ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 14

พ่อบ้านยกทองแท่งก้อนหนึ่งยิ้มปากแทบฉีกเดินออกไป

เยว่เอ๋อร์ตะลึงจนเหม่อ “คุณหนูเจ้าคะ นะ นะ นะ นั่นคือทองคำแท่ง...ขะ ขะ ขะ เขาเอาไปแล้ว นะ นะ นั่น...”

กระทั่งพูดจาก็ยังติดๆ ขัดๆ เสียแล้ว

ฉู่เชียนหลีตบไหล่นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “เงินทองเป็นของนอกกาย ไม่ต้องใส่ใจ ยามนี้เจ้าจงรีบไปเตรียมกระดาษพู่กันมาให้ข้า ยิ่งไวยิ่งดี”

ยังดีที่ก่อนนี้นางหลักแหลมจึงวางแผนจัดเก็บเงินที่หามาได้

ส่วนหนึ่งเอาไว้กับบัตรธนาคาร อีกส่วนหนึ่งเป็นเงินสด ที่เหลือซึ่งเป็นเงินส่วนใหญ่ก็เอาไปซื้อทองคำแท่งจนหมดและเรียงไว้เหมือนก่อผนัง

ฉะนั้น นางจึงมีทองคำแท่ง อยู่มากมายเท่ากับผนังด้านหนึ่งทีเดียว

แม้จะสูญเงินสดไปเป็นล้านๆ แต่ก็ยังมีทองแท่งอยู่อีกมากเพียงนี้ หลังจากโศกเศร้ามาหนึ่งคืน ที่สุดอารมณ์ก็ผ่อนคลายลงบ้างแล้ว ยามนี้นางมีเรื่องที่สำคัญกว่าจะต้องทำ

ตัวทั้งตัวของเยว่เอ๋อร์เหมือนถูกสายฟ้าฟาด แต่หัวจรดเท้ามีแต่ความงุนงง นางไปหยิบกระดาษและพู่กันมา มองแผ่นหลังของคุณหนูขณะเดินจากไป เนิ่นนานจากนั้นก็ยังดึงสติกลับมาไม่ได้

นี่

นี่ใช่คุณหนูของนางจริงหรือ?!

ณ เรือนหานเฟิง

ด้วยอ๋องเฉินปล่อยข่าวออกไปว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส เวลานี้เขาจึงกำลังล้มหมอนนอนเสื่อ เซียวจือฮว่าคอยดูแลเขาไม่ห่างแม้สักชุ่น[footnoteRef:1] [1: ชุ่น เป็นหน่วยวัดความยาวของจีนโบราณ มีความยาวราว 3.33 ซม. ]

“เจ้าสารเลวนี่ช่างใช้วิธีชั่วช้านัก จะต้องควานหาตัวมันออกมาแล้วลงทัณฑ์ให้สาหัสจึงจะดี!” เซียวจือฮว่ายกถ้วยยามา ทางหนึ่งก็เป่ายาให้เย็นเพื่อป้อนชายหนุ่ม อีกทางหนึ่งก็กล่าวอย่างขุ่นเคือง

หานเฟิงยืนอยู่ข้างๆ กล่าวว่า

“พระชายารองไม่ทราบ ศึกใหญ่ครานี้มีคนลอบเผยกลยุทธ์ เป็นเหตุให้ท่านอ๋องถูกลอบทำร้าย ทั้งกองทัพเกือบมีอันต้องย่อยยับ และด้วยเหตุนี้เองท่านอ๋องจึงได้รับบาดเจ็บภายในรุนแรง เนิ่นนานไม่หายเสียทีขอรับ”

เซียวจือฮว่า มีโทสะไม่น้อย “บังอาจนัก กล้าหักหลังอ๋องเฉิน ขายบ้านเมือง ความผิดนี้ต้องประหาร!”

นางเดือดดาลหนักหนา

“แค่ก...” ข้างบนเตียง ชายหนุ่มปิดปากไอทีหนึ่ง ใบหน้าค่อนข้างซีดขาว สีหน้าอ่อนล้า เห็นชัดว่าอ่อนแอเหลือกำลัง

เซียวจือฮว่าปวดใจนัก จึงยิ่งดูแลเขาอย่างใส่ใจ

ซู่ๆ ...

ข้างนอก มีเสียงใด บางเบายิ่งนัก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน