษะการแพทย์ของคุณธรรมดาอีก?"

"มันก็ธรรมดาจริง ผมก็แค่บังเอิญรู้จักวิธีรักษาอาการที่เกี่ยวกับป้าของคุณก็เท่านั้น มันก็แค่เท่านั้น"

"จริงเหรอ?" เสว่โยวโยวเบิกตากว้าง ราวกับไม่อยากเชื่อ

"แน่นอน…พอแล้ว คุณหนูใหญ่เสว่ นี่ก็สายแล้ว ผมควรจะพักผ่อนได้แล้ว!" หลินหยางเริ่มรู้สึกรำคาญยัยเด็กผู้หญิงคนนี้ เขาจึงพูดส่งแขกโดยตรง