ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 218

ขณะที่พระสนมฮุ่ยเฟยกลับไปยังตำหนักเจียนเจีย จิ่นอวี๋ก็ทักทายนางอย่างมีความสุขทันที เมื่อเห็นว่านางมีสีหน้าไม่พอใจ จินอวี๋จึงอดไม่ได้ที่จะแอบตื่นเต้นแล้วสอบถามอย่างระมัดระวัง “วันนี้อากาศร้อนอบอ้าว พระนางเหนื่อยมามากแล้ว จิ่นอวี๋จะทำซุปบ๊วยเปรี้ยวมาให้เพื่อคลายร้อนนะเจ้าคะ”

พระสนมฮุ่ยเฟยไม่ได้แสดงฤทธิ์เดชต่อหน้าคนในวัง หลังจากเข้าไปในห้องพักและไล่คนรับใช้ทั้งหมดออกไป พระสนมฮุ่ยเฟยก็ดื่มซุปบ๊วยที่จิ่นอวี๋ทำให้ในอึกเดียว ความโกรธในใจของนางสงบลงมาก

ก่อนที่จะตวาดด้วยใบหน้าเย็นชา “คุกเข่าลง!”

จิ่นอวี๋งุนงง ไม่รู้จะทำอย่างไร ทำไมพระสนมฮุ่ยเฟยถึงอารมณ์เสียเช่นนี้จึงถามอย่างเสียใจว่า “จิ่นอวี๋ทำอะไรผิดหรือเจ้าคะ พระนางได้โปรดลงโทษหม่อมฉัน อย่าโกรธจนทำร้ายตนเองเลยเจ้าค่ะ”

พระสนมฮุ่ยเฟยตะคอกพลางโยนแท่งเงินทั้งสองใส่แขนของจิ่นอวี๋อย่างรวดเร็ว “เจ้าอธิบายมาให้ข้าฟังดีกว่าว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่”

จิ่นอวี๋หยิบแท่งเงินขึ้นมามองดูซ้ำแล้วซ้ำอีก “แท่งเงินนี้มากจาไหน จิ่นอวี๋ไม่เข้าใจว่าพระนางหมายถึงอะไร”

“ข้าถามเจ้า ใครเป็นคนปล่อยข่าวลือว่าชิงฮวนถูกโจรปล้น”

มือของจิ่นอวี๋ที่ถือแท่งเงินสั่นสะท้าน “พระนาง ท่านคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับจิ่นอวี๋หรือเจ้าคะ จิ่นอวี๋จะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร”

พระสนมฮุ่ยเฟยจ้องหน้านางด้วยความสงสัย “แท่งเงินนี้มาจากในวัง มันออกแบบมาจากรูปแบบของในวังโดยเฉพาะ ทว่าตอนนี้มันปรากฏขึ้นในเมืองหลวง และกลายเป็นสินบนของหญิงขี้นินทาเหล่านั้นเพื่อเป็นเครื่องมือกระจายข่าวลือ”

จิ่นอวี๋ตกตะลึง “อะไรนะเจ้าคะ มีคนต้องการทำลายชื่อเสียงของพระชายาเอก?”

“หากไม่ได้มีคนแอบทำเรื่องนี้อย่างลับๆ ข่าวลือดังกล่าวจะแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงในชั่วข้ามคืน ทำให้เกิดความโกลาหลเช่นนี้ได้อย่างไร” พระสนมฮุ่ยเฟยพูดอย่างโกรธเคือง “ในวังนอกจากเจ้าจะมีใครอีก”

สีหน้าของจิ่นอวี๋ดูอัปลักษณ์ยิ่งขึ้น “จิ่นอวี๋รับใช้พระนางมานาน หม่อมฉันมีนิสัยอย่างไรท่านไม่รู้หรือเจ้าคะ จิ่นอวี๋จะทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้ได้อย่างไร”

พระสนมฮุ่ยเฟยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่ใช่เจ้าจริงหรือ”

จิ่นอวี๋ยกชายกระโปรงขึ้นและคุกเข่าลงต่อหน้าพระสนมฮุ่ยเฟยทันที “จิ่นอวี๋ขอบังอาจพูดโดยไม่กลัวพระนางหัวเราะเยอะเลยนะเจ้าคะ จิ่นอวี๋ชื่นชมพี่ชายและเฝ้ารอเขามานานหลายปี แต่เขาจำต้องแต่งคนอื่นมาเป็นภรรยา จิ่นอวี๋รู้สึกเสียใจก็จริง แต่จะไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นเพื่อทำลายชื่อเสียงของพี่ชายอย่างแน่นอน

