สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 851

"ศิษย์น้องเล็ก ก็ไหนคุณบอกว่าสามารถจัดการเหยื่อตัวนี้ด้วยตัวเองไม่ใช่เหรอ? แล้วมาขอความช่วยเหลือทำไม? คุณไร้ประโยชน์เกินไปหรือเปล่า?"

ผู้หญิงที่มีหุ่นรูปร่างเซ็กซี่และหน้าตาสวยมีเสน่ห์มากคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านข้าง พูดอย่างยิ้มแย้ม

"เรื่องประสบความสำเร็จไม่เคยมี แต่เรื่องล้มเหลวมีเยอะจนล้น!"

ผู้ชายไว้ทรงผมหน้าม้าที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์เช่นกัน

หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจ กัดฟันพูด "คนคนนี้มีความสามารถที่ไม่ธรรมดา! พวกคุณอย่าดูถูกเขาเด็ดขาด!"

"ดูถูก?"

ชายไว้ผมหน้าม้าเหลือบมองหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "คนคนนี้ถือว่าอวดดีใช้ได้! ถึงขั้นกล้าขับรถเข้ามาในเขาตงหวง! คุณไม่รู้กฎของที่นี่เหรอ?"

"ผมเพิ่งมาครั้งแรก ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่มาก ว่าแต่พวกคุณใช่คนของนิกายตงหวงหรือเปล่า?" หลินหยางถาม

"ก็คงถือว่าใช่มั้ง แต่จะใช่คนของนิกายตงหวงหรือเปล่ามันไม่สำคัญแล้ว!"

ผู้ชายคนนั้นก้าวออกมาข้างหน้า มองเย่ซ่างซานด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์แล้วพูด "ไอ้หนู ตอนนี้คุณจะให้พวกเราเป็นคนลงมือ? หรือคุณลงมือเอง?"

"ลงมืออะไร?" หลินหยางถามด้วยความไม่เข้าใจ

"ถ้าหากคุณฆ่าตัวตายตอนนี้ บางทีอาจจะนำร่างของคุณกลับไปทำพิธีได้ แต่ถ้าให้พวกเราลงมือ เกรงว่าคุณจะไม่เหลือแม้กระทั่งศพ" ผู้หญิงรูปร่างเซ็กซี่ที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างยิ้มแย้ม

"แบบนี้เองเหรอ?"

หลินหยางส่ายหัว "งั้นเชิญพวกคุณลงมือเถอะ! ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ตกลงพวกคุณสามารถทำให้ผมตายโดยไม่เหลือแม้กระทั่งศพหรือเปล่า!"

คำพูดประโยคนี้เป็นการท้าทายอย่างเห็นได้ชัด!

ทุกคนที่อยู่โดยรอบรู้สึกโกรธมาก

"น่าสนใจ! ฆ่าเหยื่อมาตั้งมากมาย เพิ่งจะเคยเห็นคนที่อวดดีแบบคุณเป็นครั้งแรก!" ชายไว้ผมหน้าม้าพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ "ลงมือ! ส่งสหายคนนี้ไปลงนรก! จำเอาไว้! แยกชิ้นส่วนให้เล็กที่สุด! เขาจะได้ไม่สงสัยในฝีมือของเรา!"

"รับทราบ!"

คนที่อยู่โดยรอบตะโกนพร้อมกัน หลังจากนั้นพุ่งเข้าไปหาหลินหยางทันที

ทว่าหลินหยางในตอนนี้ก็ไม่เกรงใจเช่นกัน

"ไอ้หนู คุกเข่าลงไป!"

เห็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งพุ่งมาประชิดตัวหลินหยางพร้อมกับเสียงตะโกน หลังจากนั้นยกเท้าจู่โจมใส่ขาของหลินหยางโดยตรง

ดูจากพละกำลังจำนวนมหาศาล ราวกับต้องการเตะขาของหลินหยางให้ขาดโดยตรง

แต่วินาทีต่อมา หลินหยางชิงลงมือก่อน

แควก!

เสียงแปลกประหลาดดังขึ้น

หลังจากนั้นตามมาด้วยเสียงกรีดร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด…

"อ๊าก! ! !"

ผู้ชายคนนั้นกุมขาของตนเองล้มลงพื้น ส่งเสียงกรีดร้องจนแทบขาดใจ

ทุกคนหันไปมอง

พบว่าหลินหยางเตะขาของเขาจนหัก

"อะไรกัน?"

ทุกคนรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที

หลินหยางหันไปมองชายไว้ผมหน้าม้าและสาวเจ้าเสน่ห์ พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "เกรงว่าฝีมือแค่นี้คงไม่สามารถฉีกร่างผมเป็นห้าส่วนด้วยซ้ำ!"

พูดจบ หลินหยางยกเท้าถีบใส่ผู้ชายที่ล้มอยู่บนพื้น

ปัง!

ร่างกายของเขาลอยกระเด็นออกไปกระแทกใส่พื้น หมดสติไปโดยตรง

เพียงแค่ลูกเตะสองกระบวนท่าก็สามารถจัดการคนของพวกเขา…

น่ากลัวเกินไปหรือเปล่า?

