สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 603

"ปัญญาอ่อน บางครั้งจริงก็คือเท็จ เท็จก็คือจริง เรื่องของบัญชีก็แค่ลงมือขีดเขียนนิดหน่อยก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" เกาหลานหรี่ตาลงยิ้มแล้วพูด

"ดูเหมือนภายในหยางหัวกรุ๊ปจะมีคนของพวกคุณ! ยิ่งไปกว่านั้นยังอยู่แผนกการเงิน!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา

ตกลงเกาหลานคนนี้ทำยังไงกันแน่ ถึงขั้นสามารถสั่งให้คนแทรกซึมเข้าไปในหยางหัวกรุ๊ป? ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นแผนกการเงิน…

แล้วหม่าไห่ทำงานยังไง?

สีหน้าของหลินหยางเคร่งขรึมลงไม่พูดอะไร

"คุณคิดจะเอายังไง?" ซูเหยียนตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ดูเหมือนที่ผมคาดเดามันจะถูก คุณชอบหมอเทวดาหลินเด็กหน้าเขาคนนั้นจริงด้วย!" เกาหลานพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ประธานหลินเคยช่วยฉันเอาไว้หลายครั้ง ฉันปกป้องเขามันเป็นเรื่องที่สมควร!"

"เหอะ ก็ได้ แล้วแต่คุณอยากจะพูดยังไง!" เกาหลานส่ายหัว

"เกาหลาน มอบของพวกนี้ให้ฉัน! ต่อไปพวกเรายังเป็นเพื่อนสมัยเรียน!"

"เพื่อนสมัยเรียน? แต่ผมไม่สนใจที่จะเป็นเพื่อนสมัยเรียนอะไรของคุณ ผมอยากเป็นผู้ชายของคุณเท่านั้น!" เกาหลานหรี่ตาลง หัวเราะเสียงเบาแล้วพูด "ถ้าคุณยอมตอบตกลงเป็นแฟนผม ยอมออกเดทกับผม บางทีผมอาจจะสามารถพิจารณามอบของพวกนี้ให้คุณ!"

"คุณ…เกาหลาน! อย่ารังแกกันให้มาก! คุณคิดจริงเหรอว่าฉันจะไม่รู้คุณกำลังคิดอะไรอยู่?" ซูเหยียนโกรธจนหน้าแดง

"ในเมื่อคุณรู้ งั้นผมก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังแล้ว! ซูเหยียน ถ้าคุณยอมขึ้นเตียงกับผม อย่าว่าแต่โน๊ตบุ๊คเครื่องนี้ ผมถึงขั้นสามารถอาศัยอิทธิพลของตระกูลเกาช่วยหมอเทวดาหลินจัดการคนที่เป็นศัตรูกับเขา ว่ายังไง?" เกาหลานยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

เกาหลานในตอนนี้ก็คิดจะถอดหน้ากากของตัวเองแล้ว

เขาไม่มีเวลาให้เสียในเจียงเฉินอีกแล้ว ถ้าหากซูเหยียนไม่ยอม เขาก็จะใช้ไม้แข็งแทน

ซูเหยียนได้ยินแล้วย่อมต้องรู้สึกโกรธมาก ร่างกายที่บอบบางของเธอสั่นอย่างรุนแรง ใบหน้าแดงก่ำ นิ้วมือชี้เกาหลาน พูดด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน "เกาหลาน คุณ…ฉันไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้!"

"เสี่ยวเหยียน คุณอย่าโทษผมเลย! ผมก็แค่ชอบคุณจากใจจริง ไม่ได้มีความคิดอื่น"

"คุณ…"

ซูเหยียนโกรธจนแทบจะพูดอะไรไม่ออกแล้ว

ในที่สุด ซูเหยียนชี้ไปทางประตู ตะคอกด้วยความโกรธ "ไป! คุณไสหัวไปเดี๋ยวนี้!"

"ไสหัวไป? เสี่ยวเหยียน ถ้าผมเดินออกจากประตูบานนี้ งั้นหยางหัวก็ไม่สามารถเยียวยาอีกแล้ว หมอเทวดาหลินของคุณก็ไม่สามารถเยียวยาอีกแล้ว! และถึงขั้นแม้กระทั่งเยว่เหยียนอินเตอร์แนชชั่นแนลของคุณก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย คุณแน่ใจ…จะให้ผมไสหัวไป?"

ซูเหยียนได้ยินแล้วลมหายใจหยุดชะงัก เริ่มไม่รู้ควรจะพูดยังไง

ซูเหยียนสามารถทำให้เยว่เหยียนอินเตอร์แนชชั่นแนลเติบโตจนถึงทุกวันนี้ เธอไม่เพียงแต่พึ่งความพยายามของตัวเอง ยังมีความช่วยเหลือจากหยางหัวด้วย ต้องบอกก่อน กำไลก้อนแรกของเธอได้มาจากการช่วยเหลือของหยางหัว ยิ่งไปกว่านั้นหมอเทวดาหลินของประธานหยางหัวกรุ๊ปเคยยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอครั้งนับไม่ถ้วน น้ำใจส่วนนี้ ซูเหยียนยอมเก็บเอาไว้ในใจเสมอ

