ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 13

ยังไม่ทันตั้งตัว ก็มีอีกแท่งลอยมากระแทกข้อมือเขา แทบจะกระแทกจนกระดูกป่น จึงคลายมือที่จับเยว่เอ๋อร์

“คุณหนู!”

นางเห็นคนที่นอนมาทั้งช่วงเช้าลุกจากเตียงแล้วและยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้อง กำลังกะน้ำหนักทองแท่งที่ทั้งใหญ่ทั้งหนักด้วยการโยนขึ้นลงในมือ

นางหรี่ตา เล็งเป้า

“กล้าแตะต้องคนของข้ารึ? แม่จะเอาทองแท่งปาเจ้าให้ตาย!”

ตุบ!

“โอ๊ย...”

โดนทองไปสามแท่ง พ่อบ้านถูกปาจนหน้าผากแตก กระดูกข้อมือหัก เอวชราๆ ยอกไปหมด พลันล้มพับอยู่บนพื้น กุมสะเอวร้องครวญคราง 'ไอ้หยาๆ'

ทว่า ในพริบตาต่อมา เขาก็กัดฟันทนต่อความเจ็บปวด หอบเอาทองแท่งหนึ่งขึ้นมาแล้วออกแรงขบไปครั้งหนึ่งในทันที

เจ็บฟัน!

แข็งจริงๆ!

เป็นของจริง!

ทองคำ!

หน่วงขนาดนี้ หนักถึงเพียงนี้ ซ้ำยังมีตั้งสามแท่ง พระชายามั่งมียิ่งกว่าท่านอ๋องเสียอีก!

ตาของพ่อบ้านเป็นประกายแวววาวขึ้นในบัดดล จู่ๆ เอวก็ไม่เจ็บ ขาไม่ปวด โรคข้ออักเสบที่เป็นมาหลายสิบปีก็หายเป็นปลิดทิ้ง พลันคุกเข่าแบบประจบลงตรงหน้าพระชายา ยิ้มเสียจนมีแต่ความสอพลออยู่เต็มใบหน้า

“เป็นบ่าวเองที่ดวงตาโง่เง่า มีตาหามีแววไม่ นับแต่นี้ไป พระชายาให้บ่าวทำสิ่งใดบ่าวก็จะทำสิ่งนั้นขอรับ”

“บ่าวจะเป็นสุนัขรับใช้ของพระชายา!”

คนม้วยด้วยทรัพย์สิน วิหคสิ้นด้วยภักษา

เยว่เอ๋อร์ “?”

ท่าทีก่อนหลังต่างกันลิบลับ นางปรับตัวไม่ทันไปชั่วขณะ

ฉู่เชียนหลีอิงตัวกับประตูด้วยท่าทีเอื่อยเฉื่อย สองมือกอดอก จดจ้องคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น มีเงินสั่งผีบงการปีศาจได้ สถานการณ์เช่นนี้นางพบเห็นมานักต่อนักแล้ว

“ขอโทษเยว่เอ๋อร์ของข้า”

พ่อบ้านหันมาทันใด “แม่นางเยว่เอ๋อร์ เมื่อครู่ข้าล่วงเกินเจ้า ต้องขออภัยจริงๆ มา รีบรับไป นี่คือเบี้ยเดือนเดือนนี้ของพระชายา ที่เกินมานั้นเป็นของชดเชยที่ข้ามอบให้เจ้า”

ก้อนเงินโตๆ ก้อนหนึ่งวางอยู่บนฝ่ามือของเยว่เอ๋อร์

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน