ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 207

"นายพูดไม่จริง ลูกชายของฉันจะด่าคนได้อย่างไร? ทุบตีลูกชายของฉันแล้วยังมีเหตุผลเหรอ" ผู้หญิงคนนั้นพูดพลางมองครูไป "อาจารย์ใหญ่ของพวกคุณอยู่ไหน? เรียกอาจารย์ใหญ่มาตัดสินเลย คิดว่าตระกูลหลี่ของฉันถูกรังแกได้ง่ายหรือไง?"

เมื่อครูเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขาทำอะไรไม่ถูก และมองไปที่เจียงเฉินเฉิน "เฉินเฉิน ไม่ว่ายังไงหนูลงมือกับเพื่อนร่วมชั้นมันก็ผิดนะ หนูต้องขอโทษเพื่อนร่วมชั้นด้วย"

"ทำไมผมต้องขอโทษก่อนล่ะ เขาด่าผมว่าเด็กเวร คนไม่มีพ่อ หรือว่าเขาไม่ควรจะขอโทษผมก่อนเหรอ?"

เจียงเฉินเฉินเอียงหัวแล้วถาม

หลังจากได้ยินอย่างนี้ เซียวเถียนเถียนก็หายใจเข้าลึกๆ "ลูกชายของคุณหยาบคายเกินไปจริงๆ ด่าใครว่าไอ้เด็กเวร ไม่มีพ่อล่ะ?"

แม่งเอ๊ย โชคดีที่คนมาเป็นเธอ

ถ้าเซิงเซิงมา เธอคงจะตบอีกฝ่ายออกไปแย่างแรงแล้วมั้ง?

บวกกับท่านเจ๋วด้วย สองแม่ลูกนั้นคงต้องจบเห่แน่ๆ

"คุณ...คุณกำลังพูดไร้สาระ ลูกชายของฉันพูดแบบนี้ได้ยังไง? ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ถามลูกชายของฉันดูสิ!"

เด็กชายคนนั้นไม่กล้ามองไปที่เซียวเถียนเถียนแต่เขากลับกัดฟันและพูดปฏิเสธว่า "ผม ผมไม่ได้ด่าเขา"

"ดูสิ ลูกชายของฉันบอกแล้วว่าเขาไม่ได้ด่า แต่ถึงยังไงลูกของคุณก็ตีลูกของฉันแล้ว ฉันไม่สนหรอก ถ้าวันนี้คุณไม่ให้ลูกชายของคุณขอโทษลูกของฉัน เรื่องนี้ไม่จบอย่างง่ายๆ หรอก!"

"ได้เลย" เซียวเถียนเถียนจับมือบนสะโพก "ไม่จบอย่างง่ายๆ ยังไงกัน"

"คุณ..." ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากจนพูดไม่ออก จากนั้นพูดกับครูว่า "ดูสิ นี่ผู้ปกครองแบบไหนกัน แม่มีนิสัยยังไงลูกก็เป็นแบบนั้นด้วย คุณเห็นไหม ลูกชายฉันถูกทุบตี อีกฝ่ายกลับยังไม่ยอมกล่าวขอโทษแถมยังทำตัวงี่เง่า นักเรียนที่ประพฤติตัวไม่ดีแบบนี้ ควรถูกไล่ออกจากโรงเรียน"

เซียวเถียนเถียนรู้ว่าเจียงเฉินเฉินจะไม่ตีใครโดยไม่มีเหตุผล แม้ว่าเธอจะไม่ใช่มารดาผู้ให้กำเนิด แต่เธอในฐานะแม่บุญธรรมจะยอมทนเห็นลูกของตัวเองถูกรังแกได้ยังไง

"ถ้าลูกคุณบอกว่าไม่ได้ด่าก็เชื่อว่าไม่ได้ด่า แล้วถ้าลูกบุญธรรมของฉันบอกว่าเขาไม่ได้ตี งั้นฉันก็จะเชื่อว่าเขาไม่ได้ตีหรือไง"

"เธอด่าลูกบุญธรรมของฉัน ด้วยการอบรมสั่งสอนที่เธอได้รับมานั้น ฉันตบเธอไปเพียงฉาดหนึ่งก็ถือว่าน้อยไปเลย!" เซียวเถียนเถียนพับแขนเสื้อขึ้น

ผู้หญิงที่ถูกตบหน้านั้นจะถูกตบอย่างเปล่าๆ ได้ยังไง เธอโกรธมากจนเริ่มต่อสู้กับเซียวเถียนเถียน "ได้เลย เธอกล้าตบหน้าฉัน ฉันจะบอกอะไรให้ ถ้าเธอรุกรานตระกูลหลี่ของฉัน ฉันจะให้เธอและเด็กคนนี้ใช้ชีวิตอยู่เมืองหลวงไม่ได้อีกเลย!"

"ตระกูลหลี่ของเธอในเมืองหลวงคิดว่ามีน้ำหนักเหรอ ยังกล้าขู่ฉัน ฉันจะทุบตีไอ้ยายแก่อย่างเธอ!"

หญิงสาวและหญิงวัยกลางคนทะเลาะกันต่อสู้ในห้องทำงาน ครูตกใจมาก กำลังจะเรียกรปภ.มาควบคุม

ในเวลานี้ มีชายร่างสูงเดินเข้ามาจากประตู เห็นเขา ก็เหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต

ลู่ลี่เซินมองดูผู้หญิงสองคนทุบตีกันโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ของตัวเอง เขาก้าวไปข้างหน้าและจับคอเสื้อหลังของเซียวเถียนเถียนขึ้นมาเพื่อดึงเธอออกไป

“อะไรเนี่ย ใครกัน...” เซียวเถียนเถียนหันกลับมาพร้อมกับผมยุ่งเหยิง และต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าอันเย็นชาและหล่อเหลาที่เธอคุ้นเคย