ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 47

กู้เฉินกวางเดินออกจากออฟฟิศ "มีอะไรเหรอ?"

เมื่อสายตาของเขามองไปที่เด็กสองคนนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง

เซียวเถียนเถียนวางเจียงนวนนวนลง ก่อนยืนขึ้นและเดินไปหากู้เฉินกวาง "พี่ หลานทั้งสองของฉันเป็นดาราเด็กที่เพิ่งเซ็นสัญญากับยิงหวง นี่ไง ฉันเลยพาพวกเขามาที่นี่เพื่อให้พี่ดูสักหน่อย"

เจียงเหยียนเหยียนจับมือเจียงนวนนวนแล้วเดินไปข้างหน้า ทั้งสองก้มหัวแล้วทักทายว่า "สวัสดี ลุงกู้"

ดวงตาของกู้เฉินกวางจ้องมองไปที่ใบหน้าของพวกเขาอยู่นาน และเขาก็หรี่ตา หน้าตาของเด็กสองคนนี้...

เขาลดตัวลงเพื่อมองดูพวกเขาให้อยู่ในระดับเดียวกัน พลางยกมือขึ้นแล้วแตะหัวของเเจียงนวนนวนว่า "หนูชื่ออะไร"

"หนูชื่อหนวนหนวน และนี่คือเหยียนเหยียน พี่ชายของหนูค่ะ" เจียงนวนนวนตอบพร้อมกับขยิบตา

"เธอไปมีหลานสองคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" เขาเงยหน้าขึ้นมองเซียวเถียนเถียน

เซียวเถียนเถียนเกาแก้มของเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "พวกเขาเป็นลูกของเพื่อนสนิทฉัน พวกเขาเรียกฉันว่าแม่บุญธรรมนะ แน่นอนว่าเป็นหลานของฉันสิ"

กู้เฉินกวางยืนขึ้น "ลูกของเพื่อนสนิทเธอ?"

"อ่า...ใช่ไง" เซียวเถียนเถียนยิ้ม

"เข้ามาเถอะ"

เซียวเถียนเถียนเดินไปหาเด็กทั้งสองคนแล้วพาพวกเขาเข้าไปในห้องทำงาน

กู้เฉินกวางนั่งบนโซฟาโดยไขว่ห้าง มองดูเด็กสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เซียวเถียนเถียนแล้วยิ้มเบาๆ "ใครเป็นพ่อของพวกเขา"

เจียงเหยียนเหยียนมองเขา "เราไม่มีพ่อ"

กู้เฉินกวางหยุดชั่วคราว ดวงตาที่สวยงามของเขาหรี่ลงครึ่งหนึ่ง

เซียวเถียนเถียนอึ้งตกใจจนทำอะไรไม่ถูก "พี่ ฉันเป็นคนพาพวกเขามาที่นี่ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเด็กๆ นะ"

"แม่บุญธรรม แม่ไม่จำเป็นต้องพูดโกหกเพื่อพวกเรา" เจียงนวนนวนดึงเธอแล้วเบะปากพูดว่า "หนูและพี่ชายขอให้แม่พาเรามาที่นี่เพราะเรารู้ว่าแม่รู้จักกับนักแสดงยอดเยี่ยมกู้"

หลังจากที่เธอพูดจบ ร่างเล็กๆ ของเธอก็ยืนขึ้น "ลุงกู้ เราไม่ได้ต้องให้ลุงนำทางพาเราเข้าวงการอย่างปฏิเสธไม่ได้ ในเมื่อลุงไม่ยอม งั้นเราก็ไม่บังคับ พี่ชาย เรากลับกันเถอะ"

เจียงเหยียนเหยียนเหลือบมองกู้เฉินกวางแล้วยืนขึ้น "ได้เลย ไปกันเถอะ"

"เฮ้ หนวนหนวน…" เซียวเถียนเถียนเริ่มกังวลเมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจากไป

กู้เฉินกวางหรี่ตาลงแล้วยิ้ม "กลับมาเถอะ"

เซียวเถียนเถียนมองไปที่กู้เฉินกวางด้วยความประหลาดใจ นั่นหมายความว่าเขาตอบตกลงแล้วเหรอ?

เจียงนวนนวนและเจียงเหยียนเหยียนหันหลังแล้วเดินกลับไปนั่งลง