สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 921

เห็นเพียงหลินหยางเดินนำหลิวหม่าและคนอื่นเข้ามา

"อะไรนะ?"

หนานกงหยุนชิวสะดุ้งตกใจ กระโดดลุกขึ้นชี้หน้าหลินหยาง "คุณ…คุณมาได้ยังไง?"

"คุณหนานกง คุณเป็นคนเชิญผมมากินข้าวไม่ใช่เหรอ?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"คุณ…" หนานกงหยุนชิวไม่รู้ควรพูดต่ออย่างไรดี กัดฟันแน่นถามด้วยเสียงที่เคร่งขรึม "ชีเฉิงอยู่ไหน?"

"อยู่นี่ไง" หลินหยางโบกมือ

หลิวหม่าที่อยู่ด้านข้างเดินถือกล่องสี่เหลี่ยมเข้าไปวางบนโต๊ะ หลังจากนั้นเปิดกล่อง

"ว๊าย!"

รูม่านตาของหนานกงหยุนชิวหดเล็กลง หนังศีรษะชาไปหมด ตกใจจนกรีดร้อง สีหน้าซีดขาว เกือบสติหลุด

ภายในกล่องคือ…ซีเฉิง!

ภาพที่น่าสะพรึงกลัวตรงหน้ากระตุ้นเส้นประสาทของเธออย่างบ้าคลั่ง

ความสุภาพเรียบร้อยก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว

"คุณ…คุณ…คุณกล้าฆ่าคนของตระกูลหนานกง? ตกลงคุณเป็นใครกันแน่? ตกลงคุณเป็นใครกันแน่?" หนานกงหยุนชิวตั้งสติได้ หวาดกลัวจนสติแทบแตก ชี้หน้าของหลินหยาง ตะโกนด้วยเสียงที่สั่นเทา

"ผมเป็นใคร? อีกไม่นานคุณก็จะรู้เอง คุณหนานกง คนคนนี้คิดจะฆ่าผม ดังนั้นผมจึงลงมือฆ่าเขา เห็นแก่หน้าของตระกูลหนานกง ผมจะไม่แตะต้องคุณชั่วคราว นี่เป็นการเตือน! หวังว่าคุณจะไม่มารบกวนผมอีก! หากมีครั้งต่อไป มันจะไม่จบแค่นี้แน่นอน! โปรดจำเอาไว้ เข้าใจหรือยัง?" หลินหยางจ้องหนานกงหยุนชิวแล้วพูด

หนานกงหยุนชิวกลัวจนตัวสั่น มองไปทางหลินหยาง อ้าปากแต่พูดอะไรไม่ออก

"เข้าใจหรือยัง?" หลินหยางพูดเสียงดังขึ้น

หนานกงหยุนชิวตกใจจนทรุดนั่งลงบนพื้น พูดด้วยเสียงที่แทบจะกรีดร้อง "เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว!"

เธอกุมหัวของตนเอง วิญญาณหลุดลอยออกจากร่างไปแล้ว

"เข้าใจก็ดี!"

หลินหยางพยักหน้า หันหลังออกจากห้อง

หลังจากที่หลินหยางไป หนานกงหยุนชิวปล่อยโฮร้องไห้ออกมาโดยตรง

คนที่อยู่ด้านข้างดึงสติกลับมา รีบพูด "คุณหนู เร็ว รีบโทรแจ้งทางตระกูล! คนคนนี้ถึงขั้นกล้าฆ่าคนของตระกูลหนานกง! พวกเราจะยอมจบแค่นี้ไม่ได้เด็ดขาด!"

"ใช่! ใช่! ฉันจะโทรหาคุณพ่อ! ฉันจะบอกพี่สอง! ฉันจะทำให้หมอนั่นรู้ว่าจุดจบของการล่วงเกินตระกูลหนานกงคืออะไร!"

หนานกงหยุนชิวพูดเสียงสั่น หยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์โทรทันที

แต่เธอที่ได้รับความตกใจมากเกินไป ทำให้มือทั้งสองข้างสั่นอย่างรุนแรง โทรศัพท์เกือบหล่นลงพื้นหลายครั้ง และนิ้วมือที่กดเบอร์โทรก็กดผิดครั้งนับไม่ถ้วน

ท้ายที่สุดเธอกลัวแล้ว!

เธอกลัวการล้างแค้นของหลินหยาง!

กลัวตนเองจะพบจุดจบแบบเดียวกับชีเฉิง!

