สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 555

"คุณนี่มันไร้น้ำใจสิ้นดี ฉันเพิ่งจะนั่งลงเอง คุณจะไล่ฉันไปแล้ว…ช่างเถอะ ช่างเถอะ ฉันกลับไปก็ได้!" เสว่โยวโยวทำปากจู๋พร้อมกับลุกขึ้นยืน ในตอนนั้นเอง เหมือนเธอนึกอะไรขึ้นได้ จึงรีบพูด "ใช่แล้วหลินหยาง การประลองฝีมือของวันพรุ่งนี้ พวกเราไปดูด้วยกันไหม?"

"ได้ ผมก็อยากเห็นวิชายุทธของเกาะหวางโยวพวกคุณเป็นยังไงเหมือนกัน"

"คุณเป็นคนฝึกศิลปะการต่อสู้ด้วยเหรอ?"

"ผมเป็นแค่หมอคนหนึ่ง แต่ถ้าพูดถึงใช้มือใช้ตีน…ก็พอเป็นอยู่บ้าง แต่ไม่ได้ถนัดมาก"

"แขนขาผอมแห้งกระเจียวอย่างคุณ ก็ไม่เหมือนคนอื่นฝึกยุทธ งั้นตกลงตามนี้ พรุ่งนี้ฉันจะพาคุณไปเปิดหูเปิดตา!"

เสว่โยวโยวพูดอย่างภาคภูมิ หลังจากนั้นหันหลังแล้วเดินออกจากประตู

หลินหยางก็เดินกลับไปพักผ่อนในห้อง

รุ่งเช้าวันที่สอง เสี่ยวชุ่ยเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำอุ่นที่ใช้ล้างหน้า

หลังจากทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย ตรงไปที่สนามประลองทันที

หลินหยางในตอนนี้เป็นแขกคนสำคัญของเกาะหวางโยว ย่อมไม่เหมือนก่อน

แต่ว่าหลังจากที่เขาเพิ่งเดินเข้าไปในประตูสนามประลอง เขาสังเกตเห็นร่างที่คุ้นเคยร่างหนึ่ง

ยวนหนี่!

เธอในตอนนี้กำลังกวาดทำความสะอาดเศษใบไม้และเศษขยะที่หน้าประตู

โดดเดี่ยวเพียงลำพัง ดูแล้วค่อนข้างอ้างว้าง

พวกลูกศิษย์ที่เดินผ่านไปมาล้วนแต่มองเธอด้วยสีหน้าที่ติดตลก หรือไม่ก็วิพากษ์วิจารณ์

สีหน้าของยวนหนี่ดูซีดขาวมาก สวมชุดลูกศิษย์แรกเข้า มีน้ำตาไหลอาบแก้มเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้ร้องไห้ออกมา เพียงแค่ก้มหน้าลงกวาดพื้นต่อไป มองข้ามเสียงหัวเราะและเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่อยู่โดยรอบ

"สิทธิของพวกคุณก็จะเข้าร่วมการประลองด้วยไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมากวาดพื้นอยู่ตรงนี้?" หลินหยางอดไม่ได้ที่จะถาม

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ศิษย์พี่รับหน้าที่ทำความสะอาดทั้งเกาะ นอกจากกวาดพื้นยังต้องล้างห้องน้ำ ทิ้งขยะ ซักเสื้อผ้า เธอสามารถเข้าร่วมกันประลองได้ตามปกติ แต่เธอก็ห้ามทิ้งหน้าที่หลักของเธอเหมือนกัน นี่เป็นคำสั่งของเจ้าเกาะ" เสี่ยวชุ่ยพูด

"จริงเหรอ?" หลินหยางพยักหน้า

"ศิษย์ในตอนนี้…น่าเวทนามาก…" เสี่ยวชุ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร

หลินหยางส่ายหัวไม่ได้พูดอะไร

การที่ยวนหนี่ตกอยู่ในสภาพนี้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะเธอทำตัวเอง เรื่องนี้จะโทษใครไม่ได้

ทุกคนต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง ตอนที่เธอทำแบบนั้นควรจะนึกถึงผลที่ตามมา

เพี๊ยะ!

