ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 101

เจียงเซิงเปลี่ยนเป็นชุดที่เรียบง่ายและเรียบร้อย

ภายใต้เสื้อเชิ้ตแขนโคมไฟ มีคอทรง Y สีขาวล้วน สวมกางเกงขายาวเอวสูงสีเบจ มีริบบิ้นผูกที่เอวด้านซ้ายทำให้ดูงดงามมาก

เรียบง่ายแต่ไม่ขาดความรู้สึกด้านแฟชั่น

พนักงานเสิร์ฟพาพวกเขาเข้าไปในห้องส่วนตัว มีบอดี้การ์ดสองคนในชุดดำรออยู่นอกประตู

"ท่านเจ๋วครับ" บอดี้การ์ดชุดดำพยักหน้าแล้วเปิดประตูให้

ในห้องส่วนตัวที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ชายวัยกลางคนในวัยประมาณห้าสิบนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะด้วยสีหน้าอันน่าเกรงกลัว

มีความกดดันที่พุ่งเข้ามา สมเป็นพ่อของซือเย่เจ๋วจริงๆ

อย่างไรก็ตาม สำหรับครอบครัวที่มีอำนาจเช่นตระกูลซือ มาตรฐานของลูกสะใภ้คงต้องสูงมากสินะ?

อย่างน้อยต้องเป็นลูกสาวจากราชสกุลไม่งั้นก็ลูกสาวของผู้มีอำนาจพวกนั้น

ซือเย่เจ๋วโอบเอวของเจียงเซิง แล้วพาเธอไปข้างหน้า "พ่อ ผมพาลูกสะใภ้ของคุณมาด้วยแล้วครับ"

เจียงเซิง " ??? "

คุณท่านซือมองเจียงเซิงตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้มือของเจียงเซิงที่กำลังจับกระเป๋าอยู่นั้นก็จับแน่นขึ้นไปอีก แต่เธอก็ยังคงทำท่าสงบมาก "สวัสดีค่ะคุณลุง"

มันไม่สำคัญสำหรับเธอว่าเขาจะพอใจกับเธอหรือไม่

เพราะเธอไม่เคยคิดที่จะแต่งงานเข้าตระกูลซือ และเป็นคุณนายซืออะไร

เป็นการที่ดีเลยถ้าไม่พอใจกับเธอ

แม้ว่าเขาจะเสนอเงิน 500 ล้านให้เธอเพื่อให้เธอออกจากชีวิตของลูกชายเขา เธอก็ยินดีตอบตกลงทันที!

นายสีโบกมือ "นั่งลงเถอะ ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นหรอก"

เจียงเซิงเดินไปนั่งข้างๆ

คุณท่านซือมองไปที่เธอ "ฉันไม่คาดคิดว่าเด็กหญิงอย่างเธอจะให้กำเนิดลูกสามคนให้กับเย่เจ๋วเลย"

เจียงเซิงเม้มริมฝีปากของเธอแน่นและขมวดคิ้ว

คุณท่านซือคงไม่ใช่มุ่งเป้าไปยังเด็กๆ อยู่ใช่ไหม?

เจียงเซิงเม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไร

คุณท่านซือในความทรงจำของเธอนั้นดูแข็งแกร่งและสูงส่งอย่างที่เธอจินตนาการ แต่เธอไม่เคยคาดคิดว่าความแข็งแกร่งและสูงส่งแค่มันดูจากภายนอกเฉยๆ

แต่เธอก็ประหลาดใจเช่นกัน ดูเหมือนว่าคุณซือจะพอใจกับตัวเองมาก

"แม่ของไอ้เย่เจ๋วเสียตั้งแต่เขายังเด็ก เขาเป็นเด็กหัวแข็ง ไม่ค่อยเชื่อฟังฉัน ตอนนี้พอมีคนควบคุมเขาได้แล้ว ฉันก็รู้สึกโล่งใจ"

คุณท่านซือถอนหายใจ เหมือนนึกอะไรได้ เลยพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เหยียนเหยียนและนวนนวน ฉันเคยเจอเด็กสองคนนี้มาก่อน เมื่อฉันเห็นพวกเขาครั้งแรก ฉันก็มั่นใจว่าพวกเขาต้องเป็นสายเลือดของลูกชายฉัน ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง เด็กสองคนนั้นแค่มองดูฉันก็ชอบใจมาก"

เจียงเซิงมองไปที่คุณท่านซือ และความรักที่เขามีต่อเหยียนเหยียน และนวนนวนที่ปรากฏบนใบหน้าของเขานั้นอย่างจริงใจมาก

ซึ่งมันทำให้เจียงเซิงรู้สึกสับสนอยู่ครู่หนึ่ง

"เธอชื่อเจียงเซิงใช่ไหม?"

"ค่ะ" เธอพยักหน้าอย่างว่างเปล่า

คุณท่านซือยิ้มอย่างอ่อนโยน "งั้นต่อไปฉันจะเรียกเธอว่าเซิงเซิงก็แล้วกัน ใช่แล้ว ก่อนมาฉันเตรียมของขวัญมาฝากเธอด้วยนะ"