ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 276

"ไม่เรียนรู้สิ่งดี ๆ รู้จักแต่ใส่ร้ายป้ายสีเพื่อนร่วมทีม แถมยังบูลลี่เพื่อนร่วมทีม? พี่หลี คุณต้องลงโทษให้ดี ๆ ไม่อย่างนั้นครั้งหน้ายังต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก"

ครูฝึกเห็นหลัวหยิงเข้ามายุ่ง ก็พูดอะไรอีกไม่ได้ เขาพูดกับพวกเธอ: "พวกเธอ ไปที่สนามวิ่ง วิ่งสิบรอบ!"

ต่อให้พวกวั่งฉีไม่ยินยอมอย่างไร ก็ทำได้แค่ยอมรับความซวย และออกไปนอกห้องทำงานอย่างโมโห

เจียงเซิงตามหลัวหยิงออกมาจากห้องทำงาน: "ขอบคุณคุณที่ช่วยฉัน"

เธอดูออกว่าหลัวหยิงช่วยเธอแก้ตัว ดังนั้นจึงรู้สึกซาบซึ้งต่อหลัวหยิง

"พี่สะใภ้ พี่ไม่ต้องเกรงใจฉัน อ่อใช่ เมื่อวานตอนบ่ายท่านเจ๋วมารอบหนึ่ง คุณบอกกับเขาเรื่องที่คุณเข้าเขตหวงห้ามโดยไม่ตั้งใจแล้วเหรอ?"

เดิมทีหลัวหยิงอยากจะรายงาน แต่ยังไม่ทันได้รายงาน ท่านเจ๋วก็รับรู้แล้ว

เจียงเซิงหันไปมองเธอ: "ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนบอกเขาเหรอ?"

หลัวหยิงนิ่งอึ้ง รีบโบกมือ: "ไม่ใช่ฉัน ฉันเปล่า ฉันยังไม่ได้พูดเลย และก็ไม่ใช่คุณที่พูด?"

เจียงเซิงส่ายหน้า ไม่ใช่หลัวหยิงเป็นคนพูด งั้นยังมีใครที่รายงานข่าวให้ซือเย่เจ๋วอีก?

ถึงขั้นที่ว่า เรื่องของเธอกับกู้ยี่ฟานก็มีคนรายงานเข้าหูของซือเย่เจ๋ว

มีใครแอบจับตาดูเธออยู่เหรอ?

ณ TG กรุ๊ป

"ท่านเจ๋ว คนของทางด้านร้านอวี้ไจ่บอกว่าแหวนหยกที่คุณประมูลเอาไว้ บ่ายวันที่ 12 ได้ส่งถึงล็อบบี้แล้ว ตอนเช้าวันที่สองคุณหนูซูไปเอาที่ล็อบบี้แทนคุณ......"

ไม่รอให้หลัวเชว่พูดจบ ดวงตาของซือเย่เจ๋วเย็นชาเล็กน้อยและเม้มปากจนเป็นเส้นตรง

นี่ก็เท่ากับว่าเป็นวันที่เจียงเซิงไปค่ายฝึกอบรม ในตอนที่เขาโทรถามซูหลิงโหรว แหวนหยกวงนั้นอยู่ในมือเธอแล้ว

เธอกลับกล้าสวมแหวนวงนั้นตามอำเภอใจแล้วไปหาเซิงเซิง

หลังจากที่เจียงเซิงดูกฎและเนื้อหาการประเมินคร่าว ๆ ก็หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อแล้วเดินออกไป

เจียงเซิงที่เพิ่งเดินออกมาจากตึกก็ถูกกู้ยี่ฟานที่ปรากฏตัวกะทันหันทำให้ตกใจ เธอนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงทำหน้าบึ้งตึงขึ้นมา "นายมาอีกทำไม?"

กู้ยี่ฟานคิดว่าเธอยังโกรธเรื่องวันนั้น หน้าตาน่าสงสารพูดขึ้น: "นางฟ้านางสวรรค์ วันนั้นฉันขอโทษเธอแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ"

เจียงเซิงกอดอก: "นายอย่าเข้าใกล้ฉันมากจะดีกว่า..."

"วั่งฉีหาเรื่องเธอใช่ไหม?" กู้ยี่ฟานขัดคำพูดของเธอ และก็พูดอย่างจริงจัง "ฉันไม่ชอบวั่งฉี เธอตามตื๊อฉันเอง วั่งฉีหาเรื่องเธอเหรอ? ฉันจะไปหาวั่งฉีแทนเธอ"

พูดจบ ก็ลูดแขนเสื้อขึ้นจะเดินออกไป

เจียงเซิงเรียกเขาไว้: "นายเป็นลูกผู้ชายจะคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงทำไม ฉันไม่ได้เป็นเพราะวั่งฉี"

"เป้าหมายที่ฉันมาค่ายฝึกอบรมก็เพื่อทดลองฝึกเท่านั้น และฉันยังมีเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะจากไปแล้ว พวกเราไม่มีความจำเป็นต้องสนิทสนมกันขนาดนี้"