สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 637

เขาสามารถมองข้ามคำพูดนินทาลับหลังของคนทั่วโลก แต่เขาไม่สามารถยอมรับความสงสัยของคนในครอบครัว ถ้าหากแม้แต่คนในครอบครัวก็ไม่สนับสนุน เขาจะไปเอาความมั่นใจมาจากไหนให้การรักษานี้ดำเนินต่อ?

"ดังนั้น แกจะไม่ยอมหยุดเรื่องเหลวไหลพวกนี้?"

"พ่อ ผมไม่สามารถหยุดได้อีกแล้ว!"

"เหรอ…"

ทางปลายสายเงียบลงไปสักพัก หลังจากนั้นจึงพูด

"ถ้าเกิดมันกลายเป็นเรื่องตลก แกรู้อยู่แล้วว่าควรจะทำยังไงใช่หรือเปล่า?"

ลมหายใจของเจ้าชายเบอเค่อสั่นสะท้าน หลังจากนั้นมองไปทางเจ้าหญิงมาร์กาเร็ต ผ่านไปสักพัก เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "พ่อวางใจเถอะ ถ้าหากสถานการณ์กู้ไม่กลับแล้ว…ผมยินดีสละสถานะเชื้อพระวงศ์ของผม…"

"นี่เป็นการเดิมพันครั้งสำคัญ…หวังว่า…แกจะชนะ!" ทางปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

เจ้าชายเบอเค่อก้มหน้าลงแล้วพูดเสียงเบา "พ่อ ผมคิดว่า…สำหรับหมอเทวดาหลิน นี่…ก็เป็นการเดิมพันครั้งสำคัญเหมือนกัน…"

เนื่องจากกลัวผู้ชมไม่เข้าใจแพทย์แผนจีน สื่อสำนักข่าวบางสำนักถึงขั้นลงทุนเชิญผู้เชี่ยวชาญมาอธิบาย

อย่างเช่นสำนักข่าวท้องถิ่นของสหรัฐอเมริกา ก็มีการเชิญแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงที่สุดของไชน่าทาวน์จินซานมา

ท่าทางของแพทย์แผนจีนคนนี้น่าจะมีอายุราวสี่สิบกว่า เขาชื่อซินโซวซง เขามาเป็นหมออยู่ในไชน่าทาวน์ตั้งแต่อายุยี่สิบห้า เปิดคลินิกมานานถึงยี่สิบปี ในเขตจินซานถือว่ามีชื่อเสียงไม่น้อย แม้ว่าผู้คนที่มาตรวจโรคส่วนใหญ่จะเป็นคนจีน ในขณะที่คนของสหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่ยังไม่สามารถยอมรับแพทย์แผนจีน

"คุณซิน ช่วยอธิบายให้พวกเราหน่อยได้หรือเปล่า ทำไมคุณหลินต้องเสียบเข็มลงบนตัวเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตมากขนาดนี้? แบบนี้มันจะไม่โหดร้ายเกินไปเหรอ?" นักข่าวยื่นไมโครโฟนไปแล้วถาม

"อันที่จริงทุกคนเข้าใจผิดแล้ว หมอหลินกำลังฝังเข็มให้กับเจ้าหญิงมาร์กาเร็ต เข็มแบบที่เขาใช้ค่อนข้างเรียวและนิ่มมาก มันแตกต่างจากเข็มที่พวกเราใช้ปกติทั่วไป ใช้มันเสียบลงบนร่างกายของมนุษย์แค่ทำให้เกิดอาการคัน อันที่จริงมันไม่ได้เจ็บปวดมากขนาดนั้น"

มีซินโซวซงคอยอธิบาย ผู้คนกลุ่มหนึ่งที่รู้สึกสงสัยก็ถือว่าเข้าใจแล้ว

แต่อาศัยเข็มเงินอย่างเดียวในการรักษาโรค ยังไงมันก็ดูเกินจริงมากไปหน่อย

โชคดีที่หลินหยางก็ไม่ได้เตรียมจะใช้เข็มเงินรักษาเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตอย่างเดียว

หลังจากที่ฝังเข็มเรียบร้อยแล้ว เขาหยิบหม้อออกมา หลังจากนั้นใส่วัตถุดิบที่เตรียมเอาไว้ก่อนหน้านี้ลงหม้อ

ผ่านไปสักพัก เริ่มทำการนั่งต้มยาอยู่ด้านข้าง

การต้มยาครั้งนี้ใช้เวลาไปทั้งหมดสองชั่วโมงเต็ม

ในภาพมุมกล้อง หลินหยางกำลังถือพัดกระดาษที่ทำเองคอยพัดเตาไฟไม่หยุด บางครั้งก็หยุดไปสักพักแล้วเริ่มทำแบบนั้นใหม่ นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีอะไรซับซ้อน

