สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 719

บนรถเมล์

"ถ้าไม่เป็นอะไรคุณก็ไม่ต้องหยิบหมวกลงมา เข้าใจไหม?" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยจ้องไปที่หลินหยางแถวหลัง

"ทำไม?" หลินหยางถามด้วยความแปลกใจ

"คุณมันก็แค่ปลอมตัวมา อีกทั้ง...อีกทั้งคุณไม่ได้เหมือนหมอเทวดาหลิน ถ้าคนรู้ว่าคุณปลอมตัวมา ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? ฉันยังต้องเรียนที่นี่อยู่นะ!" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยจ้องเขาอย่างโหดร้าย

"แต่มันก็แค่ทำเพื่อให้คนกลัวไม่ใช่หรอ ถ้าเป็นจริงแล้วมีอะไรสำคัญ?"

"เหมือนหมีอย่างคุณ จะไปทำให้ใครกลัวได้?!"

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยพูดอย่างไม่แยแส

หลินหยางส่ายหน้า ไม่พูดอะไร

รถเมล์หยุดด้านหน้าประตูมหาลัย

ทั้งสองลงจากรถและเดินเข้าไปทางเข้าประตูมหาลัย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามามหาลัยพร้อมกับเหลียงเสี่ยวเตี๋ย แต่ทุกครั้งที่มาจะเกิดเรื่องต่างๆ นาๆ

ต้องบอกว่าทางเข้ามหาลัยของเหลียงเสี่ยวเตี๋ยไม่สงบจริงๆ

แต่จากการพิจารณาแล้ว ต้นเหตุของทุกอย่างเป็นเพราะคุณหยุนนั่น

ดังนั้นที่หลินยหางจึงมาที่นี่ในวันนี้ ไม่ได้มาจัดการเรื่องหม่านปิงซวนนั่น แต่เพื่อจัดการคุณหยุนในจุดนี้

ถ้าจัดการต้นเหตุของปัญหาได้ หลังจากนี้ทางมาโรงเรียนของเหลียงเสี่ยวเตี๋ยก็จะไม่มีเรื่องอะไรแล้ว

หลินหยางกำลังคิดว่าจะติดต่อคุณหยุนอย่างไร

แต่ในเวลานี้มีสาวทันสมัยหลายคนที่แต่งตัวด้วยเครื่องเพชรพลอยเดินเข้ามา

"หืม? นี่ไม่ใช่ดาวมหาลัยเหลียงของพวกเราหรอ? ฮ่าๆๆๆ!"

"ยังเด็กอยู่เลยหนิ!"

"แอะๆ...ทำไมฉันรู้สึกขยะแขยง? แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์หรอ?"

เสียงเยาะเย้ยดังขึ้น

"ทำไม? นังตัวดี บทเรียนครั้งที่แล้วยังไม่แรงพอหรอ? ยังกล้ามาที่นี่อีก? ทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของพี่ปิงซวนของพวกเราหรอ?"

หญิงสาวผมสีบลอนด์ถือบุหรี่ในมือข้างหนึ่ง ชี้ไปที่เหลียงเสี่ยวเตี๋ย และตะโกนเสียงดัง

สีหน้าของเหลียงเสี่ยวเตี๋ยซีดลง เธอค่อนข้างกลัว แต่เมื่อคิดว่าหลินหยางยืนอยู่ข้างๆ ก็ไม่อยากให้เขาตลกกับเรื่องนี้ จึงกัดฟันและพูด: "ฉัน...ฉันแค่มาเรียน ฉันบอกไปแล้ว เรื่องหม่านปิงซวนกับคุณหยุน...ฉันจะไม่ยุ่ง ฉันหวังว่าหลังจากนี้พวกคุณอย่างมาหาเรื่องฉันอีกเลย..."

"ฮ่าๆๆๆ หาเรื่องหรอ? เธอคู่ควรด้วยหรอ? ไม่มองดูตัวเองบ้างว่าสกปรกแค่ไหน! เธอคิดว่าพี่ปิงซวนจะมาคิดอะไรเรื่องเธอหรอ? อย่าสำคัญตัวเองนะ!"

ผู้หญิงเหล่านั้นหัวเราะออกมาเสียงดัง

"พวกคุณ ผมหวังว่าพวกคุณจะไม่มารังแกน้องสาวของผมอีก มีอะไรเข้าใจผิดกันแค่พูดออกมาก็จบแล้ว หยุดใช้ความรุนแรงและรังแกเพื่อนร่วมฉันคนอื่น ดีไหม?" หลินหยางเอ่ยปากพูด

"หืม? นังนี่ หาคนมาช่วยหรอ?" หญิงสาวที่สูบบุหรี่มองหลินหยาง พูดอย่างเยือกเย็น: "คุณคือใคร?"

"ผมคือพี่ของเสี่ยวเตี๋ย"

"พี่ชายแบบไหนกัน?" หญิงสาวที่สูบบุหรี่ถาม

"ฮ่าๆๆๆ..."