ทุกคนรู้สึกตกตะลึง

"ศิษย์พี่ ดูเหมือนพวกเราเจอพวกฝึกศิลปะการต่อสู้เข้าแล้ว!" สาวเจ้าเสน่ห์หรี่ตาลงพูด

"คนที่กล้ามาเหยียบเขาตงหวง มีคนไหนบ้างที่ไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้? แต่มีวิชาศิลปะการต่อสู้นิดหน่อยแล้วยังไง? สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ?" ชายไว้ผมหน้าม้าไม่รู้สึกกลัว ตะคอกเสียงเบา "ฆ่ามัน!"

"รับทราบ!"

"ฆ่า!"

คนที่เหลือส่งเสียงคำราม พุ่งเข้าไปหาหลินหยางพร้อมกับทั้งหมัดและเท้า

เป้าหมายของพวกเขาล้วนแต่เป็นจุดสำคัญของร่างกาย ทุกคนต้องการล้มหลินหยางให้ได้

ไม่ใช่ลำคอก็ตรงหน้าอก

ทุกหมัดและเท้าล้วนแต่น่าสะพรึงกลัวจนถึงขีดสุด

ถ้าหากคนธรรมดาโดนเข้าไปอาจถึงขั้นตายเลยก็ได้ แม้กระทั่งผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ก็อาจจะต้องพักฟื้นหลายเดือน

เพียงแต่

ทันทีที่คนพวกนี้เพิ่งเข้าใกล้หลินหยาง หลินหยางหายตัวไปจากตรงที่เดิมอย่างกะทันหัน

อะไรกัน?

รอยยิ้มของสาวเจ้าเสน่ห์แข็งทื่อ

"เป็นการเคลื่อนไหวที่เร็วมาก!"

ชายไว้ผมหน้าม้าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

แต่สำหรับหลินหยาง…แค่นี้ยังไม่พอ

"ตาย!"

ผู้ชายคนนั้นตะคอก เบิกตากว้างจ้องหลินหยาง กระบี่อ่อนในมือพุ่งตรงเข้าไปหาลำคอของหลินหยางโดยตรง

แม้เป็นกระบี่อ่อนแต่กลับดูน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

การโจมตีครั้งนี้ไม่เพียงแต่สามารถแทงทะลุคอหอยก่อนหลินหยาง ถึงขั้นสามารถฉีกศีรษะของหลินหยางจนแยกออกจากกัน

แต่ในตอนที่กระบี่กำลังพุ่งเข้ามา หลินหยางยื่นนิ้วมือออกไปสองนิ้ว หนีบกระบี่อ่อนไว้ระหว่างนิ้วได้อย่างมั่นคง

ทันใดนั้น กระบี่ที่ส่ายไปมายืดตรงอย่างกะทันหัน

และไม่สามารถเดินหน้าต่อได้อีก…

"อะไรกัน?"

สาวเจ้าเสน่ห์และหญิงสาวคนนั้นรู้สึกเสียวสันหลัง

คนที่นอนอยู่บนพื้นก็มองตาค้างเช่นกัน แต่ละคนคิดว่าตนเองกำลังฝันอยู่

คนคนนี้…รับการจู่โจมของชายไว้ผมหน้าม้าด้วยนิ้วมือเพียงสองนิ้ว?

เป็นเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวเพียงใด!

"เป็นไปไม่ได้…"

"หรือว่า…แม้กระทั่งศิษย์พี่ก็สู้คนคนนี้ไม่ได้?"

"ไม่จริง ไม่จริง…"

"ตกลงเขาเป็นใครกันแน่?"

"อายุแค่นี้ แต่กลับแข็งแกร่งมากถึงขนาดนี้ หรือเขาเป็นผู้ปราดเปรื่อง?"

มีน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกดังขึ้นไม่ขาดสาย

ชายไว้ผมหน้าม้าเบิกตากว้างราวกับดวงตาของวัว

เขาไม่ยอมแพ้ กัดฟันแน่น ส่งเสียงคำราม ต้องการดึงกระบี่กลับมาเพื่อโจมตีอีกครั้ง

แต่ไม่ว่าเขาจะออกแรงมากแค่ไหน กระบี่อ่อนเล่มนั้นก็ยังคงคาอยู่บนนิ้วมือของหลินหยาง ไม่มีท่าทีที่จะขยับแม้แต่นิดเดียว…

"คุณมีแรงแค่นี้ก็คิดจะไปฆ่าฟันเหมือนคนอื่นแล้ว? แบบนี้ไม่เท่ากับรนหาที่ตายเหรอ?"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หลังจากนั้นคลายนิ้วมือ

ผู้ชายคนนั้นไม่ทันระวังตัว ทั้งกระบี่และคนถูกแรงกระชากของเขาทำให้ล้มกลิ้งลงไปกับพื้นหลายตลบ

ตอนที่เขากำลังจะลุกขึ้นยืน หลินหยางมายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว…

ลมหายใจของผู้ชายคนนั้นหยุดชะงัก ร่างกายแข็งทื่อยืนอยู่กับที่…