สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 77

เหมือนว่าอาหนิวจะไม่ใช่คนที่ดีนัก ปฏิบัติกับพวกคุณไม่ค่อยดี! แต่ก็ไม่เป็นไร ผมจะเอาคืนให้หมด" เฮียเป้าพูดอย่างเฉยเมย: "ไป ไปหักขาของชายคนนี้สักหน่อย สำหรับผู้หญิงคนนี้...พากลับไปที่ห้องทำงานผมก่อน รอให้แม่ของผมกลับมา จะให้เธอจัดการ!"

"รับทราบ เฮียเป้า!"

คนที่อยู่รอบๆ ตะโกนพร้อมกัน รีบไปที่ซูเหยียนและหลินหยาง

"อ๊า..."

ซูเหยียนร้องเสียงดังออกมา รีบหลับตาลง

หลินหยางจับมือของเธอ ไม่ขยับใดๆ

แต่ในเวลานี้ ประตูรถเบนซ์หลายสิบคันเหล่านั้นที่จอดอยู่ข้างถนนถูกเปิดออกทั้งหมด

ชายร่างใหญ่ชุดดำจำนวนมากรีบลงจากรถ

พวกเขารีบเข้ามาล้อมเฮียเป้าอย่างรวดเร็ว จำนวนคนมากกว่าพวกเฮียเป้าหลายเท่า ฉากที่ชายเหล่านี้เข้ามาล้อมเกิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

พวกของเฮียเป้าอึ้ง

"ทุกคนมาจากไหนกัน?" เฮียเป้าถามด้วยสีหน้าย่ำแย่

อย่างไรก็ตาม คำตอบที่เขาได้รับคือเสียงที่ดังมาจากบนรถ: "ลงมือ!"

ทันใดนั้นชายชุดดำเหล่านั้นก็ดึงแท่งเหล็กออกมาและทุบพวกเฮียเป้าอย่างบ้าคลั่ง

ปัง ปัง ปัง ปัง! ปัง...

"อ๊า..."

คนของเฮียเป้าไม่ทันได้ป้องกัน ถูกทุบตีจนเลือดตกยางออก ร้องเสียงหลงออกมาเจียนตาย

หลายคนต้องการหยุดและโต้กลับ แต่อีกฝ่ายมีจำนวนมากและกะทันหันมากเกินไป หลายคนดึงมีดออกมาและถูกทุบลงไปบนพื้น ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย

ในช่วงเวลาเหล่านี้คนของเฮียเป้าล้มลงไปกับพื้นหมดแล้ว

เฮียเป้าอึ้งตาค้าง

เมื่อเขาได้สติกลับมา คนเหล่านี้ก็ล้อมเขาเอาไว้แล้ว

"พวกคุณเป็นใคร? สหาย! พวกเราเข้าใจผิดอะไรกันรึเปล่า?" เฮียเป้าเหงื่อไหล รีบตะโกนไปที่รถเบนซ์อย่างสุดแรง

อย่างไรก็ตามไม่มีคำตอบออกมาจากรถเบนซ์คันนั้น

คนที่ล้อมพวกเฮัยเป้าอยู่นั้นไม่ลังเลและหยิบแท่งเหล็กขึ้นมาทุบตี

สุดท้ายแล้วเฮียเป้าก็ยังนับว่าเป็นมนุษย์ ตอบสนองอย่างรวดเร็ว รีบกระโดดอย่างเร่งรีบกระแทกชายคนหนึ่งอย่างรุนแรง และจะวิ่งหนี

แม้ว่าเขาจะถูกตีด้วยไม้เท้าหลายครั้งบนหลัง เขาก็ยิ้มด้วยความเจ็บปวด แต่เขาก็ยังไม่หยุด

แต่เมื่อเขากำลังจะหนีจากวงล้อม มีรถเบนซ์พุ่งมาบนถนน หลายคนลงมาจากรถ

เฮียเป้าหน้าซีด

ให้ตายเถอะ เราไปหาเรื่องใครเข้า? คนที่ล้อมอยู่นี่อย่างน้อยสองร้อยคน?

เฮียเป้าตกใจกลัว และรู้ว่าเขาไม่สามารถหนีจากการถูกล้อมได้

ใบหน้าของเขาย่ำแย่ หันกลับไปมองทางรถเบนซ์ที่มีเสียงดังออกมา จากนั้นก็กระโดดไปทันนั้นทันที

คนขับตกใจกะทันหันและรีบล็อคประตู

อย่างไรก็ตาม เฮียเป้าหยิบก้อนหินบนพื้นและใช้กำลังทั้งหมดของเขาในการทุบกระจกให้แตก

ปึก!

