ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 109

"ปัง!"

มีเสียงดังขึ้น สภาพยุ่งเหยิงไปหมด

"เซิงเซิง!"

แฟรงค์ตกใจมากจนรีบไปช่วยพยุงเธอ แต่หลังจากที่เธอล้มลงไปกับพื้นนั้น เธอก็ทำขวดไวน์และแก้วบนโต๊ะหกด้วย ชุดราตรีสีขาวของเธอไม่เพียงแต่ย้อมสีแดงเท่านั้นแม้แต่แขนของเธอก็โดนกระจกแทงเข้าเนื้อ

การสนทนาและข้อกล่าวหาทั้งหมดมุ่งเป้าไปที่เสิ่นหมิงจู

เสิ่นหมิงจูตัวแข็งอยู่กับที่ ใบหน้าของเธอซีดเล็กน้อย "ไม่... ไม่ใช่ฉัน... ฉันไม่ได้อยากผลักเธอล้มลง"

เธอไม่ได้ออกแรงใดๆ เลยจริงๆ!

"เซิงเซิง เธอได้รับบาดเจ็บแล้ว?" แฟรงค์รู้สึกกังวลใจมากเมื่อเห็นแขนของเธอมีรอยขีดข่วน

เจียงเวยยืนอยู่กับที่และมองดูด้วยสีหน้าได้ใจ

แม้ว่าเธอจะไม่ล้มตาย แต่เธอก่อวุ่นวายอย่างนี้คงถูกไล่ออกไปแน่ๆ มั้ง?

"ฉันๆม่เป็นไร คุณอาแฟรงค์" เจียงเซิงลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ โดยไม่สนใจตัวเองอยู่ในสภาพไม่น่ามอง และมองดูเสิ่นหมิงจูที่หน้าซีดด้วยสีหน้าสงบ

"คุณหนูเสิ่น เดิมทีฉันอยากจะเตือนคุณด้วยความหวังดี แต่ในเมื่อคุณเลือกที่จะทำเช่นนี้ มันทำให้ฉันประทับใจดวงใจจิวเวลรี่ กรุ๊ปแย่มากจริงๆ"

"ฉัน...คุณจงใจ!" เสิ่นหมิงจูตระหนักถึงบางอย่าง และชี้ไปที่เธอ "ฉันแค่ผลักคุณเบาๆ นี่เอง แล้วคุณก็ล้มลงเอง คุณจงใจใส่ร้ายฉัน!"

จงใจใส่ร้ายเหรอ?

เจียงเซิงไม่ปฏิเสธ เธอล้มลงโดยตั้งใจจริงๆ

หากเธอไม่ทำเช่นนี้ เธอจะสอนบทเรียนที่ "ขึ้นใจ" ให้เสิ่นหมิงจูได้อย่างไร

เมื่อเสิ่นหมิงจูเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาที่ที่เกิดเหตุ เธอก็พูดว่า "เธอจงใจก่อเรื่อง เธอจงใจล้มลงเพื่อพังไวน์เหล่านี้ รีบไล่เธอออกไปเร็วๆ เลย!"

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขารู้เพียงว่าเสิ่นหมิงจูเป็นคุณหนูจากดวงใจจิวเวลรี่ กรุ๊ป ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถทำให้เธอไม่พอใจได้

พวกเขาได้แต่ฟังคำสั่งของเสิ่นหมิงจู และคิดว่าเจียงเซิงกำลังก่อปัญหา

เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบงานนั้นไม่ได้ดูแลแขกวีไอพีที่บัตรเชิญสีดำ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วที่เขาไม่รู้ว่าบัตรเชิญในมือของผู้หญิงนั้นเป็นของแท้หรือไม่

เขาก้าวไปข้างหน้าและขอให้เจียงเซิงแสดงบัตรเชิญและบัตรประจำตัวเพื่อยืนยัน

เมื่อเห็นว่าเจียงเซิงไม่แยแส เสิ่นหมิงจูก็ยิ้มอย่างได้ใจ "ฉันบอกแล้วไงว่าบัตรเชิญสีดำในมือเธอคือขโมยมา เธอเลยไม่กล้า!"

"คุณผู้หญิงครับ ขออภัยนะ หากคุณไม่ยอมให้ความร่วมมือหล่ะก็ ทางเราคงต้องให้คุณออกไป…"

"ผมว่าใครหน้าไหนกล้า?"

ซือเย่เจ๋วปรากฏตัวในฝูงชน แต่งกายด้วยชุดสูทที่หรูหราและงดงาม เดินอย่างสง่างามภายใต้แสงไฟ

รูม่านตาสีเหลืองอำพันคู่นั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาในขณะนี้ และริมฝีปากบางซีดก็ถูกเม้นเป็นเส้นที่เย็นชา

"คือท่านเจ๋วนี่น่ะ..."

"ทำไมท่านเจ๋วมาปรากฏตัวในสถานที่แบบนี้ล่ะ"