สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 814

แววตาของผู้ชายคนนั้นเคร่งขรึมลง ก้าวเท้าตรงเข้าไปหาหลินหยางโดยไม่เสียเวลาอีก มือข้างหนึ่งของเขากดลงบนไหล่ของหลินหยางราวกับคีบเหล็ก กระชากอย่างกะทันหัน เขาต้องการลากหลินหยางออกไปจากห้อง!

"บัดซบ!"

ชวี่เทียนรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เขารีบชักปืนที่เพิ่งเก็บออกมาเตรียมยิงอีกครั้ง

แต่ทันทีที่เขาเพิ่งชักปืนออกมา

มีประกายสายหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเข้า

ลมหายใจของชวี่เทียนหยุดชะงัก ความวิกฤติอันเยือกเย็นผุดขึ้นมาในใจ ทำให้เขาตกใจจนลืมลั่นไก

แต่ตอนที่ประกายสีเงินพุ่งเข้ามาใกล้

ติง!

เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น!

หลังจากนั้นตรงหน้าของชวี่เทียนมีประกายไฟส่องสว่าง ประกายสีเงินเปลี่ยนทิศทางทันที พุ่งผ่านข้างกายของชวี่เทียนปักลงบนกำแพงที่อยู่ด้านหลัง

หันไปมอง พบว่ามันคือมีดบิน

เป็นมีดบินที่ผู้ชายคนนั้นขว้างออกมา!

ชวี่เทียนเหงื่อแตกไปทั้งตัว เขาเข้าใจในสิ่งที่หลินหยางพูดก่อนหน้านี้แล้ว

ลั่นไกใส่ผู้ชายคนนี้?

เกรงว่าก่อนที่กระสุนออกจากรังเพลิง มีดบินคงเอาชีวิตของเขาไปก่อนแล้ว!

แต่ถึงมีดบินจะเร็วยังไง กลับไม่เร็วเท่ากับเข็มเงินของหลินหยาง!

ลมหายใจของผู้ชายคนนั้นหยุดชะงัก รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

เขาหันกลับไปมอง พบว่าหลินหยางลุกขึ้นยืนแล้ว

"หมอเทวดาหลิน คุณ!"

เขาต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่วินาทีต่อมา มือข้างหนึ่งของหลินหยางพุ่งเข้ามาคว้าคอของเขาแล้วยกขึ้นด้วยมือเดียว

ผู้ชายคนนั้นดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งทันที

แต่มันกลับไม่มีประโยชน์

คอของเขาโดนหลินหยางบีบจนผิดรูป ร่างกายห้อยอยู่กลางอากาศเหมือนลูกไก่ตัวน้อยในกำมือ

"เจ้านายของคุณเป็นใคร?"

หลินหยางมองผู้ชายคนนั้นแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

แต่ผู้ชายคนนั้นกัดฟันแน่นไม่ยอมพูด

"ถ้าไม่ยอมพูด งั้นก็อย่าโทษผมก็แล้วกัน!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย กำลังจะลงมือหักแขนหักขาของผู้ชายคนนั้น

ทว่าในตอนนั้นเอง มีเสียงที่เฉยเมยสายหนึ่งดังมาจากด้านข้าง

"หมอเทวดาหลิน! คนของผมไม่รู้ความ ล่วงเกินคุณแล้ว คนใหญ่อย่างคุณเป็นคนใจกว้าง ปล่อยเขาไปเถอะ!"

หลังจากสิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ หลินหยางขมวดคิ้ว

ต้นตอของเสียง…มาจากห้องที่อยู่ตรงกลาง!

แม้กระทั่งชวี่เทียนและคนที่อยู่ด้านในก็ไม่รู้ แขกคนสำคัญที่อยู่ห้องตรงกลางมาถึงแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น…พวกเขาคอยสังเกตการเคลื่อนไหวของฝั่งนี้มาโดยตลอด

ที่สั่งให้ผู้ชายคนนั้นมา น่าจะเป็นการลองเชิงเสียมากกว่า

หลินหยางมองไปทางห้องที่อยู่ใจกลางแวบหนึ่ง หลังจากนั้นพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ "คุณเป็นใคร?"

"หมอเทวดาหลินมาดื่มชาที่ผมสักแก้ว คุณจะรู้เอง" เสียงสายนั้นเหมือนกำลังยิ้มเล็กน้อย

ทว่าวินาทีต่อมา!

ปัง!

เสียงระเบิดที่รุนแรงดังออกมาจากชั้นสอง

ราวกับสั่นสะเทือนไปทั้งงานประมูล

แขกที่อยู่ด้านล่างตกใจจนกรีดร้อง ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก

มีผู้คนมากมายคิดว่าแผ่นดินไหว

แต่ผู้คนที่อยู่ในห้องวีไอพีรู้ดีว่านี่ไม่ใช่แผ่นดินไหว

แต่เป็น…กำแพงแตกร้าว!

เห็นเพียงร่างกายของผู้ชายที่อยู่ในมือของหลินหยาง พุ่งตรงไปทางกำแพงอย่างแรง

แรงกระแทกจำนวนมหาศาลปะทะเข้าใส่ร่างกายของผู้ชายคนนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า

แขนขาของเขาห้อยลงทันที กระดูกที่อยู่บนร่างกายโดนกระแทกจนหักหมด ในขณะเดียวกันก็หยุดดิ้นรนหมดสติไปแล้ว

หลินหยางปล่อยมือ

ร่างกายของผู้ชายคนนั้นร่วงลงสู่พื้นโดยไม่ขยับตัวอีก

"เรื่อง…เรื่องนี้ ท่านประธาน พวกเราก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน…"

"อาจจะ…อาจจะเป็นเพราะเขาดื่มมากเกินไปมั้ง…"

ผู้หญิงทั้งสองคนอ้ำอึ้งอยู่สักพักแล้วพูด

"พวกคุณทำงานกันยังไง? ไม่รู้เหรอว่าประธานหลินเป็นแขกคนสำคัญ? รีบลากคนคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้! !" ติงเหมาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง หลังจากนั้นหันไปยิ้มให้หลินหยาง "ประธานหลิน เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นต้องขออภัยด้วย ผมจะสั่งให้คนเปลี่ยนห้องให้คุณเดี๋ยวนี้ หวังว่าจะไม่ส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของคุณ!"

พูดจบ เขาเรียกคนของตนเองมาเก็บกวาดห้อง

แต่ชวี่เทียนและคนของเขากลับก้าวออกมาขวางพนักงานรักษาความปลอดภัย

ติงเหมารู้สึกอึ้ง มองชวี่เทียนแล้วพูด "ประธานหลิน นี่…"

"เขาเป็นใคร?"

หลินหยางชี้ผู้ชายที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น ถามติงเหมาด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"ประธานหลิน คุณใจเย็นก่อน…อย่าเพิ่งโกรธ งานประมูลใกล้จะเริ่มต้นขึ้นแล้ว! คุณเตรียมตัวประมูลสมบัติด้วยความอารมณ์ดีเถอะ! อย่าโกรธไปเลย" ติงเหมาเค้นรอยยิ้มออกมาแล้วพูด

"ผมถามว่าเขาเป็นใคร?" หลินหยางชี้ผู้ชายคนนั้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์

"ประธานหลิน คุณอย่าทำให้ผมลำบากใจเลย!" ติงเหมาถอนหายใจแล้วพูดอย่างช่วยไม่ได้

"ประธานติง ทุกคนไม่ใช่คนโง่ ตั้งแต่ผู้ชายคนนี้ปรากฏตัวขึ้นหน้าห้องของผม คุณรู้ทุกอย่างอยู่แล้ว ผมขอถามคุณหน่อย ทำไมคุณไม่ออกมาห้ามเขาตั้งแต่แรก?" หลินหยางจ้องติงเหมา พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

"ประธานหลิน คือ…ผมไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น…" สีหน้าของติงเหมาเริ่มดูไม่เป็นธรรมชาติ

"คุณจะให้คำอธิบายแก่ผมด้วยวิธีการแบบนี้เหรอ? ดูเหมือนหยางหัวของผมจะไม่ค่อยได้รับการต้อนรับจากงานประมูลหลงเถิงเท่าไหร่"

หลินหยางลุกขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ "ชวี่เทียน พวกเรากลับกันเถอะ"

"ครับประธานหลิน!"

ชวี่เทียนพยักหน้า รีบเดินไปเปิดทางข้างหน้า

"ประธานหลิน! ประธานหลิน! คุณฟังผมอธิบายก่อน!" ติงเหมาเริ่มร้อนใจแล้ว รีบเดินเข้าไปห้าม

แต่ชวี่เทียนกลับล็อคตัวเขาเอาไว้

พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบวิ่งเข้ามาทางชวี่เทียน แต่กลับโดนติงเหมาจ้อง

สถานการณ์ในตอนนี้ราวกับเริ่มไม่สามารถควบคุมแล้ว

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงหัวเราะดังขึ้น

"ประธานหลิน คุณไม่ต้องโทษประธานติงหรอก! ที่เขาไม่กล้าออกหน้า นั่นเป็นเพราะเขาไม่กล้าล่วงเกินผม"

ทันทีที่สิ้นเสียง มีคนกลุ่มหนึ่งเดินออกจากห้องตรงกลาง ตรงมาทางนี้