ในตอนนั้นเอง มีเสียงตบหน้าดังขึ้นอย่างชัดเจน

ทุกคนรู้สึกอึ้ง

กลับเห็นบนใบหน้าของยวนหนี่มีรอยฝ่ามือสีแดงปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ส่วนคนที่อยู่ตรงหน้าเธอคือเสว่โยวโยว

"เเพศยา!"

เสว่โยวโยวด่า หลังจากนั้นพลิกหลังมือตบไปอีกที

เพี๊ยะ!

เสียงดังชัดเจน

ยวนหนี่ก้มหน้าลง ผมเผ้ายุ่งเหยิงเล็กน้อย

แต่เธอไม่ได้โต้ตอบ และไม่ได้ร้องว่าเจ็บ เพียงแค่มองพื้นด้วยสายตาที่มืดมน

"แพศยา ผู้หญิงสำส่อน คุณเกือบทำให้ป้าของฉันเดือดร้อนแล้วรู้ตัวหรือเปล่า? ถ้าหากหลินหยางตายเพราะคุณ ป้าของฉันก็ไม่มีทางรักษา ผู้หญิงอสรพิษอย่างคุณยังมีหน้าอยู่เกาะหวางโยวอีกเหรอ? ไสหัวไป! ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ จะไปตายที่ไหนก็ไป! ยิ่งไกลยิ่งดี!"

เสว่โยวโยวพูดด่าทอ สองมือเท้าเอว ไม่มีท่าทีใจอ่อนแม้แต่นิดเดียว คำพูดแต่ละคำที่ด่าออกมาไม่น่าฟังเลยสักนิด

ยวนหนี่กวาดพื้นของเธอต่อโดยไม่พูดอะไร

"นางสารเลว!"

เสว่โยวโยวโมโหมาก ยกมือขึ้นแล้วกำลังจะเหวี่ยงออกไปอีกที

"คุณหนูใหญ่เสว่"

หลินหยางรีบตะโกน

เสว่โยวโยวหันไปมอง พบว่าหลินหยางกำลังเดินเข้ามา เธอยิ้มแล้วพูดกับหลินหยาง "หลินหยาง คุณมาพอดีเลย! มามามา กระทืบเธอระบายอารมณ์สักทีสองที สบายใจได้ ไม่มีใครหาเรื่องคุณแน่นอน!"

"ช่างเถอะ" หลินหยางส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ผมไม่ชอบถือสากับผู้หญิง"

"แต่เธอคิดจะฆ่าคุณ คุณยังทนได้อีกเหรอ?" เสว่โยวโยวถามด้วยน้ำเสียงที่แปลกประหลาด

"ผมก็เป็นคนแบบนี้แหละ คุณจะฆ่าผมก็ได้ แต่ห้ามแตะต้องคนข้างกายของผม ไม่อย่างนั้นไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แม้กระทั่งเด็กหรือคนแก่ผมก็ฆ่าไม่เว้น" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ไปกันเถอะ นี่มันก็สายแล้ว"

"ก็ได้" เสว่โยวโยวทำปากจู๋ หลังจากนั้นหันไปจ้องยวนหนี่ "วันนี้ถือว่าคุณโชคดีไป!"

พูดจบ เดินจับแขนของหลินหยางเดินเข้าไปข้างใน

สนามประลองตั้งอยู่ตรงตีนเขาเกาะหวางโยว พื้นที่กว้างมาก สามารถรองรับคนได้นับหมื่น

ตอนนี้ สนามประลองเต็มไปด้วยเสียงเอะอะพูดคุย มีผู้คนมานั่งประจำที่ไม่น้อย อาวุโสของเกาะหวางโยวก็เริ่มทยอยกันเดินเข้าไปข้างในเช่นกัน

พวกลูกศิษย์กำลังรวมตัวกันกลุ่มละสองสามคน

ผู้รับผิดชอบหลายคนก็เดินทางมาถึงแล้ว

"ศิษย์พี่ วันนี้พวกเราต้องทำให้ดีที่สุด สร้างชื่อให้กระฉ่อนไปเลย!"

"ถูกต้อง ต้องให้เจ้าเกาะได้เห็นความสามารถของพวกเรา!"

...

