ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 880

เหลิ่งชิงเฮ่อและคนอื่นๆ ก็ต่างประหลาดใจ ครั้งล่าสุดที่ชิงเจียวกลับมาจากเมืองหลวง ทุกคนก็สนใจเพียงพิมพ์เขียวที่เขาเอากลับมา ความสนใจทั้งหมดล้วนมุ่งเน้นไปที่การช่วยชีวิตของเหลิ่งชิงฮวน มิมีผู้ใดสังเกตเห็นสีหน้าของเด็กหนุ่มอายุน้อยนั่นเลยเช่นกัน

เขามิได้พูดอันใดเกี่ยวกับเรื่องประสบการณ์ที่ผ่านมาของตัวเองเลย แสร้งทำเหมือนมิมีอันใดเกิดขึ้น และยังช่วยทุกคนต้านทานทหารม้าของอ๋องเฮ่า ดับไฟช่วยคน มินึกเลยว่าจะเป็นคนคนหนึ่งที่แบกรับภาระมากมายเช่นนี้อยู่เบื้องหลัง

เวลาผ่านไปนานแสนนาน ทุกคนแทบจะลืมจินอี๋เหนียงที่ถูกเนรเทศไปแล้ว ทว่านี่คือปมหนึ่งของชิงเจียว

และก็เป็นเพราะความคับแค้นใจระหว่างสองพี่น้องชิงฮวนชิงเฮ่อที่มีต่อจินอี๋เหนียง ชิงเจียวมิได้ขอความช่วยเหลือจากทุกคน โดยปกติแล้วจะรู้สึกว่าถึงแม้จะพูดไป ทุกคนก็อาจจะเลือกที่จะนั่งดูเฉยๆ ก็ได้เช่นกัน ใครจะสามารถตอบแทนความแค้นด้วยความดีได้จริงๆ กันเล่า?

ในตอนนี้สถานการณ์โดยรวมถูกตัดสินแล้ว เขาต้องการจะไปช่วยจินอี๋เหนียงเพียงลำพัง

อวิ๋นเช่อตามเขาไปโดยมิหือมิอืออันใด สำหรับเขา มันเป็นแรงจูงใจที่ใหญ่หลวงอย่างมิต้องสงสัยเลย ความเป็นความตายของผู้เป็นมารดา กับความปลอดภัยของหลานชาย ก็มิรู้เลยว่าภายในใจจะต้องดิ้นรนและพัวพันกับสิ่งที่ผ่านมาแค่ไหน

เรื่องนี้ มิสามารถมองข้ามได้ มันมิเพียงแต่จะต้องตามหาอวิ๋นเช่อเท่านั้น แต่ยังต้องช่วยจินอี๋เหนียงด้วย ซึ่งมันจะเป็นการเติมเต็มให้กับเด็กคนนั้น

มู่หรงฉีตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในยามวิกฤต “มิว่าจะเกิดอันใดขึ้น หากมีอันใดเกิดขึ้นกับชิงเจียว เราก็มิสามารถนิ่งนอนใจได้ ในยามนี้ เราจะแบ่งกองกำลังเป็นห้ากอง ข้ากับอ๋องรุ่ยจะนำกองทหารเข้าไปในวังเพื่อคุ้มกันเสด็จพ่อและจับกุมพระสนมหลินเฟยก่อน

หลังจากคนที่บีบบังคับชิงเจียวได้รับที่อยู่ของตราราชลัญจกรแล้ว จะต้องรีบไปช่วงชิงตราราชลัญจกรต่อหน้าเราเป็นแน่ ร่างกายของชิงฮวนมิสะดวกนัก หลินเฟิง เจ้ารีบกลับไปปกป้องรักษาตราราชลัญจกรที่จวนอ๋องฉีให้เร็วที่สุด

รองแม่ทัพอวี๋นำเหล่ารองแม่ทัพไปสนับสนุนกองทหารของพวกข้า ครึ่งหนึ่งมีหน้าที่คอยคุ้มกันควันหลงจากการต้านทานกองทัพ ทหารอีกครึ่งหนึ่ง ให้รีบเร่งเข้าไปที่เมืองหลวงเพื่อปราบปรามและแก้ไขสถานการณ์

ส่วนเรื่องในสวนสุสาน ให้ใต้เท้าเหลิ่งเซียงเป็นคนจัดการทั้งหมด พิจารณาตามความเหมาะสมได้เลย หลังจากจัดการสะสางอย่างเหมาะสมแล้ว ก็รีบเข้าเมืองหลวงมาสมทบกับพวกข้า จากนั้น”