พระชายาเอกเป็นคนฉลาดเฉลียว เคยทำให้องค์หญิงขุ่นเคืองมาก่อน นางเคยบอกที่จวนฟู่หม่าเองว่ามือสังหารมีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์หญิงหรูอี้ด้วย ท่านพี่จะหาว่าจิ่นอวี๋เป็นคนทำเรื่องนี้ได้อย่างไร”

พระสนมฮุ่ยเฟยมองนางอย่างสงสัย “ข้าไม่ชอบเหลิ่งชิงฮวนอย่างมาก ครั้งหนึ่งข้าเคยสัญญาว่าจะทำตามความปรารถนาของเจ้า ยอมให้เจ้าอยู่เคียงข้างฉีเอ๋อร์เพื่อดูแลเธอ เจ้าต้องไม่เป็นเหมือนกับเหลิ่งชิงฮวนที่ชอบใช้วิธีต่ำทรามเพื่อให้ตนเองได้รับความโปรดปราน ไม่อย่างนั้นลูกพี่ลูกน้องของเจ้าจะรังเกียจ ไม่สมกับที่ได้รับการเลี้ยงดูจากข้ามานานหลายปี ”

จิ่นอวี๋รู้สึกเสียใจมากจนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ “หม่อมฉันไม่ขออะไรมาก ขอแค่ได้อยู่เคียงข้าท่านพี่และได้รับใช้เขาสุดหัวใจก็เพียงพอ หม่อมฉันยอมที่จะไม่ได้รับสถานะอะไรเลยด้วยซ้ำ หม่อมฉันยังไม่ทันได้ประจบประแจงพระชายาเอกแล้วจะกล้าทำร้ายนางได้อย่างไร

หากพระนางไม่เชื่อ พระนางสามารถหาใครสักคนมาแต่งงานกับจิ่นอวี๋ ให้หม่อมฉันล้มเลิกความคิดนั้นก็ได้ พระชายาเอกจะได้ไม่ต่อว่าหม่อมฉันและพูดจาประชดประชันอีก”

เมื่อดินไปถึงที่ที่ไม่มีใครอยู่ นางก็เช็ดน้ำตาและกัดฟันด้วยความโกรธ “เหลิ่งชิงฮวน!ข้ากับเจ้าไม่มีวันอยู่ด้วยกันได้!เจ้าจะต้องชดใช้ให้ข้าในสักวันหนึ่ง”

หญิงชราที่อยู่ข้างหลังถอนหายใจเบา ๆ “อันที่จริงสิ่งที่พระนางฮุ่ยเฟยพูดเมื่อครู่ใช้ว่าจะไร้เหตุผล แตงที่ฝืนเด็ดจากต้น ย่อมไม่หวาน จวิ้นจู่ได้โปรดอย่าหมกมุ่นกับเรื่องนี้อีกเลย”

“ข้าไม่ยอม!ข้าเฝ้ารอมู่หรงฉีมาหลายปี พระสนมฮุ่ยเฟยให้ความหวังกับข้าอย่างไม่สิ้นสุด แต่ตอนนี้จะไล่ข้าด้วยประโยคเดียวเนี่ยนะ”

นางหันไปเผชิญหน้ากับหญิงชราที่อยู่ข้างหลังและพูดอย่างหนักแน่นว่า “ยายหลิง ข้าคิดดีแล้ว ตอนนี้ข้าไม่สามารถอดทนรอได้แม้แต่นาทีเดียว ทำตามแผนการเดิมของเรากันเถอะ”

ร่างกายของหญิงชราที่รู้จักกันในนาม “ยายหลิง” สั่นสะท้าน “จวิ้นจู่คิดดีแล้วหรือเจ้าคะ”

จิ่นอวี๋กัดฟัน “ลองคิดดูสิ ขอแค่ข้าแต่งงานเข้าจวนอ๋องฉีได้ ข้ายินดีที่จะแบกรับผลไม่ว่าราคาที่ต้องจ่ายจะสูงเพียงใด ข้าจำเป็นต้องสู้ ไม่มีทางถอยกลับแล้ว”

ยายหลิงเงยหน้าขึ้น ดวงตาของนางแห้งเหี่ยวราวกับเปลือกไม้ที่ตายแล้ว มีดวงตาเพียงคู่เดียว เท่านั้นที่ยังสว่างไสว ฉายแสงสีฟ้าจาง ๆ มีความแปลกประหลาดลึกลับเล็กน้อย คล้ายคลึงกับรูม่านตาของแมวเสือดาวในคืนเดือนมืด

“เจ้าค่ะ!”