คราวนี้ทำให้ผู้ชมทั้งโลกเริ่มง่วงนอนแล้ว

"ยาสมุนไพรควบคู่กับการรักษาเป็นเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญ ยิ่งไปกว่านั้นจำเป็นต้องต้มเสร็จแล้วดื่มทันที ต้องยอมรับว่าทักษะการต้มยาของหมอหลินสมบูรณ์แบบมาก"

ซินโซวซงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดอธิบาย

แต่หลังจากที่พูดออกไปไม่กี่ประโยค เขาพบว่าตัวเองไม่รู้ควรจะอธิบายยังไงต่อแล้ว

เพราะการต้มยาไม่มีอะไรต้องอธิบายมากมาย

ใช้คำศัพท์แบบผู้เชี่ยวชาญมากเกินไป ผู้คนก็ไม่เข้าใจ

คนส่วนหนึ่งหลังจากที่นั่งจ้องทีวีมานานเป็นชั่วโมง ในที่สุดก็เริ่มรู้สึกเบื่อ อดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนช่อง

ภายในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นสมุนไพรที่ช่วยฉูนจมูก ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทนไม่ไหวกับกลิ่นสายนี้ พากันบีบจมูกของตัวเองแล้วขมวดคิ้วแน่น

แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร

มีเพียงเรย์ม่อนที่เดินออกมาจากฝูงชน

"หมอเทวดาหลิน คุณจะปล่อยให้คนไข้อยู่แบบนั้นโดยไม่สนใจเลยเหรอ?" เรย์ม่อนถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"เรย์ม่อน?" แอนนารู้สึกประหลาดใจ

เรย์ม่อนได้ยินแล้วสีน่าดูน่าเกลียดจนถึงขีดสุด เขากรอกตาไปมา พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ถึงแม้อาการก่อนหน้านี้ของเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตจะแย่มาก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราทำอะไรไม่ได้แล้ว!"

"หรือไม่ให้สมาคมการแพทย์ของพวกคุณรักษาต่อ?" หลินหยางยิ้มแล้วถาม

"คุณ…ตอนนี้พวกเราจะรักษายังไง? ใครจะไปรู้ว่าคุณทำอะไรกับเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตไปบ้าง มันจะมีอาการแทรกซ้อนอะไรหรือเปล่าไม่มีใครรู้ พวกเราไม่สามารถคาดการณ์เลยด้วยซ้ำ คุณทำให้อาการของเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตแย่ลง!" เรย์ม่อนกัดฟันอธิบาย

"ดังนั้น พวกคุณไม่สามารถรักษาเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตในตอนนี้ ถูกหรือเปล่า?" หลินหยางถามกลับ

"นี่…" เรย์ม่อนลังเลสักพัก

แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร หลินหยางพูดขึ้นอย่างกะทันหัน "เอาแบบนี้ก็แล้วกัน พวกเรามาเดิมพันกัน"

หนังตาของเรย์ม่อนกระตุก รู้สึกถึงความผิดปกติ

แต่มีกล้องมากมายกำลังถ่ายเขา เขารู้ดีว่าตอนนี้ไม่สามารถถอยได้อีกแล้ว ไม่เช่นนั้นจะเป็นการทำให้ตัวเองขายหน้าครั้งใหญ่

"ผมไม่ชอบการพนัน แต่ถ้าหากมันมีส่วนเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของสมาคมการแพทย์ ผมในฐานะประธานสมาคมก็ไม่มีทางนิ่งดูดายแน่นอน!" เรย์ม่อนพูดเสียงดัง "คุณอยากเดิมพันอะไร?"

"ง่ายมาก ผมอยากเดิมพันกับคุณเรื่องที่ผมสามารถรักษาเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตให้หายได้หรือเปล่า!" หลินหยางยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

เรย์ม่อนหนังตากระตุกทันที หลังจากนั้นพูดด้วยความโกรธ "คุณหลิน คุณเลอะเลือนเกินไปแล้ว! พวกเราในฐานะแพทย์ จะเอาชีวิตของคนไข้มาเดิมพันได้ยังไง? จรรยาบรรณความเป็นมืออาชีพของพวกคุณมีแค่นี้เหรอ?"

"คุณเรย์ม่อน ผมไม่ได้กำลังเอาชีวิตของเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตมาเดิมพันกับคุณ! ในมุมมองของผม ผมจะต้องรักษาเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตหายดีแน่นอน!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"คุณจะเอาอะไรมาเดิมพันกับผม?" เรย์ม่อนขมวดคิ้วถาม

"ศักดิ์ศรีแพทย์แผนจีนของประเทศจีน!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

คำพูดประโยคเดียวแต่กลับหนักแน่นเหมือนทองคำพันชั่ง ทำให้เรย์ม่อนรู้สึกถึงแรงกดดัน

"คุณเป็นตัวแทนแพทย์แผนจีนของประเทศจีนไม่ได้หรอก!" เขารีบตะโกน