ตูดตูดตูดตูด…

ทันใดนั้น มีสายโทรเข้ามาอย่างกะทันหัน

หนานกงหยุนชิวเหลือบมองเบอร์ที่โทรเข้า ตกตะลึงทันที

เธอกดปุ่มรับสายด้วยนิ้วมือที่สั่น

มีเสียงที่เฉยเมยดังขึ้นจากปลายสาย

"คุณหนูหนานกง คุณชายของพวกเรามาถึงแล้ว!"

"ได้…ได้ ฉันจะไปต้อนรับคุณชายของคุณเดี๋ยวนี้ ฉัน…ฉันจะไปเดี๋ยวนี้…" หนานกงชิวหยุนกลืนน้ำลายแล้วพูดเสียงสั่น

คนที่อยู่ปลายสายอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึ้ง

"คุณหนูหนานกง คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"ฉัน? ฉัน…ฉันไม่เป็นไร ฉันไม่…"

หนานกงหยุนชิวพูดพึมพำ

แต่ในตอนนั้นเอง เธอเหมือนนึกอะไรขึ้นได้อย่างกะทันหัน เปลี่ยนบทสนทนา พูดด้วยน้ำเสียงที่อ้ำอึ้ง "ฉันไม่เป็นไร ก็แค่เจอพวกคนที่น่าโมโห…ไม่เป็นไร…"

"คนที่น่าโมโห? คุณหนูหนานกง ทั้งเมืองหนานชวนมีใครกล้าทำให้คุณโมโห?" คนคนนั้นถามด้วยความอยากรู้

"ทำไมจะไม่มี? ปัจจุบันเมืองหนานชวนมีคนแข็งแกร่งมากมายที่ไม่เห็นตระกูลหนานกงของเราอยู่ในสายตา! คุณแค่ไม่รู้ก็เท่านั้น"

"งั้นเหรอ…"

หนานกงหยุนชิวเบิกตากว้างใส่บริกร หลังจากนั้นลุกขึ้น ตอนเดินเหลือบไปเห็นกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะ สีหน้าถึงกับซีดและเสียวสันหลังทันที

แต่เธอก็นึกอะไรบางอย่างได้

"เอากล่องส่งไปให้พี่สองของฉัน แล้วก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เขาฟังด้วย!"

"ครับ…คุณหนู…"

บริการถอนหายใจ พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

ออกจากร้านอาหาร หนานกงหยุนชิวตั้งใจขับรถกลับบ้าน

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงเคาะกระจกรถดังขึ้น

เธอลดกระจกลง หันไปมอง พบว่าเป็นชายชราเก็บขยะที่แต่งตัวสภาพมอมแมม สะพายกระสอบไว้ด้านหลัง

"ไอ้แก่ ไปให้ไกลเลย เหม็น!" หนานกงหยุนชิวบีบจมูก พูดด้วยน้ำเสียงที่ขยะแขยง

"คุณหนู คนคนนั้นอยู่ไหน?" ใบหน้าที่ผอมแห้งผิวเหลืองของชายชรากวาดสายตามองหนานกงหยุนชิวแล้วถาม

หนานกงหยุนชิวรู้สึกอึ้ง มองชายชราด้วยความตกใจ "คุณคือ…คนที่คุณชายเทียนส่งมา?"

"คนคนนั้นอยู่ไหน?" ชายชราถามต่อ

หนานกงหยุนชิวตั้งสติได้ รีบชี้ไปทางโรงแรมที่สูงที่สุดแล้วพูด "เขาอยู่ในโรงแรมหัวเฟิง!"

ชายชราพยักหน้า กลับไม่ยอมไปไหน เอาแต่จ้องภายในรถ

หนานกงหยุนชิวรู้สึกอึ้ง ถามด้วยความระมัดระวัง "ยังมีธุระอะไรอีกหรือเปล่า?"

"คุณหนู ขวดอันนั้นคุณยังใช้หรือเปล่า? ถ้าไม่ใช้แล้วผมขอได้หรือเปล่า?" ชายชราชี้ขวดน้ำที่วางอยู่ด้านข้าง

หนานกงหยุนกงรู้สึกประหลาดใจมาก แต่ก็ส่งขวดน้ำไปให้เขา

ชายชรารับขวดน้ำมา เทน้ำทิ้ง เหยียบให้แบน ยัดใส่กระสอบ

การกระทำของเขาดูเชี่ยวชาญเป็นธรรมชาติมาก

หนานกงหยุนชิวมองตาค้าง

คนแบบนี้…คือคนที่น่าหลานเทียนส่งมาช่วยเธอเล่นงานหลินหยางจริงเหรอ?

นี่มันคนแก่เก็บขยะไม่ใช่เหรอ?