ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 263

หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เหลิ่งชิงหลางคิดว่าสิ่งที่ฟังผิ่นจือพูดก็สมเหตุสมผลอยู่บ้าง ทุกคนที่นี่ทำงานตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นจนพระอาทิตย์ตกกว่าจะกลับบ้านพักผ่อน ไม่มีใครประจบประแจงถือว่านางเป็นเจ้านาย มีเพียงแม่จ้าวผู้เดียว หากอดทนอุ้มท้องไม่นานนางจะได้กลับจวนอย่างสบายใจ

นางเช็ดน้ำตา “ข้าเข้าใจหลักการนั้นดี ทว่าข้าแค่รู้สึกเสียใจ ตอนที่จือชิววางแผนทำร้ายเขา เขากลับไม่ได้ลงโทษอะไรนางมากมายและยังโปรดปรานนางต่ออยู่หลายวัน ทำไมพอเป็นข้า เขาถึงทำเรื่องโหดร้ายเช่นนี้”

ทันทีที่พูดถึงจือชิว ฟังผิ่นจือก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง “อย่าพูดถึงเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้านั่น”

“มีอะไรหรือ นางออกจากจวนไปหาเจ้า?เรื่องสำเร็จแล้วงั้นหรือ”

ฟังผิ่นจือส่ายหัว “ล้มเหลว”

“นางไม่ยอมเชื่อฟังงั้นหรือ”

“แย่กว่านั้น นางบอกว่านางไม่ได้กินยาพวกนั้นเลย”

“จะเป็นไปได้อย่างไร” เหลิ่งชิงหลางขมวดคิ้วอย่างสงสัย “นางจะเสแสร้งแกล้งทำต่อหน้าข้าได้เหมือนขนาดนั้นเชียวหรือ ถ้านางไม่กินยา นางจะรู้ได้อย่างไรว่าปฏิกิริยาจะเป็นอย่างไรหลังจากกินยาลงไป”

“เมื่อยานี้ออกฤทธิ์ ขนาดผู้ชายยังแทบทนไม่ได้ หากนางกินยานั่นจริงๆ ทำไมถึงยังมาขอยาจากข้าอยู่ล่ะ”

“ถ้านางไม่กิน นางจะออกจากจวนมาหาเจ้าทำไม”

ฟังผิ่นจือหยุดชั่วคราวก่อนที่จะเปิดปาก “นางรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเราสองคน”

“อะไรนะ” เหลิ่งชิงหลางลุกขึ้นด้วยความตื่นตระหนก มือของนางสั่นระรัวจนกระแทกเข้ากับถ้วยชาด้านข้างจนหก “นางรู้ได้อย่างไร”

“มาคิดดูตอนนี้ นางน่าจะสงสัยข้าตั้งนานแล้ว ดังนั้นนางจึงระวังตัวมากและคงจะทำแผนซ้อนแผนในตอนที่ข้าให้ยาครั้งแรก ”

หัวใจของเหลิ่งชิงหลางทรุดลงทันที มีเพียงความคิดเดียวที่อัดอั้นอยู่ในใจนั่นคือทุกอย่างกำลังจะจบเห่!ข้าเคยทำให้หญิงคนนี้ขุ่นเคืองใจตั้งแต่แรก และครั้งนี้ข้ายังร่วมมือกับฟังผิ่นจือทำร้ายนาง ดังนั้นนางจะต้องเปิดโปงข้าแน่

หลังจากคำนวณเรื่องราวทั้งหมด ทำไมทุกอย่างถึงถูกทำลายด้วยน้ำมือของเด็กสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ภัยพิบัติใกล้เข้ามาแล้ว!

ริมฝีปากของเธอสั่นระริก “นางต้องการอะไร”

“นางต้องการเงินห้าพันตำลึงแล้วนางจะยอมออกไปจากเมืองหลวงไม่กลับมาอีก”

“เงิน เงิน เงิน! เงินอีกแล้ว ตอนนี้ข้ามีเงินที่ไหนกัน” เหลิ่งชิงหลางเกือบจะร้องออกมา: "มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในร้าน จัดการกับพวกก่อกวนยังไม่พอ ร้านค้าถูกถอนเงินออกไปหมดแล้ว นางบังอาจมาก!ข้าจะหาเงินห้าพันตำลึงได้ที่ไหน"

“แต่หากเจ้าไม่ให้ เจ้ากับข้าต้องตายแน่”

เหลิ่งชิงหลางทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้

“ทำไมทุกคนถึงเป็นปรปักษ์กับข้า นังจิ่นอวี๋ยังไม่ปล่อยมือจากข้าเลยด้วยซ้ำ หากผ่านไปหนึ่งเดือน ดวงตาของนางไม่ฟื้นตัว พวกเขาจะควักดวงตาของข้าไป ร้านของข้ายังเกิดเรื่องใหญ่ มู่หรงฉีโหดร้ายไร้ความปรานี ส่งข้ามาที่บ้าๆ แบบนี้ นางเป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่ง ทำไมถึงกล้ากวนน้ำให้ขุ่นและยังข่มขู่ข้าอีก จะบีบให้ข้าไร้ทางออกเลยใช่ไหม”

ฟังผิ่นจือเย้ยหยัน “ก็แค่เด็กสาวคนหนึ่ง จะยากอะไรกัน ตายเป็นตายสิวะ!”

