สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 636

เยี้ยนจิน

ตระกูลเหลียง

"พี่ รอผมด้วย! พี่! รอผมด้วย จะรีบร้อนกลับบ้านไปทำอะไร? ก็ไหนบอกว่าจะสอนศิลปะการต่อสู้ไอ้ผมไม่ใช่เหรอ?" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยวิ่งตามเข้าไป

แต่เหลียงซวนเหม่ยกลับไม่สนใจ เธอเปิดทีวีอย่างเร่งรีบแล้วกดไปที่ช่องรายการสด

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยเหลือบมองทีวีแวบหนึ่ง พูดด้วยสีหน้าที่ขมขื่น "พี่ รีบกลับมาเพราะดูแพทย์แผนจีนเน่าๆเนี่ยเหรอ?"

"ห้ามพูดเหลวไหล!" สีหน้าของเหลียงซวนเหม่ยเปลี่ยนไปทันที เธอหันไปพูดดุเหลียงเสี่ยวเตี๋ย

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยสะดุ้ง หลังจากนั้นพูดด้วยท่าทางที่น่าสงสาร "พี่ โตจนถึงป่านนี้แล้ว พี่ยังไม่เคยดุผมมาก่อนเลย…พี่เป็นอะไรไป…"

เหลียงซวนเหม่ยรู้สึกอึ้ง หลังจากนั้นสุดลมหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลงมาก "เสี่ยวเตี๋ย นั่งลงตั้งใจดูทีวี"

"พี่คงจะไม่ได้เป็นแฟนคลับของหมอเทวดาหลินคนนั้นด้วยหรอกมั้ง? ในชั้นเรียนของผมมีแฟนคลับของเขาหลายคนเลย ต้องยอมรับว่าหน้าตาของเขาหล่อใช้ได้…แต่ผมไม่ชอบท่าทางของเขา มันดูโอ้อวดมากเกินไป"

"ทักษะการแพทย์ของเขาใช้ไม่ได้เลยเหรอ?" เหลียงซวนเหม่ยถามกลับ

"ผมไม่เข้าใจแพทย์แผนจีนสักหน่อย"

"ไม่เข้าใจก็ต้องนั่งลง!"

"นี่…ก็ได้…" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็ยอมนั่งลงแต่โดยดี

เวลาล่วงเลยผ่านไปทีละนิด

ตรงหน้าของถนนปิเอเตอเลนประเทศสหรัฐอเมริกา มีทหารรักษาการเกือบหนึ่งร้อยนายเฝ้าประจำการอยู่ตรงหน้าประตูบ้านเลขที่111 แบ่งเป็นซ้ายขวาสองข้างอย่างเป็นระเบียบ ส่วนด้านนอกอัดแน่นไปด้วยนักข่าวที่มาจากทั่วสารทิศ หลังจากที่ลงจากเครื่องบินก็ตรงมาที่นี่ทันที นอกเหนือจากนี้ยังมีผู้ชมอีกกลุ่มใหญ่

การจราจรติดขัด ตำรวจในท้องถิ่นจำเป็นต้องออกมารักษาความสงบ

เวลาหกโมงห้าสิบนาที เจ้าชายเบอเค่อและทีมแพทย์ส่งเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตเข้าไปในคลินิกของหลินหยาง ภายใต้การนำของแอนนา

ส่วนหลินหยางได้เตรียมตัวไว้ล่วงหน้าบ้างแล้ว

เขากวาดสายตามองกล้องนับร้อยตัวที่สุดติดตั้งไว้ในห้อง หลังจากนั้นหันไปพยักหน้าให้เจ้าชายเบอเค่อแล้วพูด "เริ่มได้แล้ว!"

เครือข่ายสื่อหลักของแต่ละประเทศเริ่มทำการถ่ายทอดสดทันที

สายตานับร้อยล้านคู่กำลังจ้องโทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ หรือทีวีเพื่อดูการถ่ายทอดสด

ภายในคลินิก

หลินหยางเตรียมเตียงสีขาว หลังจากนั้นวางตัวของเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตที่หลับไหลลงบนเตียง

ตอนนี้สีหน้าของเธอดูซีดขาวและดูผอมไปเยอะมาก เห็นแล้วให้ความรู้สึกปวดใจ ผมสีบลอนด์ที่เคยดูเงางามของเธอก็ดูแห้งมาก

ส่วนแอนนาสวมเสื้อกาวน์สีขาวยืนอยู่ด้านข้าง เธอกำลังเตรียมอุปกรณ์ ส่วนหลินหยางเลิกแขนเสื้อของเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตขึ้น นวดหลังมือของเธอไม่หยุด สักพักก็เปลี่ยนไปลูบท้องของเธอ

ผู้คนที่อยู่ด้านข้างเห็นแล้วขมวดคิ้ว

"เจ้าชาย องค์หญิงเป็นคนของราชวงศ์ เขาทำแบบนี้กับเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตต่อหน้าคนทั่วโลก…ราชวงศ์จะไม่เสียหน้าเหรอ" คนที่อยู่ด้านข้างพูดกับเจ้าชายเบอเค่อ

"เขากำลังรักษาคนป่วย ในเวลาแบบนี้แล้วยังจะไปพิจารณาเรื่องพวกนั้นอีกทำไม? ที่ผมต้องการคือมาร์กาเร็ตที่สุขภาพแข็งแรง ผมไม่สนใจเรื่องอื่น!" เจ้าชายเบอเค่อพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

คนด้านข้างได้ยินแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

หลังจากนวดไปสักพัก หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมาแล้วเป่า

