ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 176

"คุณเจียง คุณ..."

เจียงเซิงวางสายโดยไม่ไว้หน้าแต่อย่างใด

แฟรงค์ยิ้มและพูดว่า "ตอนนี้เธอเป็นเหมือนแม่ของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว"

พวกเธอต่างมีนิสัยที่ไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองเสียเปรียบ

——

ตระกูลลู่

"ไอ้แซ่ซือ นายเป็นบ้าหรือไง?"

กุงหลี่หลี่จ้องเขม็งซือเย่เจ๋วที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ เขามาข่มขู่เธอแค่เพื่อผู้หญิงของเขา นี่เขาวางแผนที่จะต่อต้านตระกูลลู่หรือแม้แต่ ตระกูลกุงแบบเปิดเผยเลยใช่ไหม?

ซือเย่เจ๋วไขว้ขา เอนหลังเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงสงบ "ถ้าคุณนายลู่ยืนกรานที่จะมุ่งเป้าไปที่คู่หมั้นของผม ตระกูลซือของผมยอมเล่นไปตามน้ำถึงที่สุดโดยธรรมชาติ"

กุงหลี่หลี่มีสีหน้าเคร่งขรึม "เพียงเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ตระกูลซือไร้เหตุผลจริงๆ สินะ?"

"เธอเป็นผู้หญิงของผม และเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลซือของผม คุณคิดว่าอย่างไรล่ะ"

ซือเย่เจ๋วค่อยๆ หยิบถ้วยชาบนโต๊ะแล้วจิบ จากนั้นพูดช้าๆ "คนของตระกูลกุงอย่างคุณน่าจะรู้ดีที่สุดว่าตระกูลซือมีเหตุผลหรือไม่ โดยเฉพาะนายเฒ่ากุง พ่อของคุณไม่ใช่เหรอ"

กุงหลี่หลี่มีสีหน้าเย็นชาลงเล็กน้อย

ก็จริง คนของตระกูลซือนั้นไร้เหตุผลจริงๆ เริ่มต้นจากซือหลิงหยุน ปู่ทวดของเขา ชายป่าเถื่อนและโหดเหี้ยมที่เปื้อนเลือดของพวกขุนนางและราชวงศ์นับไม่ถ้วน ตระกูลซือในสายตาของพวกผู้ลากมากดีนั้นคือคน "ไร้เหตุผล"!

ซือเย่เจ๋ววางถ้วยชาลง จัดเสื้อผ้าเล็กน้อยแล้วลุกขึ้นยืน "คุณนายลู่ ถ้าคุณยืนกรานที่จะหาเรื่องกับเจียงเซิง ผมหวังว่าคุณจะไม่เสียใจภายหลังถ้าคุณรู้อะไรเข้าในอนาคต"

เขาทิ้งประโยคนี้อย่างมีความหมายแอบแฝงและออกจากตระกูลลู่พร้อมผู้คนของเขา

กุงหลี่หลี่ขมวดคิ้ว

ซือเย่เจ๋วหมายถึงอะไร?

เจียงเวยมีความมั่นใจในตัวที่จะหลงตัวเองขนาดนี้ได้ที่ไหน?

เมื่อเห็นซือเย่เจ๋วมองเธอโดยไม่พูดอะไร เจียงเวยก็ระงับความตื่นเต้นในใจของเธอ เย่เจ๋วยังคงมีเธออยู่ในใจอย่างที่คิดไว้จริงๆ

แต่เมื่อคิดถึงวันนั้นที่งานประมูล เขาเห็นตัวเองอยู่กับคุณชายลู่ จึงอธิบายว่า "เย่เจ๋ว อย่าเข้าใจฉันผิดนะ จริงๆ แล้วฉันกับตระกูลลู่มีความสัมพันธ์เป็นญาติกัน และคุณชายลู่กับฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน"

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอเงยหน้าขึ้นและยิ้มหวานๆ "เย่เจ๋ว ฉันรู้ว่าในฐานะลูกสาวนอกกฎหมายของฉันไม่คู่ควรกับคุณ แต่ไม่ต้องกังวล สักวันหนึ่งฉันจะคู่ควรกับคุณอย่างแน่นอน..."

"เธอคิดว่าเธอเป็นคุณหนูของตระกูลกุงหรือไง?" ซือเย่เจ๋วขัดจังหวะเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

คำพูดนี้ทำให้เจียงเวยอึ้งไปกับที่ทันที

ความสุขบนใบหน้าของเจียงเวยค่อยๆ จางหายไป และอดไม่ได้ที่จะปกคลุมไปด้วยสีขาว "เย่เจ๋ว... "

รอยยิ้มประชดปรากฏบนริมฝีปากของซือเย่เจ๋ว "ลูกพี่ลูกน้องของตระกูลลู่ นั่นหลานสาวของกุงหลี่หลี่ไม่ใช่เหรอ? ทำไม เธอถึงกลายเป็นคุณหนูของตระกูลกุงจริงๆ เหรอ?"