ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 95

เมื่อสัมผัสได้ถึงมีน้ำหนักทิ้งลงเตียงในด้านหลังตัวเอง เจียงเซิงก็ลืมตาขึ้นอย่างตื่นตัวราวกับนกฮูก

แต่หลังจากชายที่อยู่ข้างหลังเธอนอนลงก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอื่นใดอีก จากนั้นไม่นาน เธอก็หันหลังกลับมาเล็กน้อย

ชายคนนั้นกำลังนอนหันหลังให้เธอ

ระหว่างสองคนนั้นยังมีช่องว่างพอที่นอนเพิ่มมาอีกคนหนึ่งได้ในเตียงคู่นี้

เจียงเซิงเพียงผ่อนคลายความหวาดระแวงของเธอเล็กน้อย แต่เธอไม่กล้าที่จะวางใจอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ เธอไม่รู้ว่าตัวเองคิดซับซ้อนอย่างนี้ไปนานแค่ไหน เธอง่วงนอนมากในช่วงครึ่งหลังของคืนและผลอยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ซือเย่เจ๋วถูกปลุกด้วยมือข้างหนึ่ง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหันไปมองผู้หญิงที่หลับใหลซึ่งนอนอยู่ในท่ายื่นขายื่แขนออไปโดยมีผ้าห่มคลุมไว้แค่ครึ่งหนึ่ง

เขานวดหน้าผาก

ผู้หญิงคนนี้มีท่านอนที่ไม่เรียบร้อยอย่างนี้

เมื่อซือเย่เจ๋วเอามือของเธอออก ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรได้ และมองเธออย่างลึกซึ้ง...

พอรุ่งสาง ม่านที่กำหนดเวลาไว้จะเปิดออกโดยอัตโนมัติอย่างช้าๆ และห้องก็สว่างสดใสทันที

ขนตาบนตาที่ปิดอยู่นั้นกระพือเล็กน้อย เจียงเซิงยื่นมือออกอย่างเกียจคร้านเพื่อกอดผ้าห่มที่อยู่ข้างๆ เธอ ทั้งยังเอาหัวไปแตะกับผ้าห่ม

ความรู้สึกท่งสัมผัสนั้นดูเหมือนแปลกๆ ?

ทันใดนั้น เจียงเซิงก็ลืมตาขึ้นและเห็นชายคนหนึ่งนอนอยู่ข้างๆ เธออย่างชัดเจน แขนขาของเธอค่อยๆ แข็งทื่อ

ซือเย่เจ๋วนอนอย่างเงียบๆ โดยประสานมือและวางอยู่บนท้องของเขา นอนตัวตรงมาก

ส่วนเธอก็เหมือนปลาหมึกยักษ์ที่กอดกับคนอื่น

เจียงเซิงสูดหายใจเข้าลึก ก่อนขยับมือและเท้าออกจากเขาอย่างระมัดระวัง

รีบดึงผ้าห่มกลับแล้วหลบหนี

ซือเย่เจ๋วค่อยๆ ลืมตาขึ้น หันศีรษะไปมองผู้หญิงที่กำลังจากไป และความโค้งปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

**

ณ TG กรุ๊ป

เจียงเซิงและแฟรงค์เดินออกจากลิฟต์ ทันทีที่เธอเห็นซือเย่เจ๋ว เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามมองออกไปทางอื่น

แฟรงค์เหลือบมองเธอแวบหนึ่งแล้วยิ้ม "เธอคบกับท่านเจ๋วอยู่เหรอ"

"เปล่า" เจียงเซิงขมวดคิ้ว "ยกเว้นเด็กมีความสัมพันธ์กับเขาแล้ว ฉันไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเขาเลย"

แม้ว่าเธอจะอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลซือ แต่เธอก็ไม่เคยต้องการมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเลยแม้แต่น้อย

"เซิงเซิง แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับท่านเจ๋ว แต่ลูกของเธอต้องการครอบครัวที่สมบูรณ์แบบนะ"

เจียงเซิงมองออกไปนอกหน้าต่าง "ฉันรู้ แต่ฉันไม่สามารถรับประกันได้..."

ไม่สามารถรับประกันได้ว่าซือเย่เจ๋วจะทำให้เด็กๆ รู้สึกมั่นคงได้จริงๆ

ตอนนี้เด็กๆ อายุยังน้อยอยู่ และเธอเข้าใจดีว่าพวกเขาต้องการพ่อ แต่หากสักวันหนึ่ง ซือเย่เจ๋วพาลูกนอกสมรสกลับมาเหมือนที่พ่อของเธอทำ เธอก็ไม่อยากให้ลูกๆ ของเธอมีชีวิตวัยเด็กแบบเดียวกันกับเธอ

แฟรงค์รู้ว่าเธอกำลังกังวลอะไรอยู่ จึงยิ้ม "เซิงเซิง ฉันเข้าใจเธอ เธอกลัวว่าเธอจะเป็นเหมือนแม่ของเธอใช่ไหม"

เจียงเซิงเงียบ

แฟรงค์ลดสายตาลง "จริงๆ แล้ว เธอไม่จำเป็นต้องคิดว่าผู้ชายทุกคนก็เป็นแบบนั้นหมดเพียงเพราะพ่อของเธอ ยิ่งไปกว่านั้น เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ที่ดีที่สุด เธอให้โอกาสเขา ไม่เท่ากับว่าให้โอกาสตัวเองด้วยเหรอ?"