เห็นเพียงเข็มเงินเกิดการสั่นอย่างกะทันหันทันที

เช่นเดียวกับแมลงปอที่กระพือปีก มันสั่นอย่างรวดเร็วจนถึงขั้นสามารถเห็นเป็นภาพติดตา

ส่วนคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ผู้คนที่มีความรู้เกี่ยวกับแพทย์แผนจีนที่ดูจากทางบ้านถึงกับตกตะลึง

หนึ่งในนั้นคือราชาแพทย์ของประเทศเกาหลี

"หรือนี่ก็คือ…เข็มซวนซินที่หายสาบสูญไปนานมากของประเทศจีน?" ราชาแพทย์เกาหลีพูดอุทาน

นักเรียนที่อยู่ด้านข้างรู้สึกอึ้ง หันไปมองเขาพร้อมกัน

"อาจารย์ เข็มซวนซินคืออะไร?" มีคนถามด้วยความระมัดระวัง

"เป็นวิธีฝังเข็มโบราณของประเทศจีน อาจารย์เคยได้พูดคุยกับแพทย์แผนจีนผู้สูงอายุคนหนึ่งตอนเดินทางไปเที่ยวประเทศจีน วิชาฝังเข็มชุดนี้น่าจะมีประวัติศาสตร์ยาวนานถึงสองพันปี ตอนนั้นประเทศจีนยังอยู่ในช่วงสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก มีหมอคนหนึ่งชื่อซวนโหย่วจื่อ เขาใช้เวลาทั้งหมดสามสิบปีเดินทางไปทั่วประเทศจีนเพื่อเรียนวิชาฝังเข็ม เขารวบรวมจุดแข็งของทุกคนเข้าด้วยกัน จนสามารถคิดค้นชุดวิชาฝังเข็มซวนซิน ชุดวิชาฝังเข็มชุดนี้สามารถปรับปรุงเส้นประสาทและหลอดเลือดในร่างกายของมนุษย์ไปในทางที่ดี ถ้าหากผมเดาไม่ผิด หมอเทวดาหลินกำลังจะใช้วิชาฝังเข็มชุดนี้มาล้างพิษในร่างกายของผู้ป่วย!" ราชาแพทย์เกาหลีพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"จริงเหรอ?"

"คิดไม่ถึงว่าประเทศจีนจะมีทักษะการฝังเข็มที่ร้ายกาจแบบนี้อยู่ด้วย!"

แต่ยังไม่จบเท่านั้น หลินหยางยังคงฝังเข็มต่อไป บนแขน หัวไหล่ ขาตั้งคู่ของเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตเต็มไปด้วยเข็มเงิน

เข็มเงินทั่วร่างของเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตรวมทั้งหมดมากกว่าหนึ่งร้อยเล่ม ดูแล้วค่อนข้างน่าตกใจ

มีชาวต่างชาติไม่น้อยที่ดูการถ่ายทอดสดแล้วพากันอุทานหรือไม่ก็สาปแช่ง

"พระเจ้า เขากำลังทรมานเด็กเหรอ?"

"ไม่น่าเชื่อ! นี่คือแพทย์แผนจีนของประเทศจีนเหรอ? บ้ามาก!"

"ฉันแค่ดูก็รู้สึกเจ็บแล้ว!"

"แบบนี้มันจะมีผลจริงเหรอ?"

มีผู้คนมากมายแสดงความคิดเห็นบนอินเทอร์เน็ต ถึงขั้นมีคนร้องเรียนให้หยุดการถ่ายทอดสดครั้งนี้ด้วย ในมุมมองของพวกเขา มันเป็นภาพที่โหดร้ายมาก

เจ้าชายเบอเค่อก็แบกรับแรงกดดันสองเท่า

ทหารองครักษ์ที่อยู่ด้านข้างส่งโทรศัพท์ให้เขา

เจ้าชายเบอเค่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้าแล้วไม่กล้ารีรอ รีบกดรับสายทันที

"พ่อ" เขาพูดเสียงเบาเล็กน้อย

"หยุดการถ่ายทอดสดเดี๋ยวนี้!" มีเสียงที่เคร่งขรึมดังขึ้นจากปลายสาย

"พ่อ นี่เป็นวิธีเดียวที่จะสามารถช่วยมาร์กาเร็ต ผมให้พวกเขาหยุดตอนนี้ไม่ได้!" เจ้าชายเบอเค่อพูดด้วยความร้อนใจ

"แกรู้หรือเปล่า การทำแบบนี้จะทำให้ราชวงศ์ของเราเสียหน้า มีผู้คนมากเท่าไหร่ที่กำลังดูอยู่ เจ้าหญิงของเราโดนคนอื่นใช้เข็มเสียบจนเต็มตัวแบบนี้! มันเพ้อเจ้อและเหลวไหลสิ้นดี!"

"พ่อ พ่อไม่ควรมีอคติต่อแพทย์แผนจีนแบบนี้! พวกเรากำลังช่วยเธอ!"

"แต่แกไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้เธอกำลังเจ็บปวดมาก?"

"มันแค่ชั่วคราวเท่านั้น ถ้าเธอสามารถผ่านพ้นความเจ็บปวดชั่วคราวนี้ไปได้ ผมรู้สึกว่ามันคุ้มค่า!"

"เบอเค่อ! แกกล้าขัดคำสั่งของฉันเหรอ?"

"พ่อ ผมไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น ผมแค่…อยากทำให้ลูกสาวของผมมีชีวิตอยู่ต่อไป ได้โปรด ให้ทำการถ่ายทอดสดต่อไปเถอะ!" หัวใจของเจ้าชายเบอเค่อแทบจะแตกสลาย