“พูดน่ะง่าย ข้าจะไปหาเงินห้าพันตำลึงที่ไหน ตอนนี้ชิงฮวนเป็นคนดูแลจวน และเธอควบคุมมันไว้ในมือของเธอ ลูกสาวที่แต่งงานแล้วไม่อาจกลับไปขอยืมเงินจากจวนมหาเสนาบดีได้ ยิ่งไปกว่านั้นข้าไม่รู้ด้วยว่าพวกเขาจะให้ยืมหรือไม่”

ริมฝีปากของฟังผิ่นจือฉายแววน่าเกลียด “คนที่เจ้าหามาสังหารเหลิ่งชิงฮวนตอนแรกหายไปไหน”

เหลิ่งชิงหลางตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าของนางซีดลงทันที “เจ้าจะฆ่าคนปิดปาก?ไม่ได้นะ”

“ข้าน่ะวาดเส้นทางไว้ให้เจ้าแล้ว เจ้ากับข้าเดินอยู่บนเชือกเส้นเดียวกัน หากเจ้าต้องการจะทำอะไร ข้าจะช่วยเจ้าเอง แต่หากเจ้าไม่กล้า...จงไปหาเงินห้าพันตำลึงมาแล้วให้มันไปเสวยสุขซะ ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่มีเงิน!”

ฟังผิ่นจือหยิบตะกร้าและเดินจากไป

เหลิ่งชิงหลางตามไปอย่างรีบร้อนจนกระทั่งก้าวพลาดตกลงไปในนา

“เจ้าเอาเงินมาหรือเปล่า”

ฟังผิ่นจือส่ายหัว “เปล่า”

จือชิวยิ้มอย่างเย็นชา “งั้นข้าไม่มีอะไรจะพูดอีก”

เธอหันหลังกลับและจากไป แต่ฟังผิ่นจือหยุดไว้ “รอก่อน”

จือชิวมองเขาอย่างระแวดระวัง “เจ้าต้องการทำอะไร ข้าขอแนะนำให้เจ้าคิดให้ดีก่อนทำ”

ฟังผิ่นจือตอบ “แม้ว่าข้าจะไม่ได้นำเงินมา แต่เรายังมีเรื่องที่ต้องคุยกัน”

“คุยเรื่องอะไร”

“คุณหนูของเจ้าไม่มีเงิน มีบางอย่างเกิดขึ้นในร้านของนาง เงินทั้งหมดถูกใช้ไปกับสิ่งเหล่านี้ ตัวนางเองถูกส่งไปที่อื่น นับประสาอะไรกับเงินห้าพันตำลึง แต่ว่า...”

ฟังผิ่นจือหยุดชั่วคราว “นางบอกว่าตอนที่จืนซื่อจากไป นางทิ้งเงินไว้สองก้อน ก้อนหนึ่งนางหยิบออกมาใช้จ่ายและอีกก้อนหนึ่ง...”

ดวงตาของจือชิวกะพริบถี่รัว “อยู่ที่ไหน”

“อยู่ในที่ฝากเงินเดียวกัน ทว่ามันอยู่ภายใต้ชื่อของเหลิ่งชิงเจียง จำเป็นต้องอาศัยสิ่งของของเหลิ่งชิงเจียวไปยืนยัน”

จือชิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มันดูเหมือนลายมือของจินซื่อจริงๆ ขณะที่เข้าไปเยี่ยมจินซื่อในคุก นางได้พูดหลายสิ่งหลายอย่างต่อหน้านางและแม่จ้าว ก่อนจะให้ทั้งสองออกไปและคุยกับเหลิ่งชิงหลางเป็นการส่วนตัว

หลังจากออกจากคุก เหลิ่งชิงหลางได้นำเงินจำนวนหนึ่งจากที่ฝากเงินมาใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ส่วนใหญ่นำไปซื้อยาเม็ดหนิงเซียง ในตอนนั้นนางยังแอบบ่นเจ้านายในใจว่าทำไมเหลิ่งชิงหลางจึงใช้จ่ายฟุ่มเฟือย จะไม่เก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉินบ้างเลย? เป็นไปได้หรือไม่ว่ายังมีเงินอีกก้อนหนึ่ง