สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 994

"ท่านผู้บัญชาการเจิ้น คุณมาได้ยังไง?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่น

"ผมมาได้ยังไง? หรือผมมาไม่ได้เหรอ? ถ้าหากผมไม่มา! คงต้องเกิดเรื่องกับคุณแน่นอน!" เจิ้งหนานเทียนพูดด้วยความโกรธ

"ผู้บัญชาการเจิ้งรู้จักหมู่บ้านราชาสมุนไพรด้วยเหรอ?"

"ฮึ่ม คุณคิดว่าองค์กรของเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกตระกูลซ่อนเร้นเลยจริงเหรอ! ไอ้ตัวเหม็น! ครั้งนี้คุณเจอเข้ากับของแข็งแล้ว!"

"สบายใจได้ ผมชนะแน่นอน" หลินหยางยิ้มแล้วพูด

"ชนะบ้าบออะไร!"

เจิ้งหนานเทียนพูดตำหนิ หลังจากนั้นตะคอกใส่โทรศัพท์ "ฟังให้ดี เดี๋ยวผมจะใช้กำลังคนหยุดการแข่งครั้งนี้ ผมเตรียมรถเอาไว้แล้ว! ผมจะสั่งให้คนพาคุณไปจากที่นี่ ได้ยินหรือยัง?"

"ผู้บัญชาการเจิ้ง คุณจะให้ผมทำให้ชื่อเสียงของตัวเองย่อยยับเหรอ?"

"ไอ้ตัวเหม็น! ถ้าคุณยังขืนแข่งต่อไป คุณจะตาย!"

"ผมพูดแล้ว ผมชนะแน่นอน!"

"อย่ามาเถียงผม! ผมสั่งให้คุณทำอะไรคุณก็ไปทำตาม! เลิกต่อปากต่อคำได้แล้ว ผมจะสั่งให้คนพาคุณไปเดี๋ยวนี้!" เจิ้งหนานเทียนตะคอก

ผู้คนที่อยู่โดยรอบหันไปมองเขา

หลินหยางก็กำลังมองเจิ้งหนานเทียนเช่นกัน

ดวงตาทั้งคู่ของเขาแดงก่ำ สีน่าดูน่ากลัวมาก

เห็นได้ชัดเขาจริงจัง

แต่…หลินหยางไม่คิดจะเป็นเต่าหัวหด

"ผู้บัญชาการเจิ้ง ขอโทษ! วันนี้ผมไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น! อีกอย่างคุณห้ามผมไม่ได้หรอก เพราะที่นี่คือที่ถิ่นของผม!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา หลังจากนั้นกดวางสายแล้วก้าวขึ้นเวที

ผู้คนหันไปมอง

"ไอ้ตัวเหม็น!"

เจิ้งหนานเทียนกำโทรศัพท์แน่น

แรงของเขาเกือบทำให้โทรศัพท์ระเบิด

เห็นเพียงหลินหยางยืนอยู่บนเวที สองมือไขว้หลัง หลับตาทั้งคู่ลง

สถานที่เกิดเหตุเงียบ

ทุกคนจ้องเขาโดยไม่กล้าหายใจแรงด้วยซ้ำ

"คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรมาแล้ว!"

ในตอนนั้นเอง มีเสียงตะโกนดังขึ้น

ทุกคนหันไปมองตรงทางเข้าพร้อมกัน

มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินเข้ามาทางนี้

ตัวแทนของหมู่บ้านราชาสมุนไพร…มาถึงแล้ว!

คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรมากันไม่มาก

มากันเพียงทั้งหมดหกคน

คนทั้งหกแต่งตัวเหมือนกัน สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนคือลวดลายบนไหล่ของพวกเขา

ลวดลายบนไหล่ของคนส่วนใหญ่เป็นดอกไม้และหญ้าอย่างละหนึ่ง แต่สองคนที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเป็นต้นไม้กับภูเขา

หนึ่งในนั้นคือชายวัยกลางคน

ผู้ชายคนนี้ไว้หนวดเคราแพะ ร่างกายสูงเกือบสองเมตร สีหน้าเปล่งปลั่ง ค่อนข้างดูมีชีวิตชีวา ดวงตาทั้งคู่เป็นประกายราวกับสามารถมองทะลุทุกสิ่ง

ส่วนคนที่อยู่ด้านข้างของเขาคือชายหนุ่มคนหนึ่ง

สีผมของชายหนุ่มคนนี้ดูแปลกประหลาดมาก ผมข้างขว้าของเขาเป็นสีดำ ส่วนข้างซ้ายเป็นสีขาว ถักเป็นเปียทั้งสองข้าง บนใบหน้ามีรอยยิ้มปรากฏให้เห็น ดูแล้วค่อนข้างบอบบาง

ทันทีที่คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรปรากฏตัวขึ้น นักข่าวทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์หันเลนส์กล้องไปทางคนพวกนี้ทันที

คนทั้งประเทศหรือแม้กระทั่งทั้งโลกกำลังมองคนพวกนี้ผ่านโทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์

"คนพวกนี้ก็คือคนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรเหรอ?"

"ดูแล้วเหมือนคนที่ออกมาจากรายการทีวีย้อนยุคเลย"

"เฉพาะออร่าก็ไม่ธรรมดาแล้ว…หมอเทวดาหลินไหวเหรอ?"

