สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 602

ในตอนนั้นเอง มีเสียงโทรศัพท์สั่นดังขึ้น

เวินลี่ที่อยู่ด้านหลังหยิบโทรศัพท์ออกมา หลังจากนั้นส่งไปให้ฟานเล่อ

ฟานเล่อกวาดสายตามองเบอร์ที่โทรเข้าแล้วรู้สึกอึ้งเล็กน้อย หลังจากนั้นรีบกดรับสาย

"สวัสดีครับผู้กำกับต๋ง! คุณมีอะไรจะชี้แนะหรือเปล่า?" ฟานเล่อรีบยิ้มแล้วพูด

"ทางด้านของซ่งจิงเป็นยังไงบ้าง?"

"ไอ้แก่หัวโบราณคนนี้ปฏิเสธ!"

"ปฏิเสธ? ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นนี่นา เขาน่าจะเป็นคนที่รู้จักแยกแยะถึงจะถูก!" ผู้กำกับต๋งรู้สึกประหลาดใจมาก

"ผู้กำกับต๋ง ไอ้แก่คนนี้น่าจะโดนประธานหลินขู่ เขาไม่เพียงแต่ไม่พิจารณาที่จะร่วมมือกับพวกเรา ในทางกลับกันยังพูดเกลี้ยกล่อมพวกเราแทนประธานหลิน ช่างเลอะเลือนเสียจริง ผมว่าอย่าเอาความหวังไปฝากไว้ที่ตัวเขาจะดีกว่า! คนคนนี้พึ่งพาไม่ได้!"

"ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นผมจะไปรายงานให้ประธานของพวกเรารู้ก่อน พรุ่งนี้ขึ้นศาลเปิดศึกกับหยางหัวเลย! คุณไปหาสื่อเอาไว้เยอะหน่อย แล้วก็พวกชอบขุดคุ้ยด้วย ทำให้คดีนี้เป็นเรื่องใหญ่เข้าไว้ ต้องทำให้คนทั้งประเทศรู้ ต้องทำให้ชื่อเสียงของประธานหลินคนที่ย่อยยับ!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า ผมแทบจะทนรอไม่ไหวแล้ว!" ฟานเล่อหัวเราะเสียงดัง ในแววตาปรากฏให้เห็นความสะใจ

ซ่งจิงเพิ่งจะเดินออกจากโรงแรมหลินเจียง มีจดหมายทนายส่งไปถึงบริษัทหยางหัวแล้ว

หลังจากที่หม่าไห่ได้รับจดหมายทนาย เขารีบเรียกตัวของคังเจียห่าวและจี้เหวินมาทันที

คนทั้งสองอ่านจดหมายทนายแล้วส่ายหัว

"รับมือง่ายมาก"

"พวกเขากำลังยกก้อนหินมาทุบใส่ขาของตัวเอง!"

คนทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

"งั้นก็แสดงละครสนุกให้ทุกคนได้เห็นหน่อย" หลินหยางที่นั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ยิ่งไปกว่านั้นผมคาดเดาว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ต้องเป็นหวงหยูแน่นอน ทำให้หวงหยูลากเข้ามาเกี่ยวด้วย! ผมไม่หวังว่าตอนที่พวกเรากำลังสู้กัน พวกเขาจะยืนดูอยู่ด้านข้าง"

"ประธานหลินวางใจได้ คนของเราจับตาดูพวกเขามาสักพักแล้ว!"

"งั้นก็ดี เรื่องนี้ปล่อยให้พวกคุณไปจัดการก็แล้วกัน ผมกลับบ้านไปพักผ่อนก่อน"

หลินหยางนวดขมับตัวเอง หลังจากนั้นลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงาน

หลายวันมานี้นอนค้างคืนอยู่ที่คลินิกของลั่วเฉียนและหยางหัวมาตลอด ไม่รู้ว่าช่วงนี้ซูเหยียนเป็นยังไงบ้างแล้ว

ตอนที่หลินหยางไปถึงเยว่เหยียนอินเตอร์แนชชั่นแนล เลขาหญิงคนนั้นรีบเดินเข้ามา

"คุณหลิน ในที่สุดคุณก็มาสักที!" เลขาหญิงพูดเสียงเบาด้วยความร้อนใจ

"มีอะไรเหรอ?" หลินหยางถามด้วยความสงสัย

"ช่วงนี้ประธานเอาแต่อยู่ในห้องทำงาน ถ้าคุณยังไม่มา เกรงว่าเธอคงจะขนเตียงมาอยู่ในห้องทำงานแล้ว!" เลขาหญิงพูดด้วยความร้อนใจ

"เพราะอะไร?" หลินหยางรู้สึกอึ้ง

"ทั้งหมดก็เพราะเกาหลาน!"

"เกาหลาน? เขาทำไม?"

"ช่วงนี้เขามายุ่งวุ่นวายกับประธานทุกวัน วันก่อนพูดคำพูดโรแมนติก เมื่อวานส่งดอกไม้มา ต้องการให้ประธานยอมรับเขา แต่ประธานไม่สนใจเขาเลยสักนิด คุณหลิน คุณรีบคิดหาวิธีเถอะ ไล่คนน่ารำคาญคนนี้ไปให้ไกลเลย!"

หลินหยางได้ยินแล้วเงียบขรึมลงสักพัก หลังจากนั้นส่ายหัว "คุณก็ไปเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยโยนเขาออกไปก็จบเรื่อง เพราะยังไงเสี่ยวเหยียนก็ไม่มีทางยอมรับเขาอยู่แล้ว คุณไม่ต้องห่วง"

"นี่…คุณหลิน ยังไงประธานหลินก็เป็นภรรยาของคุณนะ! คุณไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ?" เลขาหญิงพูดด้วยความเหลือเชื่อ

หลินหยางส่ายหัวอย่างขมขื่น

ภรรยา?

