สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 893

ภายใต้การหนุนเสริมของเลือดวิญญาณลั่วหลิน ราวกับทำให้เขากลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่ยงคงกระพัน

เขาจ้องกระบี่และแส้ที่กำลังพุ่งเข้ามา ยื่นมือออกไปคว้าโดยตรง

เพี๊ยะ!

ฉึก…

เสียงที่แปลกประหลาดดังขึ้น

หลินหยางสามารถคว้าแส้เอาไว้ได้อย่างแม่นยำ

ส่วนคมกระบี่ที่เยือกเย็นก็ถูกหลินหยางใช้มืออีกข้างจับเอาไว้เช่นกัน

ถึงคมกระบี่จะเฉือนฝ่ามือของเขาจนทำให้มีเลือดไหลออกมา แต่ปลายกระบี่กลับไม่สามารถรุกเข้าใกล้เขาแม้แต่นิดเดียว

การโจมตีของคนทั้งสองถูกรับเอาไว้

ผู้คนโดยรอบรู้สึกหนังศีรษะชาไปหมด

หลิ่วซื่อเฟิงกลับตะคอกเสียงดัง "โอกาสดี!"

"ตาย!"

ซูโม่หยุนส่งเสียงคำราม ปลดปล่อยอีกมือที่ซ่อนเอาไว้ออกมา มันพุ่งตรงเข้าไปหาหัวใจของหลินหยางอย่างแรง

การโจมตีครั้งนี้เพียงพอที่จะทะลวงทุกอย่างที่ขวางหน้า

ทุกคนเบิกตากว้าง จ้องมือข้างนั้นไม่กระพริบตา

นี่คือการโจมตีสุดท้ายเหรอ?

คนคนนี้น่าจะไม่รอดแล้ว!

เขาหลบไม่พ้นแน่!

อาวุโสใหญ่และอาวุโสสองของนิกายตงหวงร่วมมือกัน! ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ไม่มีใครสามารถหลบพ้น!

จบแล้วเหรอ!

มีลูกศิษย์ไม่น้อยคิดในใจ และถอนหายใจยาว

ถึงจะไม่รู้ว่าหลินหยางคนนี้โผ่ลออกมาจากไหน แต่เด็กหนุ่มที่มีพรสวรรค์เช่นนี้กลับต้องมาตายอยู่ที่นี่ ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก…

ปัง!

ไม่มีข้อผิดพลาด

มือของซูโม่หยุนจู่โจมเข้าใส่หน้าอกของหลินหยางอย่างแรง เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้น มีพลังที่รุนแรงกระจายออกจากตรงหน้าอก

ร่างกายของหลินหยางสั่นเล็กน้อย เสื้อผ้าที่อยู่ตรงหน้าอกฉีกขาดเพราะพลังสายนั้นทันที

พลังที่บ้าคลั่งกระจายไปทั่ว

หลิ่วซื่อเฟิงและคนอื่นตาลุกวาวเป็นประกาย รู้สึกดีใจมาก

"สำเร็จแล้ว!"

"คนคนนี้ตายแน่นอน!"

"พลังที่น่ากลัวระดับนี้! หัวใจของเขาคงโดนสะเทือนจนระเบิด!"

"ชนะแล้ว! พวกเราชนะแล้ว!"

"เยี่ยมไปเลย!"

ลูกศิษย์ของวังจั้นหวังพูดด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้น

ซูโม่หยุนถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่วินาทีต่อมา

ติง!

เสียงโลหะหักดังขึ้น

เห็นเพียงหลินหยางหักกระบี่ของซูโม่หยุนอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นใช้ท่อนที่เขาหักแทงใส่หน้าอกของซูโม่หยุน

ฉึก!

ปลายกระบี่แทงเข้าใส่หัวใจของซูโม่หยุนโดยตรง

"อ๊าก!"

ซูโม่หยุนกุมหน้าอกของตนเองก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่อง

ลูกศิษย์ของวังจั้นหวังตกตะลึง

"อะไรกัน?"

หลิ่วซื่อเฟิงก็มองตาค้างเช่นกัน

แต่ยังไม่จบเท่านี้!

