ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 302

ที่แท้นางฟ้าไม่ยอมรับตัวเอง เป็นเพราะเธอเป็นของท่านเจ๋วตั้งนานแล้ว และก็มีลูกแล้วจริง ๆ

เป็นอย่างที่คิดเขาแพ้ในการลำดับการออกสนาม

ณ ถนนใต้ดินของตลาดมืด

ผู้หญิงสวมถุงน่องตาข่ายผมสีแดงคล้องแขนของผู้ชายเดินออกจากศูนย์อาบน้ำ ก่อนที่จะส่งผุ้ชายกลับไปก็ยังไม่ลืมที่จะออดอ้อน: "พี่เหลียง มาบ่อย ๆนะคะ ฉันจะคิดถึงพี่นะ"

ผู้หญิงผมแดงกำลังจะเข้าไปในบ้าน แต่เธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมหน้ากากและสวมเสื้อผ้าที่ไม่ธรรมดาเดินมาพร้อมกับชายสองคน

เธอจ้องมองผู้หญิงที่สวมหน้ากากและพูดหยอกล้อ: "ขอโทษด้วยนะ ที่นี่ไม่รับแขกผู้หญิง พี่ชายสองคนข้างหลังคุณยังพอได้"

หญิงสวมหน้ากากเหลือบมองชายที่อยู่ข้างหลังเธอ ชายที่อยู่ข้างหลังเธอหยิบเงินสดจำนวนมากออกมายัดไว้ในมือของหญิงผมแดงแล้วถามว่า "ที่นี่มีผู้หญิงที่ชื่อเจียงเวยไหม"

หญิงผมแดงนับเงินอย่างกระตือรือร้น ห้าแสนบาทเต็ม ๆ เทียบกับเงินเดือนครึ่งปีของเธอเลย!

เห็นพวกเขามาหาเจียงเวย ผู้หญิงผมแดงเผยรอยยิ้มเป็นมิตรออกมา: "มีมีมี เจียงเวยที่พวกคุณพูดถึง เพิ่งมาได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ฉันจะพาเถ้าแก่ทุกท่านไปพบเธอค่ะ!"

ไม่รู้ว่าคนเหล่านี้มาหาเจียงเวยทำไม แต่ผู้หญิงผมแดงได้เงินแล้วก็ต้องจัดการธุระ

ในถนนใต้ดิน มีเงินก็สามารถสั่งได้

เจียงเวยสวมเสื้อผ้าเซ็กซี่ยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หน้าห้อง

ใบหน้าแต่งหน้าเข้มปกปิดใบหน้าที่แท้จริงของเธอไว้หมดแล้ว เธอที่ตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้เพื่อมีชีวิตอยู่ จึงทอดทิ้งความอับอายไปตั้งนานแล้ว

เธอต้องมีชีวิตอยู่ มีเพียงการมีชีวิตอยู่เท่านั้นที่เธอจะมีวิธีหนีออกไปได้

"เจียงเวย มีแขก!"

ผู้หญิงผมแดงพาคนมาเดินมาสามคน ต่อให้เจียงเวยไม่เต็มใจ แต่เธอก็ต้องฝืนต้อนรับ

แต่เมื่อเห็นว่าตรงกลางผู้ชายสองคนมีผู้หญิงสวมหน้ากากคนหนึ่ง เธอนิ่งอึ้งอย่างอดไม่ได้

โรงอาบน้ำแห่งนี้ไม่รับแขกที่เป็นผู้หญิงมาก่อน

เจียงเวยหยุดชะงัก คำพูดที่มีต่อเธอกึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อ: "คุณมาหาฉันทำไม?"

หญิงสวมหน้ากากหัวเราะ: "คุณอยากออกไปจากสถานที่สกปรกนี้ไหม?"

ออกจากที่นี่ เป็นเรื่องที่เจียงเวยคิดทุกคืนทุกวัน แต่เธอไม่มีหนทางด้วยซ้ำ แต่ผู้หญิงคนนี้......

"คุณช่วยฉันออกไปได้จริง ๆ เหรอ?"

หญิงสวมหน้ากากพูดช้าๆ: "ตราบใดที่คุณบอกฉันทุกอย่างเกี่ยวกับเจียงเซิง ฉันจะช่วยให้คุณออกจากที่นี่ได้แน่"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

หญิงสวมหน้ากากพาผู้คนออกไปจากถนนใต้ดินเมื่อเธอกลับไปที่รถและถอดหน้ากากออกและยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา

หึ คิดไม่ถึงว่าแม่ของเจียงเซิงเป็นคนตระกูลกุง คราวนี้ไม่ต้องให้เธอลงมือแล้วจริง ๆ

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรออก: "คุณปู่ ฉันเอง มีเรื่องที่ฉันอยากจะรายงานให้คุณทราบ..."