ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 300

เมื่อฟังซือเย่เจ๋วพูดถึงประวัติที่เกี่ยวข้องกับตระกูลซือในอดีต เจียงเซิงไม่ได้สะเทือนใจ

แต่เหมือนกับรับรู้เรื่องอะไรที่สุดยอดเป็นอย่างมาก

ซือเย่เจ๋วจับเอวของเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นมา ให้เธอนั่งบนตักของตัวเอง: "เซิงเซิง ตอนนี้ฉันพูดกับเธออย่างเปิดเผยไปหมดแล้ว ดังนั้นเธอก็รู้แล้วว่าทำไมปู่ของฉันถึงให้ซูหลิงโหรวอยู่ข้างกาย ให้ความสำคัญกับเธอ เพราะว่าปู่ย่าของซูหลิงโหรวมีบุญคุญเลี้ยงดูต่อปู่ของฉัน"

เจียงเซิงเม้มปาก ไม่พูดจา

ซือเย่เจ๋วจับมือของเธอมาวางไว้ที่หน้าอกของตัวเองที่ขยับเขยื้อน: "ฉันสัญญากับเธอ หนึ่งวันที่มีฉันอยู่ฉันจะไม่ยอมให้เธอได้รับความไม่ชอบธรรมใด ๆ ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นคุณปู่ หรือว่าซูหลิงโหรวหรือเป็นคนอื่น ใครกล้ากลั่นแกล้งเธอ นั่นก็กำลังหาเรื่องฉันอยู่"

"ต่อให้ฉันต้องตาย"

"ถ้าหากฉันซือเย่เจ๋วทำไม่ได้ หรือทำผิดต่อเธอ ฉันต้องไม่ได้ตายดี"

ทันใดนั้น เจียงเซิงประหลาดใจมองดูซือเย่เจ๋วที่สาบานด้วยสีหน้าที่แน่วแน่ เธอพูดโพล่งออกมาโดยที่ปากไม่ตรงกับใจ: "พญายมไม่ได้อยากได้ชีวิตของนายหรอก"

ซือเย่เจ๋วใช้ปลายนิ้วแตะริมฝีปากของเธอ: "ต่อจากนี้ไป ชีวิตของฉันก็เป็นของเธอแล้ว ไม่มีใครสามารถพรากมันไปได้นอกจากเธอ"

สองวันต่อมา

เจียงเซิงได้รับผลคะแนนการประเมิน แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือเธอได้ 130 คะแนนจริงๆ

"ครูฝึก ผลการประเมินชุดนี้ไม่ได้ทำผิดใช่ไหม มีการประเมินรายการหนึ่งที่เกิดเหตุไม่คาดคิดไม่ได้ทำให้เสร็จสิ้นไม่ใช่เหรอ?"

“ทำไมถึงมี 130 แต้ม?”

ซูหลิงโหรวก้มหน้าลงเล็กน้อย: "ในเมื่อคุณเป็นคนที่เย่เจ๋วแคร์มากที่สุด เรื่องแหวนหยกขอโทษด้วยนะคะ ฉันตั้งใจทำให้คุณเข้าใจเย่เจ๋วผิด ฉันแค่อยากเห็นเท่านั้นว่าคุณแคร์เย่เจ๋วจริง ๆ หรือเปล่า"

คำสารภาพที่ซูหลิงโหรวเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาทำให้ในดวงตาของเจียงเซิงเกิดความประหลาดใจเล็กน้อย การกระทำแบบนี้เหมือนจะไม่ค่อยจะตรงกับเธอสักเท่าไหร่

เพียงแต่ในเมื่อซูหริงโหรวพูดถึงขั้นนี้แล้ว เธอก็ควรจะแสดงออกแล้วสินะ?

เธอยิ้ม: "เย่สารภาพกับฉันแล้ว และก็ขอบคุณความหวังดีของคุณหนูซูที่ทำให้ฉันมองเห็นความรู้สึกของตัวเองได้ชัดเจน"

รอยยิ้มที่มุมปากของซูหลิงโหรวแข็งทื่ออย่างเห็นได้ชัด: "เหรอคะ......"

เจียงเซิงเล่นปอยผม ยกริมฝีปากสีแดงของเธอแล้วพูดเนิบ ๆ: "ก่อนหน้านี้ฉันไม่กล้าเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่ฉันมีต่อเย่ แต่หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้ ฉันเหมือนจะพบว่าฉันหลงรักเย่แล้ว"