ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 21

ภายในรถ

ซือเย่เจ๋วมองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย ราวกับว่าเขายังคงคิดถึงสิ่งที่เจียงเซิงพูดอยู่

และแม้ว่าหลัวเชว่จะตะโกนเรียกเขาอยู่หลายครั้ง เขาก็ไม่ได้ยินแต่อย่างใด

"ท่านซือ" เสียงของหลัวเชว่ดังขึ้น

ซือเย่เจ๋วกลับมามีสติอีกครั้ง แล้วลูบหน้าผาก "มีอะไร?"

หลัวเชว่ยื่นโทรศัพท์ให้เขา "โทรศัพท์จากคุณท่านครับ"

ซือเย่เจ๋วหยิบโทรศัพท์มาไว้ในมือแล้วรับสาย "ครับพ่อ"

คฤหัสถ์เก่าแก่ของตระกูลซือ

"ไอ้ลูกเวร แกมีลูกข้างนอกแล้วใช่ไหม?"

คุณท่านซือกำลังนั่งจิบชาอยู่ในศาลาของลานบ้าน ภาพถ่ายที่แสดงบนจอแท็บเล็ตที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นเด็กสองคนที่มีลักษณะคล้ายกับลูกชายของเขา

ซือเย่เจ๋วหยุดชะงักและขมวดคิ้ว "ไม่มีนี่ครับ"

"ไม่มีอะไร? แล้วเด็กสองคนนี้ที่ยิงฮวงเซ็นมันอะไรกัน? พวกเขาหน้าตาเหมือนแกทุกประการ"

คุณท่านซือวางถ้วยชาลงอย่างหนัก "ฉันอยากเจอเด็กสองคนนี้"

"พ่อครับ ผมไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลย ลูกสองคนนี้ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับผมไปได้"

แม้ว่าเขาเคยแตะต้องเธอ แต่เจียงเวยในหกปีก่อน ก็ไม่ได้ตั้งท้องแต่อย่างใด

"จะเกี่ยวกับแกหรือไม่แกไม่ต้องสนใจหรอก ฉันให้คนไปรับเด็กสองคนนั้นที่ยิงหวงแล้ว แกจัดการเอาเองแล้วกัน"

คุณท่านซือวางสาย

ซือเย่เจ๋วขมวดคิ้วพร้อมกับแหงนหน้าขึ้น "ไปคฤหัสถ์เก่า"

รถแล่นไปทางชานเมือง

ในสวนสีเขียวมีหินขรุขระ ทางเดินที่สลับซับซ้อน และศาลาที่อยู่ติดกับสะพานหินหยกสีขาวเหนือสระบัว

ชายชราพาเด็กสองคนขึ้นไปบนสะพาน แล้วเดินไปยังศาลา"คุณท่าน ผมได้พาเด็กสองคนนี้มาแล้วครับ"

คุณท่านซือหันกลับมามองดูเด็กสองคนที่พ่อบ้านพามา เขาดูตกใจ แล้วยิ้มโบกมือให้กับพวกเขา "เด็กๆมาหาปู่สิ"

เจียงเหยียนเหยียนและเจียงหนวนหนวนมองหน้ากัน จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปหาคุณท่านซือ

คุณท่านซือมองไปที่เด็กสองคน โดยเฉพาะรูปร่างหน้าตาของเด็กชาย แล้วถามด้วยรอยยิ้ม "หนูชื่ออะไร"

"เจียงเหยียนเหยียนครับ"เจียงเหยียนเหยียนตอบ

คุณท่านซือพยักหน้าและมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็กๆอีกครั้ง "แล้วหนูล่ะ?"

"คุณปู่ หนูชื่อเจียงหนวนหนวนค่ะ~"เจียงหนวนหนวนกะพริบตา ราวกับว่ามีดวงดาวสว่างไสวซ่อนอยู่ในดวงตาของเธอ

คุณท่านซือหัวเราะ ปล่อยให้เด็กสองคนนั่งข้างเขา ลูบหัวเล็กๆของพวกเขา "น่าทึ่งมาก พวกหนูดูคล้ายกับลูกชายของฉันมาก"