สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 969

หลังจากที่ปิงชางจุนออกไปจากห้อง หลินหยางก็หันความสนใจไปที่ผู้คนจากสำนักเผิงจงที่อยู่ด้านหน้า

หลายคนตัวสั่น หน้าซีด สองขาพาเขาสั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าพวกเขาแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว

ความกลัวและความสิ้นหวังท้วมท้นในหัวใจของพวกเขา

"พวกเรามาคิดบัญชีกันเถอะ" หลินหยางพูด

พัฟ!

หลายคนคุกเข่าลงกับพื้นทันทีและจ้องไปที่หลินหยาง

"หมอเทวดหาหลิน! ขอร้องแหละปล่อยพวกเราไปด้วย!"

"พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะลงมือ"

"เป็นเพราะรองสำนักตานหย่งสั่งให้พวกเราทำ! พวกเราเป็นแค่ศิษย์ ไม่กล้าไม่เชื่อฟังเขา!"

"ปล่อยพวกเราไปเถอะ หมอเทวดาหลิน!"

พวกเขาตะโกนออกมาด้วยน้ำตา กระแทกพื้นด้วยหน้าผากของพวกเขา

"โอเค ลุกขึ้นมา"

หลินหยางนั่งลงบนเก้าอี้ จุดบุหรี่

หลายคนหยุดและมองหลินหยางอย่างระมัดระวัง

อย่างไรก็ตาม หลินหยางหยิบขวดยาเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้ววางลงบนโต๊ะข้างๆ

"สองทาง พวกคุณเลือกเอง"

"อะไร...ทางเลือกอะไร? หมอเทวดาหลิน..." คนหนึ่งถามอย่างระมัดระวัง

"พวกคุณถูกตานหย่งทิ้งเอาไว้ ก็หมายความว่าพวกคุณถูกไล่ออกจากสำนักเผิงจงแล้ว ชีวิตของพวกคุณนั้นไร้ค่าในสายตาของตานหย่ง ผมคิดว่าพวกคุณคงจะเกลียดเขามาก"

"ใช่ เกลียดมาก!"

"พวกเราก็เป็นคนมีพ่อมีแม่ ทำไมตานหย่งถึงทิ้งพวกเราให้เจอกับปัญหา? เขาไม่ได้เห็นว่าพวกเราเป็นคนเลย!"

"ในฐานะรองสำนัก เขามีหน้าที่เป็นผู้นำ เมื่อมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เขาดันผลักพวกเราออกมา ไม่สนใจใดๆ พวกเราจะไม่เกลียดเขาหรอ?"

ศิษย์สำนักเผงจงกัดฟัน ดวงตาแดงก่ำ

หลินหยางพยักหน้าเบาๆ: "เรื่องของวันนี้ ตานหย่งคงไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แน่ สิบสามพันธมิตรเทือกเขากูต้องมาหาผมอย่างแน่นอน แทนที่จะนั่งเฉยๆ และรอตาย สู้ชิงลงมือก่อนดีกว่า! ถ้าพวกคุณยอมร่วมมือกับผม ผมจะไม่ทวงความรับผิดชอบจากพวกคุณ และให้พวกคุณทุกอย่าง"

ลมหายใจของทุกคนสั่นไหว

"หมอเทวดาหลิน คุณ...จะให้พวกเราร่วมมือกับคุณยังไง?" คนก่อนหน้านี้ถามออกมาอีกครั้ง

"บอกทุกอย่างเกี่ยวกับสำนักเผิงจงกับผม จากนั้นผมจะปล่อยพวกคุณกลับไป ในอนาคตผมจะพายอดฝีมือนิกายตงหวงไปยังสำนักเผิงจงด้วยตัวเอง!" หลินหยางพูดอย่างสงบ

เมื่อพวกเขาได้ยินก็ขนหัวลุก

หลินหยางจะทำอะไร?

เขาจะล้างสำนักเผิงจงด้วยเลือดหรอ? ?

บางคนอ้าปากค้าง ต่างตกใจกับความคิดที่กล้าหาญของหลินหยาง

"ทำไม? มีปัญหาหรอ?" หลินหยางถาม

ทุกคนมองหน้ากัน สุดท้ายก็กัดฟันพูดออกมา: "โอเค ไม่มีปัญหา! !"

"สำนักเผิงจงปฏิบัติกับพวกเราอย่างโหดเหี้ยม แล้วเราจะไปสนใจทำไม?"

"ใช่! พวกเราพอแล้ว!"

เสียงตะโกนดังไม่หยุด

"ดี!"