มันก็แค่ในนามเท่านั้น

"ผมเข้าไปดูหน่อยก็แล้วกัน"

พูดจบ เดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของซูเหยียน

ทว่าหลังจากที่เพิ่งเดินเข้าไปใกล้ประตู ได้ยินเสียงไวโอลินที่ไพเราะดังขึ้น

หลังจากนั้นเห็นเกาหลานในชุดสูทถือดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่กำลังยืนอยู่หน้าห้องทำงาน ด้านข้างของเขาถึงขั้นมีวงไวโอลินกำลังบรรเลงเพลงอยู่ด้วย

"เสี่ยวเหยียน คุณคือพระจันทร์บนท้องฟ้า ส่วนผมคือดวงดาว ดวงดาวทุกดวงเป็นตัวแทนความรักของผมที่มีต่อคุณ ดวงดาวที่เต็มท้องฟ้า ขอเพลงคุณนายหน้าขึ้นมองก็จะเห็นมัน…"

เกาหลานพูดด้วยอารมณ์ที่ลึกซึ้ง เขาหยิบกล่องขนาดเล็กที่ประณีตออกมาจากกระเป๋ากางเกง เปิดมันออก ด้านในมีแหวนเพชรที่กำลังส่องแสงประกายปรากฏขึ้น

ซูเหยียนหลับตาลง ไม่ยอมพูดอะไรอีก

ในเวลานี้เธอพูดอะไรไปมันก็ไม่มีประโยชน์ เกาหลานหัวแข็งมากเกินไป

แต่เกาหลานกลับไม่คิดแบบนั้น

ในสายตาของเขา ยิ่งผู้หญิงไม่ยอมรับ มันหมายความว่าเรื่องนั้นยิ่งมีปัญหา

ซูเหยียนไม่มีทางรู้สึกอะไรต่อหลินหยางอยู่แล้ว แต่เธอกลับไม่ยอมรับตนเอง นั่นหมายความว่าต้องเป็นเพราะหมอเทวดาหลิน!

"ได้! ได้! เสี่ยวเหยียน ในเมื่อคุณไม่ยอมรับผม…งั้นก็ช่างเถอะ เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ผมจะให้คุณดูอะไรอย่างหนึ่งก็แล้วกัน!"

"อะไร?" ซูเหยียนรู้สึกอึ้งเล็กน้อย

"เหอะ ผมจะให้คุณเห็นว่าชื่อเสียงของหมอเทวดาหลินผู้มีชื่อเสียงคนนั้นป่นปี้ย่อยยับยังไง!"

เกาหลานพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา หลังจากนั้นโบกมือ มีผู้ชายถือกระเป๋าเอกสารคนหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอก ผู้ชายคนนี้เดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของซูเหยียนแล้วเปิดกระเป๋าเอกสาร หยิบคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คออกมาวางลงบนโต๊ะ

บนหน้าจอของโน๊ตบุ๊คกำลังแสดงเอกสารฉบับหนึ่งที่เต็มไปด้วยตัวอักษร

ซูเหยียนมองเอกสารพวกนี้แล้วถึงกับหน้าถอดสีทันที

"นี่คุณกำลังทำอะไร? คุณไปเอาของพวกนี้มาจากไหน?" ซูเหยียนกระโดดลุกขึ้นจากโต๊ะอย่างกะทันหัน จ้องเกาหลานด้วยความโกรธในอาการตกใจ!

"เรื่องนี้คุณไม่ต้องถามมาก เสี่ยวเหยียน ถึงแม้คุณจะไม่ยอมรับผม แต่ผมรู้ คนที่คุณชอบต้องเป็นประธานหลินแน่นอน เรื่องนี้ทั่วทั้งเจียงเฉินไม่ใช่ความลับแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นบริษัทของพวกคุณและหยางหัวมีความร่วมมืออย่างลับๆ ประธานหลินก็เคยช่วยคุณหลายครั้งในที่สาธารณะ พวกคุณสองคนเป็นอะไรกันคิดว่าผมไม่รู้เหรอ?" เกาหลานพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

สีหน้าของซูเหยียนซีดขาว เบิกตากว้าง

"เกาหลาน คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับหมอเทวดาหลินเลย!" ซูเหยียนรีบพูด

"งั้นก็หมายความว่า…ผมส่งเอกสารที่เพียงพอจะทำให้ชื่อเสียงของหยางหัวและหมอเทวดาไปที่ศาลก็ไม่เป็นไร?" เกาหลานถาม

ร่างกายของซูเหยียนสั่นสะท้าน

ส่วนหลินหยางที่อยู่ด้านข้างรีบก้าวเข้าไป สายตามองไปทางเอกสารที่อยู่บนหน้าจอ

"ทำไม? คนโง่อย่างคุณก็จะดูด้วย? คุณเข้าใจเหรอ?" เกาหลานยิ้มอย่างดูถูกแล้วพูด

"ก็พอจะเข้าใจบ้างเล็กน้อย เอกสารของคุณมันบอกว่าหยางหัวกรุ๊ปหลบเลี่ยงภาษี ทำบัญชีปลอม เรื่องพวกนี้ไม่มีเรื่องไหนที่เป็นเรื่องจริงเลย ถ้าหากหยางหัวหันมาเผชิญหน้ากับพวกคุณ พวกคุณจะทำยังไง?" หลินหยางถาม