ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 255

เมื่อกี้ซูหลิงโหรวก็ได้ยินด้วย ซือเย่เจ๋วกลับต้องการแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น

เธอกัดริมฝีปากของเธอเบาๆ เพื่อซ่อนความเย็นชาและความอำมหิตในดวงตาของเธอ

เมื่อเห็นว่าตัวเองถูกขัดจังหวะ ซือเย่เจ๋วก็ดูไม่สบอารมณ์ "ผมจะแต่งงานกับใคร ไม่จำเป็นต้องได้รับความยินยอมจากท่าน"

"ไอ้เด็กสารเลว แกจงใจต่อต้านฉันใช่ไหม?" ท่านผู้เฒ่าพูดด้วยความโกรธ "ในเมื่อเธอรับปากกับข้อกำหนดของฉันแล้ว งั้นก่อนที่ได้รับการยอมรับจากฉัน ฉันจะไม่มีทางยอมให้พวกแกแต่งงานเด็ดขาด"

ซือเย่เจ๋วยืนขึ้นและยิ้มให้ท่านผู้เฒ่า "ท่านหมายความว่า ตราบใดที่เซิงเซิงทำภารกิจของเธอสำเร็จและประสบความสำเร็จในกองทัพ ท่านก็จะตอบตกลงใช่ไหม"

ท่านผู้เฒ่าหยุดชั่วคราว รู้สึกเหมือนกำลังถูกหลานชายหลอกลวงอยู่?

แต่ไม่ว่ายังไง เขาจะปล่อยให้ตัวเองหน้าแตกไม่ได้เด็ดขาด "ก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าเธอสามารถผ่านการทดสอบและได้ผลงานที่ดีภายในครึ่งเดือนหรือไม่ แกคิดว่ายังไง"

สำหรับคนที่ไม่ได้รับการฝึกมา เข้ากองทัพมาแค่ครึ่งเดือนถือว่าเป็นคนใหม่ที่เพิ่งฝึกมาเท่านั้น จะให้ได้ผลงานที่ดีได้ยังไง?

ใบหน้าของซือเย่เจ๋วดูแย่ลงทันที

ซูหลิงโหรวเดินไปท่านผู้เฒ่า แล้วพูดว่า "คุณปู่ นี่เป็นเรื่องยากเกินไปสำหรับคุณเจียง ไม่งั้นยกเลิกการเดิมพันนี้ไปเถอะ"

ดูเหมือนว่าเธอกำลังพูดแทนเจียงเซิง แต่ใครจะไม่รู้ว่า ซูหลิงโหรวแค่กำลังให้เจียงเซิงมีทางออก หากเธอยอมแพ้โดยสมัครใจ ก็คงไม่ต้องขายหน้ามากในตอนนั้น

ด้วยผู้หญิงอ่อนแออย่างเธอไปเกณฑ์ทหารเพื่อฝึกฝนเป็นเวลาครึ่งเดือน คงไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์จะต้องร้องไห้ร้อขอกลับมาสินะ

เห็นได้ชัดว่าท่านผู้เฒ่าต้องการให้เธอยอมแพ้ไปเอง แล้วทำไมหาเรื่องใส่ตัวเองด้วยล่ะ?

ซือเย่เจ๋วหันไปมองเจียงเซิง "เซิงเซิง การเดิมพันนั้นยกเลิกเลย ต่อให้คุณไม่ไปก็ไม่เป็นไร"

ผิดสัญญาแล้วทำไม เขาจะยอมให้ผู้หญิงของเขาไปทนทุกข์ทรมานในกองทัพได้ยังไงล่ะ?

ต่อให้ผิดสัญญา แม้ว่าปู่ของเขาจะไม่เห็นด้วย แต่เขาต้องแต่งงานกับเจียงเซิงด้วย และไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้

เดิมทีเจียงเซิงยังคิดว่าซือเย่เจ๋วเชื่อใจในตัวเธอได้ แต่คำพูดของเขา หมายความว่าเขาไม่เชื่อว่าเธอสามารถทำได้อย่างชัดเจน

แฟรงค์หยุดชั่วคราวก่อนพยักหน้า "ทุกอย่างพร้อมแล้ว และวันนี้สามารถส่งไปที่กองถ่ายได้"

"ดีมาก งั้นฉันขอฝากงานไว้ให้คุณอาแล้วนะ" เจียงเซิงยิ้ม

หลังจากที่แฟรงค์ออกไป เจียงเซิงก็นั่งอยู่บนที่นั่งของเธอแล้วมองไปที่คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ เธอหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อคิดถึงท่าทางที่ซือเย่เจ๋วไม่เชื่อเธอเมื่อเช้านี้

จู่ๆ เธอก็นึกถึงอะไรบางอย่าง จึงเปิดลิ้นชัก ข้างในมีนามบัตรที่เธอไม่เคยติดต่อมาก่อน

เธอขมวดคิ้ว แต่แล้วก็เลิกความคิดนั้นไป รอจนกว่าเธอจะกลับมาในครึ่งเดือนข้างหน้าค่อยคุยกับคุณนายลู่เถอะ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นคุณลุงเรเวียร์

ณ สำนักงานบริหาร

"เย่เจ๋ว คุณก็รู้ว่าคุณปู่ของคุณกำลังหาเรื่องคุณเจียง แต่คุณไม่คิดจะช่วยแล้วจริงๆ เหรอ?" ซูหลิงโหรวเงยหน้าขึ้นมองดูชายที่กำลังอ่านเอกสารอย่างระมัดระวัง