ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 160

"ซือเย่เจ๋วไม่มีชุดนอน ฉันเลยอยากจะถามพ่อว่ามีชุดที่เหมาะสมหรือไม่..."

เจียงเซิ่นยิ้ม "พ่อเพิ่งซื้อชุดหนึ่งมาเมื่อไม่นานมานี้ พ่อยังไม่เคยใส่เลย พ่อจะไปหยิบให้นะ"

เจียงเซิ่นมอบชุดนอนชุดใหม่ให้เจียงเซิง เมื่อเจียงเซิงหันหลังกลับและกำลังจะจากไป เจียงเซิ่นก็เดินออกมา "เซิงเซิง"

เจียงเซิงหันกลับมา "มีอะไรเหรอ?"

"พ่อขอโทษนะ"

"...ไม่เป็นไร" เจียงเซิงลดสายตาลง ไม่อยากไปมองสีหน้าของเจียงเซิ่นและเดินไปที่ห้อง

เจียงเซิ่นรู้สึกหนักใจ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าลูกสาวของเขายังคงไม่ยอมจะให้อภัยเขา แต่เขาก็รู้สึกพอใจมากแล้วที่เธอยังคงเต็มใจเรียกเขาว่า "พ่อ"

เจียงเซิงที่กำลังเดินกลับไป จู่ๆ ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่นอกประตูห้องของเธอ คนๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจียงหลิน

เจียงหลินไม่รู้กำลังพูดอะไรกับซือเย่เจ๋ว ถึงเธอดูทั้งเขินอายและมีความสุข และทำตัวอย่างระมัดระวังต่อหน้าเขา แต่เจียงเซิงก็สังเกตเห็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ บนใบหน้าของเธอทีนที เจียงหลินมีใจให้ซือเย่เจ๋ว

ซือเย่เจ๋วหันหน้าและเห็นเจียงเซิงกลับมา และเลิกคิ้วเล็กน้อย "กลับมาแล้วเหรอ?"

เจียงเซิงยิ้มเยาะในใจ ถ้าเธอไม่กลับมาจะเห็นภาพที่เขาพูดคุยกับเจียงหลินอย่างกระตือรือร้นได้อย่างไร?

"อืม" เจียงเซิงยัดชุดนอนไว้ในมือของเขา "ชุดใหม่ ไม่เคยใส่"

"พี่เจียงเซิง คือ พี่อย่าเข้าใจผิดนะ เมื่อกี้ฉันกำลังพูดกับพี่เขยเรื่องพี่นะ" เจียงหลินอธิบายอย่างระมัดระวังเมื่อเธอเห็นว่าสีหน้าของเจียงเซิงไม่ดีนัก

เจียงเซิงมองดูเธอแล้วยิ้มออกมา "ฉันไม่ได้เข้าใจผิดหรอก"

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็ผลักซือเย่เจ๋วออก แล้วเดินเข้าไปในห้อง

ซือเย่เจ๋วเห็นหญิงสาวตัวน้อยกำลังหงุดหงิดอยู่นั้น ยังบอกว่าเธอไม่ได้เข้าใจผิดเหรอ?

เธอหึงแล้วจริงๆ ด้วย

"เอ่อ พี่เขย ฉัน..."

"ฉันกับพี่เธอจะไปพักผ่อนแล้ว"

จู่ๆ ทัศนคติของซือเย่เจ๋วก็เย็นชาลง และเขาก็ปิดประตูก่อนที่เธอจะเอ่ยปากพูดอะไร

หลังจากพูดจบ เธอก็นอนลง

แต่ไม่รู้ว่าทำไม พอพูดคำนี้เสร็จ เธอกลับรู้สึกอึดอัดใจนิดหน่อย?

เมื่อเห็นซือเย่เจ๋วไม่ได้เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน

เจียงเซิงหันกลับมาเล็กน้อย "ฉันกำลังคิดเรื่องเกี่ยวกับพ่อของฉัน..."

ซือเย่เจ๋วเห็นว่าเธอกำลังอธิบายให้เขาฟัง ดวงตาของเขาเป็นประกาย และเขาก็จับผมของเธอขึ้นมาด้วยปลายนิ้ว "ผมรู้ นอกจากคุณแล้ว ผู้หญิงอื่นไม่เข้าสายตาผมหรอก"

เมื่อกี้เขาแค่อยากเห็นปฏิกิริยาของเจียงเซิงเท่านั้น ไม่เช่นนั้นเขาจะจงใจคุยกับผู้หญิงคนนั้นและรอให้เธอกลับมาเหรอ?

แม้ว่าเธอจะปากแข็ง แต่จริงๆ แล้วเขารู้ดีว่าเธอใส่ใจอยู่บ้าง

เจียงเซิงไม่พูดอะไรและนอนหันหลังให้เขา

ซือเย่เจ๋วกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาจากด้านหลัง ร่างกายของเขากดทับหลังของเธอแน่น เจียงเซิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและตัวแข็งทื่อในอ้อมแขนของเขาโดยไม่กล้าขยับ