ทุกคนที่อยู่ข้างๆเขาหัวเราะ

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยหน้าแดงสุดขีด

"คุณ ผมอยากจะเจอหม่าปิงซวนที่พวกคุณว่า ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากเจอคุณหยุนด้วย ผมคิดว่าเรื่องนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิดกัน! หวังว่าพวกคุณจะจับมือกันอย่างสงบสุขได้หลังจากนี้!" หลินหยางไม่แสดงท่าทีโมโหแต่อย่างใด เขายิ้มและพูด

"อะไรนะ? อยากเจอพี่ปิงซวนหรอ? แล้วยังอยากเจอคุณหยุนอีก? ฮ่าๆ ได้ๆๆ ไม่มีปัญหา! พวกเขาก็อยากเจอพวกคุณ!" หญิงสาวคนนั้นจ้อง หัวเราะเสียดังและพูด

"ถ้าอยากเจอพี่ปิงซวนและคุณหยุน งั้นก็ตามพวกเรามาละกัน!" หญิงสาวอีกคนหยิบกุญแจออกมา หมุนบนนิ้วและเดินไปตามถนน ดึงเปิดประตูรถแลนโรเวอร์ที่จอดอยู่ข้างถนน

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยผงะ

"ขึ้นรถสิ ฉันจะพาคุณไปหาพี่ปิงซวนและคุณหยุน อยากจะพูดอะไร พวกคุณก็ไปพูดต่อหน้าพวกเขาเอง!" หญิงสาวที่สูบบุหรี่หัวเราะออกมา

"เอ่อ...พวกเขาไม่อยู่ในมหาลัยหรอ?"

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยถามด้วยสีหน้าสงสัย

เธอไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน แต่เธอแอบรู้สึกว่าวันนี้คงไม่ได้ออกจากวิลล่าแห่งนี้ง่ายๆ...

"ลงมาสิ!"

หญิงสาวที่สูบบุหรี่เปิดประตูรถและโดดลงไป สูดหายใจเข้าลึกๆ และมองเหลียงเสี่ยวเตี๋ยและหลินหยางด้วยรอยยิ้ม

หลินหยางลงไปอย่างใจเย็น

ต่เหลียงเสี่ยวเตี๋ยกลับลังเล ไม่กล้าลงไป

"ทำไม? กลัวหรอ? ถ้ากลัว เสียใจตอนนี้ยังไม่สาย รีบกลับไปซะ แต่คุณน่าจะรู้นะว่าผลลัพธ์ของการกระทำเช่นนั้นเป็นอย่างไร!" หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้ม

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยกัดฟัน ดึงความกล้าของตัวเองและโดดลงไปจากรถ

ขาของเธออ่อนแรงเล็กน้อย

ผู้หญิงเหล่านั้นแอบยิ้มอย่างไม่แยแส ผลักประตูใหญ่ของวิลล่าเข้าไป

เมื่อเปิดประตูเข้าไป ก็ได้กลิ่นของควันที่พุ่งออกมา

หลินหยางมองเข้าไป เห็นชายหนุ่มหญิงสาวจำนวนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟา

เหมือนกำลังพูดอะไรบางอย่าง แต่ละคนสูบบุหรี่ เอนตัวลงอย่างมีความสุข

"โย่ เหม่ยเยว่กลับมาแล้วหรอ?"

หยุนถงหลิ่งที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟาพูดกับสาว ๆ ที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ตรงข้ามของเขา มีเด็กผู้หญิงผมสีม่วง ใส่ต่างหูและแต่งหน้าแบบสโมคกี้

หญิงสาวชำเลืองมองดู ดวงตาของเธอจับจ้องที่เหลียงเสี่ยวเตี๋ยที่เข้ามาทันที และดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความหนาวเย็น

"หืม? นี่ไม่ใช่คุณผู้หญิงเหลียงของพวกเราหรอ? คุณผู้หญิงเหลียง คุณมีเวลามาหาพวกเราที่นี่ด้วยหรอ?" สาวที่แต่งงานสโมคกี้วางบุหรี่บนโต๊ะ ถือแก้วไวน์ขึ้นมาเขย่าและจิบหนึ่งอึก

"รุ่นพี่...รุ่นพี่หม่าน..." เหลียงเสี่ยวเตี๋ยพูดเสียงสั่น

"ปิงซวน อย่าทำให้เสี่ยวเตี๋ยลำบาก ผมรู้ว่าระหว่างพวกคุณเข้าใจผิดกัน แต่ในเมื่อเสี่ยวเตี๋ยมาแล้วแสดงว่าคิดดีแล้ว!" คุณหยุนยิ้ม ลุกขึ้นเดินไปทางเหลียงเสี่ยวเตี๋ย: "มามามา เสี่ยวเตี๋ย มาตรงนี้ นั่งลงคุยกัน!"

เมื่อพูดเสร็จก็ยื่นมือมาดึงเหลียงเสี่ยวเตี๋ย