ถึงแม้จะมีข่าวลือมากมายบอกว่าหมอเทวดาหลินชอบเธอ แต่เธอไม่เคยใส่ใจกับเรื่องนี้

เพราะเธอยังไม่ได้หย่า ก่อนที่จะหย่า เธอไม่เคยคิดจะมีความสัมพันธ์ชู้สาวกับผู้ชายคนอื่น

ซูเหยียนเริ่มลังเลแล้ว

เกาหลานเห็นภาพนี้ มุมปากของเขากระตุกขึ้น

เขารู้ดี เขากำลังจะพิชิตสาวน้อยคนนี้แล้ว

"โชคดีที่ฉันเก็บไพ่ตายเอาไว้ ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเธอแล้ว!" เกาหลานคิดในใจ

"ฉันไม่สามารถยอมรับคำขอของคุณ…พวกเรา…เจรจากันอีกหน่อยเถอะ!" ซูเหยียนคิดสักพัก ก้มหน้าลงด้วยความปวดใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"ไม่มีปัญหา!" เกาหลานยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางที่อยู่ด้านข้างเอ่ยปากพูด

"ไม่จำเป็นต้องเจรจา คุณรีบพาคนของคุณไสหัวไปได้แล้ว อย่ามารบกวนเสี่ยวเหยียนอีก!"

"หลินหยาง ที่นี่คนไร้ประโยชน์อย่างคุณไม่มีสิทธิ์พูด ไสหัวไป!" เกาหลานขมวดคิ้วแล้วพูด

"คนที่ควรใส่หัวไปคือคุณ!" หลินหยางก้าวออกมาหยุดอยู่ตรงหน้าเกาหลาน พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ส่วนสูงของเขาสูงกว่าเกาหลานพอสมควร ยืนก้มหน้ามองเกาหลานแบบนี้ ทำให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ธรรมดา

ลมหายใจของเกาหลานสั่นสะท้าน เริ่มไม่กล้าขยับตัวส่งเดช…

ถึงแม้หลินหยางจะขึ้นชื่อว่าเป็นคนไร้ประโยชน์แห่งเจียงเฉิน ร่างกายที่สูงใหญ่ของเขา บวกกับสายตาที่เย็นชาทั้งคู่ ทำให้ดูน่ากลัวไม่ใช่น้อย

"คุณคิดจะทำอะไร?" เกาหลานขมวดคิ้วแน่น พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"เสี่ยวเหยียน คุณ…"

"ไสหัวออกไป!" ซูเหยียนตะคอก ใบหน้าเล็กถูกปกคลุมด้วยความเยือกเย็น

เกาหลานได้ยินแล้วพยักหน้า พูดด้วยสายตาที่น่ากลัว "ได้! ได้! ซูเหยียน คุณอย่าเสียใจทีหลังก็แล้วกัน! ถึงเวลาอย่ามาอ้อนวอนผม!"

พูดจบ สะบัดแขนแล้วเดินจากไป!

ผ่านไปสักพัก ภายในห้องเงียบสงบลง

ซูเหยียนทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วสะอื้นร้องไห้

ออกจากเยว่เหยียนอินเตอร์แนชชั่นแนล หลินหยางหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหม่าไห่

"ประธานหลิน…" เสียงของหม่าไห่ดังขึ้น

"แผนกการเงินมีปัญหา" หลินหยางพูดเพียงประโยคเดียว

หม่าไห่รู้สึกเย็นวูบเหมือนตกอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง ร่างกายเริ่มสั่นเทาไม่หยุด

"ประธานหลิน คุณ…คุณไปได้ข่าวมาจากไหน?"

"เมื่อกี้นี้เอง เกาหลานคุณชายของตระกูลเกาแสดงหลักฐานหลายชิ้นที่เอาไว้สำหรับเล่นงานหยางหัว หนึ่งในนั้นคือหยางหัวหลบเลี่ยงภาษี ขั้นตอนการดำเนินงานทั้งหมดของหยางหัวเป็นไปตามระเบียบ ภาษีทุกอย่างก็จ่ายตรงกำหนด แต่เกาหลานกลับมั่นใจว่าเขาสามารถทำให้เรื่องถูกกลายเป็นผิด งั้นแสดงว่านอกจากแผนกการเงินของเรามีปัญหา ก็ไม่มีความเป็นไปได้อย่างอื่นแล้ว!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ประธานหลินวางใจได้ ผมจะต้องหาตัวหนอนบ่อนไส้ออกมาภายในวันนี้ให้ได้!" หม่าไห่รีบพูด

"วันนี้?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ภายในห้าชั่วโมง…ไม่ สามชั่วโมง! ภายในสามชั่วโมง จะต้องพาตัวหนอนบ่อนไส้มาหาผม!"

"เอาบัญชีทั้งหมดมาเทียบใหม่หนึ่งรอบ ห้ามปล่อยให้มีข้อผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว! อีกอย่างหลังจากที่หาหนอนบ่อนไส้เจอแล้วอย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น พวกเราจะใช้แผนซ้อนแผน!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

ลมหายใจของหม่าไห่หยุดชะงัก เข้าใจความหมายของหลินหยางได้ในทันที เขารีบพยักหน้า

"ประธานหลินวางใจได้ ผมดูแล้วควรทำยังไง"

"ดี!"

.....