ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 240

ดูเหมือนว่าเธอไม่จำเป็นต้องเมตตาต่อพวกเธออีกต่อไป

ณ ตระกูลเจียง

เมื่อเจียงเซิ่นเห็นหนังสือพิมพ์เหล่านี้ เขาก็โกรธมากจนทุบหนังสือพิมพ์บนโต๊ะ เซียวหลานที่กำลังเสิร์ฟผลไม้มาเมื่อมองดูเนื้อหาของหนังสือพิมพ์ และแสร้งทำเป็นแปลกใจ "เซิ่น ทำไมข่าวนี้ว่าเซิงเซิงเป็นอย่างนั้นล่ะ มีอะไรเข้าใจผิดหรือเปล่าเนี่ย"

เจียงเซิ่นรู้ทันทีว่ารายงานนี้ต้องเกี่ยวข้องกับแม่และพี่สะใภ้ของเขา ใบหน้าของเขาเย็ฯชาลงแต่เขาไม่ได้ตอบอะไร

เจียงเวยเดินลงไปชั้นล่าง และพูดอย่างจงใจ "พ่อครับ น้องเค้าจงใจติดสินบนทนายเพื่อหลอกลวงคุณย่าและคุณป้า ฉันเห็นหมดแล้ว"

"เวยเวย อย่าพูดไร้สาระ" เซียวหลานแกล้งทำเป็นว่าเธออยู่ข้างเจียงเซิง

"ฉันพูดไร้สาระอะไรกัน ฉันได้ยินมากับหูตัวเอง น้องสาวก็เท่ากับหลอกลวงพ่อเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ขนาดพ่อยอมรับว่าจะมอบหุ้นให้เธอ เธอยังสมรู้ร่วมคิดกับทนายเพื่อหลอกคุณย่ากับคุณป้าด้วย"

ในขณะที่เจียงเวยพูดไปนั้นเธอก็ไม่ได้สังเกตสีหน้าของเจียงเซิ่น เธอแทบรอไม่ไหวอยากจะให้เจียงเซิ่น พ่อของเธอเชื่อใจเธอสักหน่อย และให้เขาเข้าใจผิดเจียงเซิง

แต่เมื่อเซียวหลานกำลังจะเตือนเธออย่างประหม่า จู่ๆ เจียงเซิ่นก็ตบโต๊ะ และบรรยากาศก็นิ่งเงียบทันที "ยังไม่ถึงตาแกที่จะมาหาว่าน้องสาวของแก!"

"พ่อ ฉันก็เป็นลูกสาวของคุณด้วยนะ..."

"แกก็รู้ว่าแกเป็นลูกสาวของฉัน?" เจียงเซิ่นดูอารมณ์เสียมากและพูดตะคอก "ฉันถูกพวกแกหลอกมาครั้งหนึ่ง และตอนนี้ยังต้องการหลอกฉันเป็นครั้งที่สองหรือไง"

เจียงเวยกัดริมฝีปากของเธอ ดูเหมือนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมาก

และเมื่อเซียวหลานเห็นเจียงเซิ่นตะโกนใส่ลูกสาวของเธอเพื่อเจียงเซิง เห็นได้ชัดว่าในใจของเขา สถานะของเธอกับลูกสาวของเธอสู้กับนังตัวดีเจียงเซิงคนนั้นไม่ได้อีกเลย

เมื่อเห็นเจียงเซิ่นเดินขึ้นบันไดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เซียวหลานก็อดไม่ได้ที่จะกำมือข้างข้างเธอไว้

เจียงเซิ่นเป็นผู้ที่ไม่ยุติธรรมกับแม่ลูกพวกเธอก่อน!

**

โดยเฉพาะยังคง...

ของดีๆ ถูกน้องชายของเขาได้เปรียบจริงๆ

เขาจับคางของเซียวหลานขึ้น "เจียงเซิ่นไม่รู้จักทะนุถนอมของดีๆ อย่างเธอ มันเป็นการสูญเสียของเขา ไม่ต้องห่วง ฉันจะรักเธออย่างดีที่สุด"

"พี่ไม่น่ารักเลย พี่ไม่กลัวว่าเจียงเซิ่นจะรู้เรื่องของพวกเราเข้าเหรอ?" เซียวหลานโน้มตัวในอ้อมแขนของเขา ในแง่ของความแข็งแกร่งทางกายภาพ เจียงยี่ที่มักจะทำงานนั้นแข็งแกร่งกว่า เจียงเซิงมากจริงๆ

"เธอก็ไม่กลัวเลย แล้วฉันจะกลัวทำไมล่ะ"

เจียงยี่เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง เขาพลิกตัวเธอและกดเธอใต้ร่าง

เซียวหลานทำท่าแกล้งจะปฏิเสธ แต่แล้วโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เจียงยี่รู้สึกหงุดหงิดมากที่ถูกขัดจังหวะ และไม่แม้แต่จะมองดู เขาเพิกเฉยต่อมันด้วยซ้ำ

จนกระทั่งทั้งสองคนเดินออกจากบ้านพักของเซียวหลาน ขณะทั้งสองคนจะแยกจากไปนั้นยังคงสนิทสนมกันอยู่ โดยไม่รู้ว่าพวกเขาถูกถ่ายรูปโดยคนที่นั่งยองๆ ในความมืดพร้อมกับโทรศัพท์มือถือของพวกเขา