หลินหยางออกแรงอย่างกะทันหัน กระชากแส้ของหลิ่วซื่อเฟิงดึงเธอเข้ามา หลังจากนั้นเหวี่ยงหมัดตรงเข้าไปหาศีรษะของหลิ่วซื่อเฟิง

พลังของหมัดนี้เพียงพอที่จะระเบิดสมองของเธอโดยตรง

หลิ่วซื่อเฟิงตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

"ไม่! ! !"

หลิ่วซื่อเฟิงส่งเสียงกรีดร้อง

เธอต้องการหลบ แต่หลินหยางจู่โจมอย่างกะทันหันทำให้เธอคาดคิดไม่ถึง ในขณะเดียวกันแรงกระชากก็ดึงเธอเข้าไปหาหลินหยางด้วย

หมัดนี้หลบไม่พ้นแล้ว!

หลิ่วซื่อเฟิงเบิกตากว้าง มองหมัดที่ขยายใหญ่ขึ้นทีละนิด มีความรู้สึกเหมือนกะโหลกของตนเองระเบิดไปแล้ว

แต่ในตอนนั้นเอง

ฟิ้ว!

ซีมู่หลินพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน กระชากหลิ่วซื่อเฟิงหลบไปทางด้านข้าง

คนทั้งสองล้มลงไปกลิ้งอยู่บนพื้นหลายตลบ

หลินหยางต่อยโดยอากาศ!

เห็นเพียงใจกลางของยอดเขาเทียนหวัง…มีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น!

รอยแยกลึกจนน่าตกใจ

ถ้าหากมองจากที่สูงลงมา สามารถมองเห็นรอยแยกสายนี้…แบ่งยอดเขาเทียนหวังออกเป็นสองฝั่ง

นี่คือผลลัพธ์ที่เกิดจากฝ่ามือเดียวของหลินหยางเหรอ?

หรือก็คือ…

ฝ่ามือเดียวของหลินหยาง! ผ่ายอดเขาเทียนหวังออกเป็นสองซีก?

หัวใจของทุกคนเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมา

หลิ่วซื่อเฟิงตกตะลึง

ซีมู่หลินเงียบขรึม

หรงซิงหงตัวแข็งทื่อ

เจิ้งตานทรุดนั่งลงบนพื้น

ส่วนซูโม่หยุนที่กำลังกุมหน้าอกของตนเองตกตะลึงจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว

เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวของลูกศิษย์วังจั้นหวังที่อยู่ด้านข้าง

อันที่จริงไม่ใช่แค่ลูกศิษย์พวกนี้ ณ ตอนนี้ แม้กระทั่งเขาก็รู้สึกกลัว

หมอนี่…ใช่มนุษย์จริงเหรอ?

ใช่ฝ่ามือผ่ายอดเขาเทียนหวัง?

มันใช่สิ่งที่มนุษย์สามารถทำได้จริงเหรอ?

"ฉันยอมแพ้!"

หลิ่วซื่อเฟิงตะโกนเสียงดัง คุกเข่าลงพื้นอย่างกะทันหัน

"ผม…ผมก็ยอมแพ้! เจ้าตำหนักหลิน! ไว้ชีวิตด้วย…ไว้ชีวิตด้วย!"

"ผมไม่เอาแหวนแล้ว! แหวนเป็นของคุณ! อย่าฆ่าผม!"

"ผม…ผม…ผมก็เหมือนกัน!"

อาวุโสคนอื่นเริ่มทยอยกันยอมแพ้

ฝ่ามือนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการยอมจำนนทั้งหมด

"ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง…ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง…ที่แท้…คุณมีพลังแบบนี้นี่เอง…ถึงว่า…ถึงว่า…"

ซูโม่หยุนตั้งสติได้พูดพึมพำ ในขณะเดียวกันกระอักเลือดไม่หยุด ร่างกายชักกระตุกเป็นครั้งคราว

ผ่านไปสักพัก ดวงตาทั้งคู่ของเขาเบิกกว้าง มือข้างหนึ่งถูกยื่นออกไปคว้าหลินหยาง ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่ได้พูดออกมาแม้แต่คำเดียว

สิ้นใจแล้ว

อาวุโสใหญ่แห่งนิกายตงหวงสิ้นใจแล้ว เขาตายไปทั้งแบบนี้แล้ว

สถานที่เกิดเหตุเงียบสนิท