เขามองไปยังชิงฮวนอย่างทุกข์ใจ “รบกวนเจ้าอีกหน่อยนะ พาเทียนซื่อกับตี้ลี่ และก็กองทหารม้ามุ่งหน้าไปยังวัดซานเสิน ร่วมมือกับเขาเพื่อช่วยชีวิตอวิ๋นเช่อกับชิงเจียว”

เขา ที่ว่านั้นแน่นอนว่าก็คือฉีจิ่งอวิ๋น ซึ่งทั้งสองก็เข้าใจตรงกัน

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ชิงฮวนผ่านความทุกข์ทรมานในสภาพแวดล้อมที่ยากลำบากของความเป็นความตาย ถูกจองจำอยู่ในวังใต้ดิน มิรู้เลยว่าเหนื่อยหน่ายใช้สติปัญญาต่อสู้กับพระชายาเฮ่าได้อย่างไร ตอนนี้มันมิง่ายเลยที่จะรอดพ้นจากภัยอันตราย และนางก็กำลังตั้งครรภ์อยู่ มู่หรงฉีทนมิได้จริงๆ ที่จะให้นางวิ่งไปวิ่งมาทำงานหนักๆ อีก

ทว่า มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความปลอดภัยของอวิ๋นเช่อ หากให้คนอื่นจัดการ เขาก็ยังมิวางใจ มีเพียงชิงฮวนเท่านั้นที่เก่งกล้าสามารถ และยังมีจิ่งอวิ๋นคอยช่วยอยู่ข้างๆ อวิ๋นเช่อจะต้องเปลี่ยนจากร้ายให้กลายเป็นดีได้แน่

การจัดการเช่นนี้ต้องรอบคอบเป็นอย่างมาก

ทุกคนก็ต่างเห็นด้วย

รองแม่ทัพหยางเป็นคนที่หูเบาเชื่อความประสงค์จอมปลอมของอ๋องเฮ่า ถูกใช้ประโยชน์ และเกือบจะทำให้มันกลายเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ ด้วยความรู้สึกผิด ตนจึงยินดีที่จะนำลูกน้องตามมู่หรงฉีไปเมืองหลวงเพื่อปกป้องฮ่องเต้และกำจัดผู้ทรยศ

“เอาล่ะ เช่นนี้เราก็จะแบ่งทหารเป็นห้ากอง และไปรวมตัวกันที่เมืองหลวง”

ทุกคนหารือกันก่อนจะรีบปฏิบัติตามคำชี้นำของมู่หรงฉีและเริ่มกระจายกันไป

มู่หรงฉีกับอ๋องรุ่ยและเสินหลินเฟิงล่วงหน้าไปเมืองหลวงก่อน รองแม่ทัพอวี๋กับเหล่ารองแม่ทัพคนอื่นก็ไปสนับสนุนกองทัพใหญ่

ข้าราชพลเรือนก็เตรียมตัวเดินทาง เพียงแต่จะจัดการกับอ๋องเฮ่าผู้นี้อย่างไร เหลิ่งเซียงก็ยังรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

อ๋องเฮ่าต้องมนตร์เล็กน้อย คุกเข่าตรงหน้าวังใต้ดิน ราวกับถูกดึงกระดูกออกมา ถึงแม้จะมีมีดร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า เพียงเกรงว่ามิรู้จะหลบเลี่ยงวิธีไหน จึงทำท่าทางเหมือนมิได้เกี่ยวอันใดกับตน

การทำร้ายคนต้องโจมตีที่หัวใจ ความเจ็บปวดที่สุดคือการเสียใจ และมิมีอันใดน่าเสียใจไปกว่าการที่ใจสลาย

คำพูดของชิงฮวน โจมตีตรงกับจุดสัมผัสที่อ๋องเฮ่ากลัวที่สุด บีบบังคับให้เขาต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตนได้กระทำเอาไว้ในอดีต ในที่สุดเมื่อเขาตระหนักได้ถึงความผิดพลาดที่กระทำผิดของตน ทันใดนั้นก็พบว่าผลลัพธ์อันขมขื่นได้เกิดขึ้นแล้ว และมิสามารถหวนกลับได้ ตนนั้นถูกฝูงชนต่อต้าน ญาติมิตรหลีกหนี สูญเสียทุกสิ่งอย่าง สายเกินไปที่จะมาเสียใจทีหลัง

คู่รักสามีภรรยาหนุ่มๆ สาวๆ ที่ไหนมิเคยสัญญาสาบานที่จะรักนิรันดร์ในสถานที่สวยๆ งามๆ บ้างเล่า?

