สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 778

"ประธานหลิน เอ่อ...จะเป็นไปได้ยังไง? พวกเราไม่สามารถรับตำแหน่งเยอะขนาดนี้ภายในวันเดียวได้! ถ้าทำแบบนี้ หยางหัวต้องวุ่นวายอย่างแน่นอน! เลิ้นกุยกำลังจับตามองพวกเราอยู่ตลอด! สิ่งที่พวกเขารอก็คือโอกาส หากเลิ้นกุยใช้ประโยชน์จากโมเมนตัมโจมตีเรา ผม...เกรงว่าพวกเราจะต้านไม่ไหว!" หม่าไห่แทบจะร้องไห้ออกมา

"ไม่เป็นไร ทำได้" หลินหยางพูด

"แม้ว่าจะส่งมอบงานสำเร็จ แต่พวกเราจะไปหาคนที่มีพรสวรรค์มากมายขนาดนั้นมาจากไหน? ประธานหลิน นี่ไม่ใช่การซื้อผักซื้อปลา...พวกเรา...พวกเราทำไม่ได้จริงๆ..." หม่าไห่ถอนหายใจ พูดด้วยความปวดหัว

หลินหยางลุกขึ้น จ้องเขาและพูด: "หม่าไห่ ถ้าผมช่วยคุณหาอัจฉริยะในตำแหน่งต่างๆ คุณสามารถส่งมอบให้เสร็จภายในวันเดียวและรักษาเสถียรภาพภายในของหยางหัวได้ไหม?"

"เอ่อ...ได้!" หม่าไห่กัดฟันและพูดออกไปอย่างไม่เต็มใจ!

หลินหยางพยักหน้า ไม่พูดพร่ำทำเพลง หยิบโทรศัพท์บนโต๊ะและโทรออกไป

"หมอเทวดาหลิน คุณมีเวลาโทรหาผมได้ยังไงเนี่ย?"

เสียงที่ชราดังมาจากปลายสาย เห็นได้ชัดว่าประหลาดใจมาก

เห็นได้ชัดว่า เขาเองก็รู้ว่าตอนนี้หลินหยางยุ่งจนไม่ได้หยุดพัก

"ขอความช่วยเหลือจากคุณ"

"หมอเทวดาหลินนี่พูดอะไร ต้องการอะไรก็พูดมา ผมช่วยคุณได้อย่างแน่นอน!"

"ถ้าอย่างงั้น ผมจะไม่อ้อมค้อม ผมต้องการกลุ่มคนที่มีความสามารถ คุณช่วยคุยกับพวกเขาและส่งพวกเขามาหน่อย ในทางกลับกันผมจะมอบของขวัญให้กับคนที่มอบพรสวรรค์ให้ผม ผมจะให้ยาอายุวัฒนะแก่เขา แน่นอนสิ่งที่ผมหมายถึงคือพรสวรรค์ ผมจะทำการประเมินด้วยตัวเอง" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

เมื่อสิ้นเสียง ลมหายใจของคนปลายสายก็เร็วขึ้น

"หมอเทวดาหลิน คุณ...คุณเอาจริงหรอ?"

"ผมเคยพูดโกหกหรอ?"

"โอเค! โอเค! ประธานหลิน ผมจะรีบติดต่อพวกเขา คุณต้องการพรสวรรค์ด้านไหนบ้าง รีบบอกมา ที่พวกเราไม่ขาดเลยคนที่มีความสามารถสูง! !" เสียงปลายสายตื่นเต้นอย่างมาก

"โอเค ผมจะส่งรายชื่อให้คุณในภายหลัง"

หลินหยางพูดและวางสายไป

หม่าไห่ผงะ

"ประธานหลิน คุณ...คุณโทรหาใคร?"

"ตระกูลเซี่ยเยี้ยนจิง" หลินหยางพูด

"ตระกูลเซี่ยหรอ?"

หม่าไห่ผงะ จู่ๆ ก็นึกอะไรออกและพูด: "ประธานหลิน คุณต้องการรับสมัครผู้มีความสามารถจากบริษัทชั้นนำที่อยู่ในมือของมหาอำนาจใหญ่ในหยานจิงเพื่อมาแทนที่พวกเขาหรอ?"

"ใช่!"

"วิธีนี้ คนในบริษัทเหล่านั้นในเยี้ยนจิงคนไหนไม่ใช่คนชนชั้นสูงบ้าง? พวกเขามีคุณสมบัติครบถ้วนสำหรับตำแหน่งต่างๆ ของเรา แต่... มีปัญหาหนึ่งร้ายแรงมาก"

"ปัญหาออะไร?"

"คนเหล่านี้ไม่ใช่คนของเรา หากพวกเขาไปดำรงตำแหน่งต่าง ๆ ในบริษัทของเรา บางคนจะสามารถเข้าถึงข้อมูลลับของบริษัทเราได้อย่างแน่นอน หากพวกเขากลับไปพวกเขาจะเผยแพร่ข้อมูลให้รั่วไหลออกไปให้บริษัทอื่นในเยี้ยนจิง และนี่ไม่ใช่เรื่องที่ดี..." หม่าไห่พูดด้วยความกังวล

เมื่อหลินหยางได้ยินกลับเงยหน้าขึ้นมาพูดอย่างเรียบเฉย: "ผมบอกหรอว่าผมจะคืนคนเหล่านี้กลับไป?"