ทุกคนยืดเส้นยืดสายพร้อมกับพูดคุยกัน

เสว่โยวโยวพาหลินหยางเดินไปถึงแท่นที่อยู่ชั้นบนสุด

ที่นี่เป็นที่นั่งของของอาวุโสใหญ่ทั้งห้าและเจ้าเกาะ

บนใบหน้าของแต่ละคนถอยให้เห็นรอยยิ้มที่ภาคภูมิ

"ศิษย์เซิงเฉา คำนับเจ้าเกาะ คำนับอาวุโสทุกท่าน" ผู้ชายคนนั้นยกมือขึ้นประสานคารวะแล้วพูด

"อืม"

เจ้าเกาะพยักหน้า ในแววตาเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดู

"เซิงเฉา ได้ยินมาว่าช่วงก่อนคุณเพิ่งสามารถทะลวงวิชากระบี่หวางโยวขั้นแปดได้สำเร็จ เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?" อาวุโสสองเสว่หยานยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"ใช่ครับ" เซิงเฉาพยักหน้า

"ดีมาก ยังหนุ่มยังแน่นแต่สามารถฝ่าทะลวงถึงขั้นแปด อัจฉริยะ!"

"นอกจากฉางเฟิง เขาเป็นคนที่สามารถฝ่าทะลวงถึงขั้นแปดก่อนอายุยี่สิบสอง"

"ถูกต้อง…"

เหล่าอาวุโสพูดชมและปรบมือ

ทว่าเซิงเฉาได้ยินแล้วกลับแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจออกมา

เซิงเฉาเดินจากไป มีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามา

"ศิษย์เหม่ยเฟิงเยี่ยน คำนับเจ้าเกาะ คำนับอาวุโสทุกท่าน"

"อืม ดี! ดี!"

ทุกคนพยักหน้า แสดงสีหน้าที่ดีใจออกมา

"พวกเขาสองคนเป็นใคร?"

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะถาม

"พวกเขาสองคนเป็นลูกศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดของเกาะหวางโยว ศิษย์พี่เซิงเฉาคนนั้นเป็นลูกศิษย์ที่ติดอันดับสาม เชี่ยวชาญเรื่องกระบี่ วิชากระบี่ยอดเยี่ยม ส่วนเหม่ยเฟิงเยี่ยนเป็นลูกศิษย์ที่ติดอันดับสอง มีทักษะการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วว่องไวเหมือนสายฟ้า พวกเขาล้วนแต่เป็นอัจฉริยะรุ่นใหม่ ได้รับการนับถือจากลูกศิษย์ทุกคน" เสว่โยวโยวยิ้มแล้วพูดอธิบาย

"จริงเหรอ? แล้วลูกศิษย์อันดับหนึ่งเป็นใคร?" หลินหยางถาม

"แน่นอนว่าต้องเป็นศิษย์พี่ฉางเฟิงอยู่แล้ว!" เสว่โยวโยวตาลุกวาวเป็นประกาย พูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความนับถือ

"ฉางเฟิง? เสว่ฉางเฟิงคนนั้นเหรอ?" หลินหยางพูดพึมพำ

ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินเสว่หยานพูดถึง อยู่บนเกาะไม่ถึงหนึ่ง ก็ได้ยินชื่อของคนคนนี้ไปทั่ว

"ถูกต้อง เขานั่นแหละ" เสว่โยวโยวพูดด้วยความตื่นเต้น "แต่ไม่รู้ทำไมศิษย์พี่ฉางเฟิงถึงไม่ต้องการเข้าร่วมการประลองครั้งนี้ ถ้าเขาลงมือ จะต้องสนุกมากแน่นอน! คุณไม่รู้หรอก ครั้งล่าสุดที่เขาลงมือคือเมื่อสามปีก่อน ไม่รู้ว่าในเวลาสามปีที่ผ่านมา ความแข็งแกร่งของเขาพัฒนาไปถึงระดับไหนแล้ว"

"เขาร้ายกาจมากเลยเหรอ?"

"ไร้สาระ ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ แม้กระทั่งอาวุโสก็ยังต้านไม่ไหว เขาเป็นถึงผู้ปราดเปรื่อง!"

"ผู้ปราดเปรื่อง?"

"ถูกต้อง อันดับที่สิบแปดของรายชื่อผู้ปราดเปรื่อง! หลินหยาง คุณรู้จักรายชื่อผู้ปราดเปรื่องหรือเปล่า?"

"เหมือนจะ…เคยได้ยิน…"