เขาอยากจะเข้าไปในวังใต้ดิน แล้วอุ้มพระชายาเฮ่าขึ้นมา สารภาพผิดกับนาง ทว่าเขากลัวที่จะเห็นว่าพระชายาเฮ่าตายตามิหลับ กลัวที่จะเห็นความขุ่นเคืองบนใบหน้าของนาง กลัวว่าศพคงระบุตัวตนมิได้หากจิ่นซู่ของเขาตายด้วยไฟอันไร้ความปราณีของเขาจริงๆ

“เหลวไหล! พระสนมหลินเฟยเพิ่งจะสั่งให้คนไปตรวจค้นที่จวนอ๋องฉีมาแล้ว มิเห็นจะพบเจออันใดเลย”

“เด็กมิพูดปด”

“เจ้าก็บอกมาสิว่ามันซ่อนอยู่ส่วนไหนของจวนอ๋องฉี”

“ข้าต้องได้เจอแม่ของข้าก่อน ให้แน่ใจว่านางสบายดี”

“เจ้ากำลังต่อรองกับพวกข้างั้นรึ ข้าว่าเจ้ากำลังรนหาที่ตายนะ!”

คนผู้นั้นโบกมือ คนสี่ห้าคนก็พุ่งมาข้างหน้าและล้อมชิงเจียวเอาไว้ตรงกลาง

ชิงเจียวประหม่าเล็กน้อย มองไปทางคนเหล่านั้นด้วยความระแวดระวังไปทั้งตัว “พวกเจ้าให้ข้าจับตัวอวิ๋นเช่อมา แค่เพราะอยากรู้เรื่องที่อยู่ของพระราชลัญจกรมิใช่หรือ พวกเจ้าจะผิดคำพูดอย่างนั้นรึ?”

“ที่อยู่ของพระราชลัญจกรนั่น ตอนนี้มันมิสำคัญแล้ว สิ่งที่พระสนมหลินเฟยต้องการ ก็คือไอ้เด็กเหลือขอนั่น จะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย บอกมาตามตรง แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า ถ้ามิยอมพูด ข้าจะส่งเจ้าไปตายซะเดี๋ยวนี้เลย”

กล้ามเนื้อของชิงเจียวเกร็งขึ้นไปทั้งร่างกาย เขารู้ว่าตัวเองมิสามารถต่อกรกับชายร่างกำยำเหล่านี้ได้แน่ แต่ที่อยู่ของพระราชลัญจกรก็เป็นข้อต่อรองเดียวที่จะช่วยจินอี๋เหนียงได้ จะบอก หรือมิบอกดีนะ?

ฉีจิ่งอวิ๋นที่สะกดรอยตามมาได้ยินต้นสายปลายเหตุอย่างชัดเจนแล้ว ก็ตัดสินใจที่จะเข้ามายุ่งเรื่องนี้ มิใช่พราะสิ่งอื่นใด ก็เพราะเด็กหนุ่มเหลิ่งชิงเจียว ที่เห็นได้ชัดว่ามีโอกาสพาตัวอวิ๋นเช่อไป แต่กลับเลือกที่จะมาตามนัดเพียงลำพังเพื่อมาช่วยผู้เป็นมารดาของตัวเอง นับว่าเป็นผู้ชายที่มีความรู้สึกนึกคิดคนหนึ่งกระมัง

ดาบถูกชักออกมาจากปลอก ยังมิทันที่เขาจะได้ปรากฏตัว จู่ๆ ก็มีใครบางคนเข้ามาและรายงานกับคนเป็นผู้นำอย่างตื่นเต้น “ลูกพี่เหลียน! รัชทายาทจวนอ๋องฉีถูกพวกเราจับตัวไว้แล้ว! เขาแทงพวกข้าด้วยของมีคมเสียด้วย!”

ประโยคหนึ่งทำให้จิ่งอวิ๋นหวาดกลัวจนมิกล้าทำตัวหุนหันพลันแล่นขึ้นมาทันที

คนของพระสนมหลินเฟยซุ่มโจมตีอยู่บริเวณใกล้ๆ กับสุสานของจักรพรรดิ มีอันตรายอยู่รอบตัว ตนมิควรชะล่าใจไปชั่วขณะ และปล่อยให้อวิ๋นเช่อกลับไปเอง ชิงฮว่าก็เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไร้ซึ่งกำลัง มิสามารถปกป้องความปลอดภัยของอวิ๋นเช่อได้อยู่แล้ว