ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 304

เจียงเซิง: "..."

พ่อบุญธรรมนักแสดงชายยอดเยี่ยม?

ลูกตัวน้อยสองคนนี้ประจบประแจงเก่งจริง ๆ

ซือเย่เจ๋วเดินไปตรงหน้าพ่อบ้านเฉิน พ่อบ้านเฉินพยักหน้าเล็กน้อย: "ท่านเจ๋ว ท่านผู้เฒ่ารออยู่ในห้องหนังสือนานแล้วครับ"

"อืม" ซือเย่เจ๋วพยักหน้าและพูดกับเขา "คุณพาเด็ก ๆ ไปเล่นที่ชั้นล่างก่อน"

เจียงเซิงค่อย ๆ ยืนขึ้น ให้เด็กสามคนไปเล่นกันเองก่อน จากนั้นซือเย่เจ๋วจับมือของเธอเดินเข้าไปในคฤหาสน์

ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องอ่านหนังสือ ในห้องอ่านหนังสือนอกจากท่านผู้เฒ่า แล้วก็ยังมีซูหลิงโหรวอีกด้วย

ท่านผู้เฒ่านั่งอยู่หลังโต๊ะ ไม่รู้ว่าทำไมสายตาที่มองเจียงเซิงถึงได้เย็นชาขึ้นมา

"คุณปู่ เซิงเซิงทำภารกิจการประเมินเสร็จเรียบร้อยแล้ว และก็ได้รับคะแนนที่ผ่านเกณฑ์ ดังนั้นเรื่องการแต่งงานของผมกับเซิงเซิง......"

“ครั้งนี้ฉันไม่มีทางยอมรับการแต่งงานของพวกเธอแน่นอน!”

ซือเย่เจ๋วใบหน้ามีน้ำค้างแข็งชั้นหนึ่ง ใบหน้าเย็นชาพูดขึ้น: "คุณพูดแล้วกลับคำ?"

"ใช่ ฉันพูดแล้วกลับคำ นายจะอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เด็ดขาด!" จู่ ๆ ท่าทางที่ท่านผู้เฒ่ามีต่อเจียงเซิงเปลี่ยนไป นี่ตัดไมตรีมากกว่าก่อนที่จะไปค่ายฝึกอบรมอีก

แม้แต่เจียงเซิงก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ ท่านผู้เฒ่าถึงได้กีดกันตัวเองอย่างรุนแรงแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอทำภารกิจสำเร็จแล้ว ต่อให้ไม่มีสิบคะแนนที่เพิ่งขึ้นมา เธอก็ผ่านเกณฑ์แล้ว!

เธอเม้มริมฝีปากแล้วพูดช้าๆว่า "ท่านผู้เฒ่า ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ คุณถึงเปลี่ยนใจ"

ถึงแม้เธอไม่ได้กระตือรือร้นที่อยากจะแต่งงานกับซือเย่เจ๋วในทันที แต่ในเมื่อนี่เป็นสัญญา เช่นนั้นพูดแล้วก็ต้องทำได้

เธอเจียงเซิงทำได้แล้ว เธออยู่ในค่ายฝึกครึ่งเดือนถึงขั้นที่เสียงอันตรายเอาผลการประเมินนี้มาได้ แต่ผู้อาวุโสอย่างเขากลับเปลี่ยนใจ?

คุณท่านซือตบโต๊ะแล้วพูดว่า "เป็นเพราะแม่ของเธอคือคนตระกูลกุง เป็นลูกสาวของกุงเห้อ!"

เจียงเซิงตกตะลึง คนตระกูลกุงเคยทำเรื่องแบบนี้ด้วย?

ซือเย่เจ๋วกัดฟันกรามและพูดอย่างเคร่งขรึม: "นั่นเป็นเรื่องในอดีต เรื่องของพวกคุณรุ่นก่อน ไม่เกี่ยวกับผม"

เห็นท่าทีของซือเย่เจ๋วยังคงเย็นชา จู่ ๆ ท่านผู้เฒ่าลุกขึ้นหยิบที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะขว้างออกไป

ซูหลิงโหรวปิดปาก: "เย่..."

"ผลัวะ!"

ที่เขี่ยบุหรี่ที่กระแทกโดนแก้มของซือเย่เจ๋วและแตกกระจายลงบนพื้น ไม่นานนักแก้มของเขาก็แดงเป็นแถบ เกิดเป็นรอยช้ำ

“ซือเย่เจ๋ว!”

เจียงเซิงหัวใจบีบรัด เห็นซือเย่เจ๋วถูกปู่ของตัวเองทำร้าย ดวงตาของเธอเคร่งขรึมลง มือที่วางอยู่ข้างกายกำหมัดแน่นและกัดฟันพูด "ท่านผู้เฒ่า เย่พูดถูกต้องแล้ว ในเมื่อตระกูลกุงกับตระกูลซือมีเรื่องอะไรนั่นก็เป็นเรื่องในรุ่นของพวกคุณ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราคนรุ่นหลัง!"