แรงมหาศาลกระแทกจนหินและกระจกแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เฮียเป้าเอื้อมไปเพื่อที่จะปลดล็อกโดยไม่สนใจกระจกที่แตก จากนั้นเขาเปิดประตูเบาะหลังอย่างรวดเร็ว ถือมีดเอาไว้และจับหัวหน้าที่อยู่ด้านในเป็นตัวประกัน

แต่ทันทีที่เปิดประตูรถ เฮียเป้าก็ตกตะลึง

เขามองคนที่นั่งอยู่ด้านในด้วยความอึ้ง ร่างกายสั่น สายตาเหลือเชื่อ

"ลุง...ลุงเทียนหรอ?" เฮียเป้าพึมพำ

"อาเป้า ล้มเลิกซะเถอะ..." สวี่เทียนที่นั่งอยู่ด้านในเอ่ยปาก

"ทำไม? คุณ...คุณไม่ได้อยู่ที่หนานเฉิงหรอ? อีกทั้งผมไม่ได้มีความคับแค้นใจใดๆ กับคุณ? ทำไมลุงเทียนต้องอยากจะฆ่าผมแบบนี้?" เฮียเป้าพังทลาย หยิบมีดและแทงประตูรถเบนซ์อย่างบ้าคลั่ง

เขาอยากจะแทงมีดเข้าไปที่หัวใจของคนที่อยู่ด้านใน แต่เขารู้ เขาทำไม่ได้ เขาไม่สามารถทำได้

สวี่เทียนมองด้านหน้าอย่างนิ่งสงบ ปล่อยให้เฮียเป้าระบายออกมา

หลังจากเขาแทงไปสิบกว่าครั้ง สวี่เทียนก็พูดเบาๆ

"คุณจะรอด"

เมื่อสามคำนี้ออกมา ราวกับว่าเป็นฟางเส้นสุดท้าย มีดในมือของเฮียเป้าหล่นลงบนพื้น เขาทรุดตัวลงบนพื้นและร้องไห้ออกมาเสียงดัง

"คุณไปตายที่ไหนมาเนี่ย?" จางชิงหยูด่า

"ไปขอร้องให้เพื่อช่วย...หืม? เหยียนเอ๋อ? กลับ...กลับมาแล้วหรอ?" ซูกวงมองซูเหยียนด้วยความตกใจ ตื่นเต้นอย่างมาก ความเศร้าบนใบหน้าของเขาหายไปทันที

แต่ไม่นาน ใบหน้าของเขาก็ย่ำแย่อย่างมา

"กินข้าวเร็ว!" หลินหยางยกอาหารที่ปรุงสุกออกมาจากห้องครัว

ทุกคนนั่งลงกินข้าว

"หืม รสชาติอาหารวันนี้ไม่เลวเลย!"

จางชิงหยูอารมณ์ดีอย่างมาก ยากที่จะได้ยินคำพูดนี้

แต่ซูกวงกลับไม่มีจิตใจกิน คีบพักหล่นลงพื้น

เมื่อกินข้าวเสร็จก็รีบอาบน้ำเข้านอน วันนี้เป็นวันแห่งความวุ่นวาย

แต่เช้าวันรุ่งขึ้น...

ปึก ปึก ปึก!

เสียงเคาะประตูอย่างรวดเร็วปลุกทุกคนที่กำลังหลับอยู่

"ใครหน่ะ?"

จางชิงหยูขยี้ตาเดินไปเปิดประตู

"ใช่ครอบครัวของซูกวงไหม?" ด้านนอก ชายผมสั้นและเสื้อเชิ้ตสีขาวถาม

"คุณคือ..."

"ผมคือเพื่อนของซูกวง ผมแซ่โจว"

"โอ้ะ...สวัสดีๆ เชิญเข้ามา อากวง นี่เพื่อนของคุณมาแล้ว!" จางชิงหยูตะโกน

ซูกวงในห้องรีบเดินออกมา ใบหน้าของเขาย่ำแย่อย่างมาก

ชายแซ่โจวคนนั้นเข้ามาในห้อง หยิบสัญญากองหนึ่งออกจากกระเป๋าเอกสาร วางไว้บนโต๊ะ ยิ้มแล้วพูดว่า: "อากวง รีบเซ็นเร็ว ผมจะไปที่สำนักและพาลูกสาวกับลูกเขยของคุณไปด้วย"

"อะไร?"

จางชิงหยูตกใจ เหลือบมองเอกสารบนโต๊ะ ตกใจเมื่อพบว่ามันคือสัญญาโอนบ้าน

"ซูกวง! นี่...นี่มันเรื่องอะไรกัน? จางชิงหยูตะโกนด้วยความกังวล