เริ่มมีข้อความเด้งขึ้นบนหน้าจอรายการถ่ายทอดสด

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เริ่มพากันพูดกระซิบกระซาบ

สามารถมองเห็นความหวาดกลัวในแววตาของคนใหญ่คนโตบางคนได้อย่างชัดเจน

มันคือความหวาดกลัวที่มีต่อคนของหมู่บ้านราชาสมุนไพร

คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรเดินไปนั่งลงบนที่นั่ง

ชายหนุ่มที่มีผมขาวดำย่อตัวลงเล็กน้อยกระโดดขึ้นบนเวทีราวกับนกกระเรียง

การเคลื่อนไหวของเขาเป็นคนฝึกศิลปะการต่อสู้อย่างไม่มีข้อสงสัย บวกกับเป็นคนของหมู่บ้านราชาสมุนไพร…

ต้องเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์แน่นอน!

ในตอนนั้นเอง ชายวัยกลางคนที่อยู่บนที่นั่งลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนพูด

"เนี่ยนเซิงมีธุระไม่ได้มา คนที่หมู่บ้านราชาสมุนไพรของเราส่งมาในวันนี้คือฉงเฉา การแข่งทักษะการแพทย์ครั้งนี้ เขาเป็นตัวแทนของหมู่บ้านราชาสมุนไพร!"

"จะแข่งอะไร?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"คุณและผมต่างก็เรียนแพทย์แผนจีนโบราณ! สิ่งที่แพทย์แผนจีนโบราณโดดเด่นมากที่สุดก็คือเข็มเงิน! ทักษะเข็มเงิน เน้นเร็ว นิ่ง แม่น! หมอเทวดาหลิน วันนี้พวกเรามาแข่งเข็มเงิน คุณคิดเห็นยังไง?" ชายวัยกลางคนพูด

"ได้" หลินหยางพยักหน้า

"แต่นี่มันเดิมพันด้วยชีวิตเลยนะ"

"จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยเหรอ? หมอเทวดาหลินเขาเป็นคนดี"

ชาวเน็ตเริ่มรู้สึกปวดใจ

ส่วนผู้ชายที่ชื่อฉงเฉากลับยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด "หมอเทวดาหลิน อันที่จริงเซ็นหรือไม่เซ็นมันไม่สำคัญ ถึงคุณเซ็นก็ตาย ไม่เซ็น…ก็ตายเหมือนกัน พวกเราไม่เคยปล่อยคนที่เป็นศัตรูของหมู่บ้านราชาสมุนไพรแม้แต่คนเดียว"

"คุณคิดว่าคุณเอาชนะผมได้เหรอ?" หลินหยางมองเขาแล้วพูด

"ผมเคยได้ยินเรื่องราวของคุณ และผมก็เคยดูรายการถ่ายทอดสดตอนรักษาคนของคุณ ผมต้องยอมรับว่าฝีมือของคุณเยี่ยมมาก แต่น่าเสียดายเมื่ออยู่ต่อหน้าหมู่บ้านราชาสมุนไพร ยังไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึง" ฉงเฉาส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูด

หลินหยางไม่พูดอะไร

"พอ เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว พวกเรามาเริ่มกันเลย!"

ฉงเฉาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หลังจากนั้นก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว

หลินหยางก้าวถอยหลังหนึ่งก้าวเช่นกัน

ในตอนนั้นเอง ตรงโซนที่นั่งหลักของทิศเหนือและทิศใต้มีคนลุกขึ้นยืนฝั่งละคน

คนหนึ่งคือตัวแทนของสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน จางเหอ

จางเหอเป็นรองประธานสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน เป็นบุคคลที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงการแพทย์

เขาพยายามคัดค้านการแข่งวันนี้ แต่สุดท้ายมันไม่มีประโยชน์

หมู่บ้านราชาสมุนไพรค่อนข้างมีอิทธิพล อาศัยเขาเพียงคนเดียวไม่สามารถยกเลิกการแข่งทักษะการแพทย์ของวันนี้

สิ่งที่จางเหอรู้สึกโกรธมากที่สุดคือ เดิมทีเขาตั้งใจคัดค้านการแข่งครั้งนี้ แต่คิดไม่ถึงว่าหมู่บ้านราชาสมุนไพรใช้เส้นสาย บีบบังคับให้เขามาเป็นกรรมการของการแข่งครั้งนี้

สำหรับจางเหอมันคือความอัปยศครั้งใหญ่

จางเหอกัดฟันแน่น ทำได้แต่อดทนฝืนกล้ำกลืนเอาไว้

ส่วนอีกด้านหนึ่งคือตัวแทนของพรรคหยิน ผู้เฒ่าเจี้ยน!

เขาชื่ออะไรไม่มีใครรู้

รู้เพียงแค่ว่าเขามีอายุหนึ่งร้อยห้าสิบปีแล้ว

พรรคหยินคือพรรคที่แข็งแกร่งและลึกลับที่สุดในบรรดาทั้งสี่พรรคใหญ่

สามารถเชิญคนของพรรคหยินมาเป็นกรรมการ เห็นได้ว่าหมู่บ้านราชาสมุนไพรมีอิทธิพลมากแค่ไหน

เห็นเพียงผู้เฒ่าเจี้ยนเอ่ยปากพูด

"ข้อตกลงลงนามเรียบร้อย เป็นตายขึ้นอยู่กับชะตาฟ้าลิขิต ผมขอประกาศการแข่งทักษะการแพทย์ เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!"

ทันทีที่สิ้นเสียง ลมหายใจของผู้คนที่อยู่ในเหตุการหยุดชะงัก

บนชั้นสี่ของอาคารทางทิศเหนือ หลินซินลั่วและคนของตระกูลหลินกำลังยืนมองอยู่ตรงหน้าต่าง

"หมอเทวดาหลิน! ถ้าหากคุณยอมก้มหัว มันจะมีวันนี้เหรอ? คราวนี้แม้แต่เทพเซียนก็ช่วยคุณไม่ได้แล้ว" หลินซินลั่วพูดพึมพำ