ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 311

"แต่ว่าเจียงเซิง ฉันทำได้แค่พูดเตือนเธอประโยคหนึ่ง อยู่ด้วยกันกับซือเย่เจ๋วหนูจะมีอันตรายถึงชีวิตได้ทุกเมื่อ ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เป็นเพราะสายเลือดที่พิเศษของตระกูลซือ"

**

เซียวเถียนเถียนนั่งในห้องนั่งเล่นดื่มนมสดน้ำผลไม้ รออยู่ประมาณยี่สิบนาที ไม่รู้ว่าป้าลู่คุยเรื่องอะไรกับเซิงเซิง

ขณะที่เธอจิบนมสดและน้ำผลไม้ เธอก็สังเกตเห็นเงาดำเข้ามาใกล้ เมื่อเงยหน้าขึ้น รอยยิ้มที่มุมปากหายไปทันที

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เหยียดสายตามองเธอ: "เธอเองเหรอ?"

โดยเฉพาะเมื่อเห็นบนริมฝีปากของเธอมีคราบนมสีขาวติดอยู่ ดวงตาเฉียบคมมีความรังเกียจแฝงอยู่

เมื่อครู่เขาคิดว่าแม่ของตัวเองแนะนำผู้หญิงระเกะระกะมั่วซั้วอะไรมาที่บ้านให้เขาอีก ทำให้เขาตกใจอย่างมาก

"นายคิดว่าฉันอย่างมากนักเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะเซิงเซิงฉัน......" เซียวเถียนเถียนกำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินลงมา ไม่นานนักในตอนที่เห็นเงาของเจียงเซิง เธอวางแก้วลงแล้วลุกขึ้นยืน

"เซิงเซิง เธอคุยกับป้าลู่เสร็จแล้วเหรอ?"

เจียงเซิงเห็นลู่ลี่เซินก็อยู่ในห้องรับแขก จึงพยักหน้าให้เขา

เซียวเถียนเถียนผลักลู่ลี่เซินที่ขวางอยู่ด้านข้างออก จากนั้นมาตรงหน้าเจียงเซิง เมื่อเห็นสีหน้าของเจียงเซิงผิดปกติเล็กน้อย จึงถามอย่างเป็นห่วง: "เธอไม่เป็นไรนะ?"

"ไม่เป็นไร"

เจียงเซิงฝืนยิ้มออกมา

ลู่ลี่เซินเดินไปหาพวกเธอ สายตามองไปที่ใบหน้าของเจียงเซิง: "ผมคิดว่าคุณจะไม่มาพบแม่ของผม"

"ฉันเพียงแค่อยากรู้เรื่องคุณแม่ของฉัน ตอนนี้สิ่งที่ควรรู้ก็ได้รู้แล้ว ฉันไม่รบกวนแล้วค่ะ"

น้ำเสียงของเจียงเซิงยังคงรักษาความเกรงใจไว้ตลอด จากนั้นสาวเท้าเดินออกไป

กลับสตูดิโอเหรอ?

อารมณ์ของเธอในตอนนี้หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

กลับไปสตูดิโอไม่แน่อาจจะไม่มีสมาธิเลยด้วยซ้ำ เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากกลับจากค่ายฝึกอบรมกดดันเธอจนรู้สึกไม่สบายอย่างมาก

มือของเธอยันหน้าต่างรถเอาไว้ มองไปทางถนนข้างนอกที่ครึกครื้น: "ไปดื่มเหล้าเป็นเพื่อนฉันหน่อย"

ไนท์บาร์

ภายใต้แสงไฟระยิบระยับ เมื่อเทียบกับเคาร์เตอร์บาร์ที่เงียบสงัด ในฟลอร์เต้นรำมีวัยรุ่นหนุ่มสาวรวมตัวกันโยกย้ายสะโพกกันอย่างเต็มที่

"เซิงเซิง ทำไมเธอถึงคิดมาร้านเหล้าขึ้นมาล่ะ คุณป้าลู่พูดอะไรที่ทำให้เธอไม่พอใจใช่ไหม?" เซียวเถียนเถียนรู้ว่าตั้งแต่เจียงเซิงมีลูกก็ไม่เคยมาสถานที่อย่างร้านเหล้ามาก่อน ดูท่าจะอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ

เจียงเซิงใช้มือข้างหนึ่งค้ำศรีษะเอาไว้ สองนิ้วจับก้านแก้วแล้วหมุนวนไวน์ที่อยู่ในแก้ว "แม่ของฉันไม่ได้เป็นโรคมะเร็ง แม้แต่คุณนายลู่ก็ไม่รู้ว่าว่าสาเหตุของโรคคืออะไร เรื่องระหว่างตระกูลกุงกับตระกูลซือซับซ้อนอย่างมาก แม้แต่เธอก็ไม่รู้"