ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 85

อีกอย่างผู้ชายที่ร่ำรวยและมีอำนาจอย่างเขาจะยอมใช้ชีวิตที่สงบสุขได้อย่างไร?

บวกกับแม้ว่าเขาจะคิดว่าเจียงเวยคือผู้หญิงในคืนเมื่อหกปีที่แล้วนั้น เขากับเจียงเวยอยู่ด้วยกันตั้งหกปีแล้ว ต้องมีอะไรกันแล้วแน่ๆ

เธอไม่อยากมีอะไรกับผู้ชายที่โดนเจียงเวยแตะต้องมา ไม่มีทางแน่นอน!

ณ ตระกูลเจียง

"เพี้ยะ!"

ฝ่ามือของเจียงเซิ่นตกลงไปที่แก้มของเจียงเวย การตบนี้ทำให้เซียวหลานตกใจ เธอรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อดึงเจียงเซิ่นออกไป "ที่รัก คุณตบเวยเวยไปทำไมอ่ะ!"

"ทำไมฉันถึงตบเธอ?" เจียงเซิ่นชี้ไปที่เจียงเวยด้วยความโกรธจัด "ถามเธอสิ เธอกล้าที่จะวางยาท่านเจ๋ว ถ้าฉันไม่ให้คำอธิบายกับท่านเจ๋ว เธอยังจะยืนอยู่ที่นี่อย่างสงบสุขได้ยังไง!"

เซียวหลานตื่นตระหนกทันทีและมองไปที่เจียงเวย "เวยเวย ลูก... ลูกวางยาท่านเจ๋วงั้นเหรอ?"

เจียงเวยกุมแก้มไว้และกัดริมฝีปากโดยไม่พูดอะไร

ให้ตายเถอะ เห็นได้ชัดว่าเธอใกล้จะประสบความสำเร็จ ใครกันแน่ที่มาทำลายแผนของเธอ!

แม่งเอ๊ย มันจะเป็นแบบนี้ได้ยังไง!

"เวยเวย..."

"อย่ามาแตะต้องฉัน!" เจียงเวยสะบัดมือเซียวหลาน เธอตาแดงก่ำด้วยความเดือดดาล "ทั้งหมดเป็นความผิดของเจียงเซิง นังตัวดีนั่น เธอแย่งเย่เจ๋วไป เห็นได้ชัดว่าเย่เจ๋วเป็นของฉันอยู่!"

ทันใดนั้นใบหน้าของเซียวหลานก็แย่ไป เธอต้องการหยุดเธอ แต่ก็สายเกินไป

เจียงเซิ่นตบหน้าเธออีกครั้งจนเธอล้มลงไปที่พื้น "เธอกล้าพูดใหม่อีกครั้งไหม!"

เจียงเวยเคยประสบกับความคับข้องใจเช่นนี้ได้ที่ไหน เธอกัดฟันทั้งน้ำตาไหลและพูดว่า "ฉันไม่ได้พูดผิด ฉันว่านังตัวดีเจียงเซิงนั้นเป็นคนขโมยเย่เจ๋วไป!"

เมื่อเห็นเจียงเซิ่นยกมือขึ้น

เจียงเวยตะโกน "ตีฉันเลย ทุบตีฉันให้ตายซะดีกว่า! อย่างไรฉันเป็นแค่ลูกสาวนอกสมรส ใครๆ ก็เหยียบหัวฉันได้ และพวกคุณต่างก็บีบบังคับฉัน งั้นปล่อยให้ฉันไปตายดีกว่า!"

เธอลุกขึ้นแล้ววิ่งขึ้นไปชั้นบน

"แต่ตอนนี้ฉันไม่หวังอะไรจากแกแล้ว ฉันมีหลานชายหนึ่งคนและหลานสาวหนึ่งคนก็พอแล้ว"

“คือหลานชายสองคนและหลานสาวหนึ่งคน” ซือเย่เจ๋วแก้ไขให้

คุณท่านซือตกตะลึง ใบหน้าของเขาไม่สามารถปกปิดความสุขได้เลย "ฮ่าฮ่าฮ่า แกนี่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ นะ!"

เมื่อนึกถึงอะไรขึ้นมา คุณท่านซือก็มองดูเขาแล้วพูดว่า "ใครเป็นแม่ของเด็ก หาเวลาพาเธอมาพบฉัน ฉันไม่ขออะไรทั้งนั้น ตราบใดที่มีครอบครัวเรียบง่ายมีการศึกษาและการอบรมที่ดีก็พอ "

เพราะยังไงเธอได้ให้กำเนิดหลานชายสองคนและหลานสาวหนึ่งคนกับตระกูลซือของเขา เขามีความสุขจริงๆ!

ดวงตาของซือเย่เจ๋วหรี่ลง "ไว้มีโอกาส"

"ฮึ่ม โอกาสที่แกว่ามันนานเกินไป อีกเดี๋ยวฉันจะกลับเมืองหลวงไปพบเอง!"

คุณท่านซือปิดคอมพิวเตอร์

ทันทีที่หน้าจอมืดลง ซือเย่เจ๋วก็ปิดแล็ปท็อป หลัวเชว่ที่อยู่ข้างๆ เขายิ้ม "ผมว่าแล้วเชียวคุณท่านต้องมีความสุขมาก"