ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 70

เมื่อเห็นฉากนี้ เจียงเวยก็แทบคลั่งด้วยความอิจฉา!

"เย่เจ๋ว!"

ซือเย่เจ๋วค่อยๆ ปล่อยเจียงเซิงไป ใบหน้าของเขาบึ้งตึง ฮึ นี่คือเหตุผลที่ผู้หญิงคนนี้ริเริ่มอย่างกะทันหันเนี่ยนะ

เขาหันไปมองเธอ "คุณมาทำอะไรที่นี่"

เจียงเซิงยกมือขึ้นเช็ดปากและเช็ดลิปสติกออกพอดี ลิปสติกที่ถูกเช็ดนั้นได้ติดในแก้มโดยบังเอิญ มันชวนให้ผู้คนคิดมากได้ง่ายเลย

เธอดึงคอเสื้อของซือเย่เจ๋ว เลิกคิ้วแล้วเยาะเย้ย "ทักษะการจูบของคุณซือก็ธรรมดามากนะ"

สายตาของซือเย่เจ๋วฉายแววความเย็นชา

ไม่พอใจเขาเหรอ?

ขณะที่เจียงเซิงกำลังจะจากไป แต่จู่ๆ เจียงเซิ่น พ่อของเธอก็ปรากฏตัวออกจากด้านหลังเจียงเวย ซึ่งทำให้เจียงเซิงอึ้งไป

เจียงเซิ่นพบว่าเจียงเซิงอยู่ในห้องทำงานกับซือเย่เจ๋วตามลำพังด้วยใบหน้าที่ "ไม่น่ามอง" และที่ริมฝีปากของซือเย่เจ๋วมีรอยกัดด้วย ทันใดนั้นเขาก็หน้าเขียวคล้ำถมึงทึงด้วยความโกรธ

"เจียงเซิง เธอ... เธอกล้าดียังไง..." เจียงเซิ่นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จากนั้นก็หมดสติไป

"พ่อ!"

เมื่อมองดูเจียงเวยรีบวิ่งไปหาพ่อ เท้าที่เจียงเซิงกำลังจะเดินเข้าไปนั้นราวกับถูกมัดไว้อยู่กับที่เดิม

**

เจียงเซิงพิงผนังทางเดินของโรงพยาบาล มีสีหน้าทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย

เธอยอมรับว่าเธอโดนซือเย่เจ๋วยั่วโมโหจนเกินเหตุไป อีกอย่างที่เธอทำอย่างนั้นก็เพื่อแก้แค้นเจียงเวยมากกว่า แต่เธอไม่เคยคาดคิดว่าพ่อของเธอจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นั่น

"เจียงเซิง พ่อแกเรียกให้แกเข้าไป"

เซียวหลานออกมาตามหาเธอ

เจียงเซิงยกเปลือกตาขึ้นและเดินเข้าไปในห้องคนไข้อย่างไม่แยแส เจียงเวยนั่งอยู่ข้างเตียงดูเหมือนเป็นลูกสาวที่ดีและมีเอาใจใส่มาก

ทันทีที่เจียงเซิ่นเห็นเธอ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป "ลูกเนรคุณ คุกเข่าลงเดี่ยวนี้!"

"คุณท่านเจียง ฉันไม่เคยคิดว่าฉันทำอะไรผิด มีคนอยากทำร้ายฉัน งั้นฉันก็จะสู้กลับตามกฎตาต่อตา ฟันต่อฟัน ชดใช้ให้เป็นสองเท่า เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันยังไม่ได้จริงจังอะไรนะ" เจียงเซิงค่อยๆ เหลือบมองเจียงเวยไป สีหน้าฉายแววอำมหิตอย่างสิ้นเชิง

เจียงเวยตกตะลึง และในขณะที่เธอก้มศีรษะลงพลางแอบกัดฟัน ไม่ได้การ เธอไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้แบบนี้ได้

"เซิงเซิง พ่ออยากให้เธอกลับมาไวน์เนอร์นะ"

"คุณไม่มีสิทธิเปิดปากในตอนนี้"

เมื่อเห็นการตอบโต้ที่ไร้ความปรานีของเจียงเซิง ใบหน้าของเจียงเวยก็แย่ลง

เจียงเซิ่นหายใจเข้าลึกๆ และสงบน้ำเสียงลง "เซิงเซิง ถ้าเธอต้องการหุ้นของไวน์เนอร์ ฉันจะให้เธอ เธอเลิกสร้างปัญหาเลย"

หลังจากที่เจียงเซิงได้ยินอย่างนั้น เธอก็หัวเราะออกมาทันที "ทำไมไม่ให้ตั้งแต่แรกล่ะ ตอนนี้ไวน์เนอร์ดเหลือแต่เปลือกนอกแล้ว คิดที่จะโยนปัญหานี้มาให้ฉัน ทำไม อยากให้ฉันเคลียร์ปัญหาให้ลูกสาวนอกสมรสคนนี้ของคุณงั้นเหรอ"

"เจียงเซิง การอบรมสั่งสอนที่เธอได้เรียนรู้มาตั้งแต่เด็กมันหายไปไหนหมดล่ะ เวยเวยคือพี่สาวของเธอ!"

"แม่ของฉันมีลูกสาวเพียงคนเดียว" เจียงเซิงหันหลังกลับเตรียมจะจากไปนั้น เธอก็นึกอะไรขึ้นมา และหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมา "อีกอย่าง คุณอย่าลืมฉันเคยบอกไปแล้วว่า ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ ตระกูลเจียงของคุณแต่อย่างใดแล้ว หากคุณชอบลูกสาวคนนี้ จงทะนุถนอมเธอไว้ให้ดีเถอะ"