หลินหยางยิ้มเล็กน้อย เปิดขวด เทยาเม็ดออกมาและพูด: "คนละหนึ่งเม็ด กินซะ"

พวกเขาหน้าซีด

นี่คืออะไร พวกเขารู้ดี

นี่คือยาพิษที่หลินหยางกลั่นออกมา...ในโลกนี้ เกรงว่านอกจากหลินหยางแล้วคงไม่มีใครสามารถแก้พิษนี้ได้...

แต่พวกเขาไม่มีทางเลือก

ถ้าพวกเขาไม่กิน หมอเทวดาหลินต้องกำจัดพวกเขาอย่างแน่นอน

ในความสิ้นหวัง มีคนหนึ่งเป็นผู้นำ นำยากรอกเข้าปาก จากนั้นคนอื่นๆ ก็ทำตาม

ไม่นานพวกเขาก็กินยาเข้าไป

"ผมจะสั่งให้คนมาหักแขนพวกคุณข้างหนึ่งเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัยเมื่อพวกคุณกลับไป พวกคุณอดทนไว้ ผมจะให้คนเตรียมตัวเพื่อให้การรักษาที่ดีที่สุด! เรื่องนี้ฉงฉางไป่จะเป็นคนรับผิดชอบ พวกคุณไปหาเขา เข้าใจไหม?"

"รับทราบ หมอเทวดาหลิน!"

ขณะที่เขาโจมตี แขนทั้งสองข้างของหลินหยางก็ถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง เหมือนร่างกายของเขาจะแข็งขึ้นเรื่อยๆ

เป็นทักษะการโจมตีที่แปลกประหลาดจริงๆ

หลินหยางพ่นลมอย่างเย็นชา เขาไม่ลังเลและไม่ยืดเยื้อ กระตุ้นพลังของเลือดวิญญาณลั่วหลินและพุ่งไปทางปิงชางจุน

ปัง! !

พลังอันน่าสะพรึงกลัวและรุนแรงเปรียบเสมือนสัตว์ร้ายที่ควบแน่นเพื่อโจมตีปิงชางจุน

ลมหายใจของปิงชางจุนสั่นไหวเอามือเข้ามาบังที่หน้าอก

ปัง

น้ำแข็งบนแขนทั้งสองข้างของเขาถูกกระแทกจนแตก เขากระเด็นออกไปเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ และกระแทกเข้าไปในอาคารสูงข้างหลังสนามอย่างรุนแรง

ปิงชางจุนคลานออกมาด้วยความยากลำบาก มองไปที่แขนที่สั่นทั้งสองข้าง ดวงตาของเขาแสดงความเหลือเชื่อ

"คุณมีเลือดวิญญาณลั่วหลินเท่าไหร่กันแน่? ทำไมถึงสามารถใช้พลังของเลือดวิญญาณลั่วหลินและสามารถระเบิดพลังขนาดนี้ออกมาได้?"

"ผม..."

หลินหยางกำลังจะพูด จู่ๆ หน้าอกของเขาก็ขยับ จากนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมา

"อะไรกัน?" ปิงชางจุนผงะ

"เจ้าสำนัก!"

ยี่กุ้ยหลินรีบวิ่งเข้ามา พยุงหลินหยางเอาไว้

"ไม่เป็นไร"

ลินหยางเช็ดมุมเลือดที่มุมปากและพูดเบาๆ

"เจ้าสำนัก คุณสู้ต่อไปไม่ได้แล้ว หลังจากกลับมาจากการต่อสู้ที่ตระกูลหนานกง คุณยังไม่ได้หลับตาเลย บนร่างกายของคุณยังมีบาดแผล คุณต้องพักผ่อน" ยี่กุ้ยหลินพูด

"นี่คือการต่อสู้ระหว่างผู้ปราดเปรื่อง จะให้หยุดกลางทางหรอ? คุณถอยออกไป อย่าเข้ามาขวาง ไม่งั้นตามกฎแล้วเขาจะฆ่าคุณได้!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ยี่กุ้ยหลินแทบจะร้องไห้ออกมา แต่เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องออกไป

ปิงชางจุนมองยี่กุ้ยหลินและมองหลินหยาง จากนั้นเขาก็พูดออกมา: "เหตุผลที่คุณไม่กระตุ้นเลือดวิญญาณลั่วหลินก่อนหน้านี้เพราะคุณรู้ว่าร่างกายของคุณไม่สามารถแบกรับพลังงานของเลือดวิญญาณลั่วหลินได้หรอ?"

"แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีอะไร คุณปิงชางจุน พวกเรามาสู้กันต่อเถอะ" หลินหยางพูดอย่างไม่แยแส

"ไม่สู้แล้ว!"