"เอ่อ...คุณไม่ใช่ว่ายืมมาหรอ?" หม่าไห่อึ้ง

"เซี่ยกั๋วไห่ถ่ายทอดความคิดของหลินหยางไปยังหลายตระกูลในเยี้ยนจิง

สิ่งดีๆ อย่างยาอายุวัฒนาคือสิ่งที่คนชนชั้นสูงหลายคนใฝ่ฝันถึงมัน!

เงินจะหาเท่าไหร่ก็ได้ แต่ชีวิตและเวลาหาไม่ได้

ว่ากันว่าเงินซื้อเวลาไม่ได้ แต่ด้วยสิ่งนี้ เงินคือเวลา!

แม้ว่าก่อนหน้านี้หลินหยางจะส่งมอบไปบ้าง แต่จำนวนนั้นก็น้อยอย่างมาก ทุกตระกูลมีเพียงเม็ดเดียว ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมี ตระกูลที่ไม่มีอำนาจมากพอก็ไม่มีโอกาสได้รับยาวิเศษนี้

ตอนนี้ โอกาสมาแล้ว!

หลังจากประกาศวันหยุด ความเร็วของหยางหัวก็หยุดลงทันที

ธุรกรรมจำนวนมากกองพะเนินเทินทึก

หม่าไห่ประกาศต่อสาธารณชนว่าพนักงานของหยางหัวทำงานหนักเกินไป ในช่วงเวลานี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจให้พวกเขาพักผ่อนเป็นเวลาหนึ่งวัน ปรับสภาพของพวกเขา และรับมือกับงานต่อไปด้วยจิตวิญญาณที่ดีที่สุด

เป็นคำพูดที่สวยงาม แต่หลายคนยังไม่เชื่อ

บ้านตระกูลหวัง

ผู้เฒ่าหวังได้เชิญเลิ้นกุย จูจือเฉียงและคนอื่นๆ มานั่งดื่มชา

"จู่ๆ หม่าไห่ก็ให้คนของหยางหัวหยุดพัก ต้องเป็นการกระทำบางอย่าง พวกเราต้องระวังอย่างมาก" จูจือเฉียงสูบบุหรี่และพูดอย่างจริงจัง

เลิ้นกุยมองผู้เฒ่าหวัง พูดด้วยรอยยิ้ม: "ผู้เฒ่า คุณเตรียมจะจัดการยังไงกับคดีของหยางหัว?"

"ตอนนี้ยืดเวลาไปก่อนก็ยืดไปก่อน ถ้าไม่ได้ผมก็แค่ต้องชดใช้เงิน" ผู้เฒ่าพูด

"อะไรนะ? คุณจะไม่ฟ้องหยางหัวหรอ?" อาวุโสคนหนึ่งถาม

"ฟ้องหรอ? ฟ้องยังไง? จะจ้างทนายความคนไหน? คุณไม่เคยเห็นคดีความก่อนหน้านี้ระหว่างหยางหัวและคนอื่นหรอ? ทีมกฎหมายของหยางหัวไม่เพียงแต่มีคังเจียห่าวและจี้เหวิน ยังมีฟางซื่อหมิน! พานหลง! ชิวซวนเซิงสามทนายดังแห่งเยี้ยนจิง! ผมได้ยินมาว่าฉงหมินเซิงนักกฎหมายอันดับ 1 ในตงเป่ยที่ต่อสู้กับพวกเขาครั้งล่าสุด ทั้งสามคนนั้นยังช่วนทีมทนายของคังเจียห่าวด้วย! คุณจะให้ผมไปเชิญทีมทนายแบบนี้จากไหน? ? คุณคิดว่าผมจะฟ้องชนะพวกเขาหรอ?" ผู้เฒ่าหวังจ้องอาวุโสคนนั้นและตะโกน

อาวุโสเหล่านั้นสีหน้าเปลี่ยนไป ไม่ส่งเสียง

การจัดทัพเช่นนี้อยู่ยงคงกระพัน ใครจะกล้าฟ้องกับทนายเหล่านี้...

"อีกทั้งคนที่เราส่งไปรับคืนโรงงานครั้งล่าสุดยังถูกหยางหัวขู่ และกำลังจะให้การเป็นพยานในชั้นศาล เราไม่มีโอกาสชนะคดีนี้ และยังคงมีแรงกดดันจากความคิดเห็นของประชาชนจนถึงตอนนี้ พวกเราแค่คิดว่าจะชดใช้เงินและขอโทษยังไง" หวังคังเองก็ถอนหายใจ พูดเสียงแหบ

"สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่" เลิ้นกุยยิ้ม: "ผู้เฒ่า คุณมีวิธีรับมือไหม?"

จูจือเฉียงและคนอื่นๆ จ้องไปที่ผู้เฒ่าหวัง

พวกเขาไม่ใช่คนโง่