ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 887

ข่าวที่ฮ่องเต้ชราฟื้นขึ้นมานั้นได้แพร่ออกไปนอกตำหนักเยี่ยนชิ่งบวกกับที่กองทัพของมู่หรงฉีกำลังมาถึงเมือง โฉวซือเส่าได้ลอบติดต่อกับคนในวังเหล่านั้นเอาไว้ล่วงหน้า เมื่อเขารู้ว่าได้เวลาแล้วก็ราวกับได้รับกองกำลังสนับสนุนมากมายและเริ่มต่อสู้เพื่อต่อต้าน จากนั้นก็ช่วยลู่กงกงออกมาและแห่แหนไปที่ตำหนักเยี่ยนชิ่งเพื่อช่วยฮ่องเต้

ทุกคนส่งเสียงร้องโห่กันออกมา เหล่าคนที่ตามพระสนมหลินเฟยมาเพื่อก่อกบฏเมื่อเห็นว่านางไม่มีอำนาจแล้วพวกเขาก็อดที่จะเสียขวัญไม่ได้ สภาพของทหารไม่มั่นคง ทุกคนหมดกำลังใจในการต่อสู้กันไปหมด

โฉวซือเส่ากับพระสนมฮุ่ยเฟยรู้สึกกระสับกระส่ายมาหลายวันในที่สุดพวกเขาก็คลายใจลง

ไม่ว่าใครก็ไม่ทันสังเกตว่าภายในตำหนักเยี่ยนชิ่งว่าหัวหน้าเหอที่อยู่บนพื้นนั้นยังไม่สิ้นลม ในเวลานี้เองเขาก็ได้ฟื้นขึ้นมาและพยายามหยัดกายขึ้นเพื่อเดินไปยังประตูวังอย่างยากลำบาก เขากระโดดขึ้นและตรึงฮ่องเต้ไว้จากด้านหลังจากนั้นก็นำมีดสั้นจ่อไว้ที่ลำคอของฮ่องเต้

ในเวลานี้โฉซซือเส่าอยู่ด้านหน้าของฮ่องเต้พอดี เขามีหน้าที่รับผิดชอบในการคุ้มครองและป้องกันการโจมตีจากพระสนมหลินเฟย เมื่อเขาได้ยินเสียงก็คิดที่จะเข้าไปช่วยแต่ก็ช้าไปก้าวหนึ่งเสียแล้ว

“ไม่ว่าใครก็ห้ามขยับ！ ให้พวกมันถอยไปทั้งหมดแล้ววางอาวุธลง！”

ฮ่องเต้ชราตัวแข็งทื่อ และสั่งโฉวซือเส่ากับพระสนมฮุ่ยเฟยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ถอยไป！”

โฉวซือเส่าไม่กล้าขัดพระบัญชาจึงค่อยๆถอยหลังไปหลายก้าว เขาวางดาบยาวกับปืนในมือลง

พระสนมหลินเฟยหันไปด้วยคววามยินดี “หัวหน้าเหอ ท่านยังไม่ตาย！ พาเขาไปยังอู่เฟิ่งโหลวให้มู่หรงฉีให้เห็นสักหน่อย！ ถ้าใครกล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าก็จัดการไปอย่างไม่ต้องเกรงใจ ใครก็ได้มาที ผู้บัญชาการฮั่วล่ะ? ให้เขาเปิดทางเข้าไป！”

ผู้บัญชาการฮั่วสั่งทหารในมือทันทีและคุ้มครองหัวหน้าเหอกับพระสนมหลินเฟย เขาคอยป้องกันโฉวซือเส่าอย่างระมัดระวัง และคอยบีบฮ่องเต้เอาไว้แล้วเดินทีละก้าวไปยังประตูอู่

โฉวซือเส่ากับพระสนมฮุ่ยเฟยจะกล้าทำอะไรได้? เขานำคนเดินตามหลังมาอย่างทำอะไรไม่ถูกในทันที

ที่ด้านนอกวังถึงแม้ว่าผู้คนจะต่างตื่นเต้น แต่พวกเขาก็ไร้อาวุธ ร่างกายของพวกเขาจะสู้กับห่าธนูได้อย่างไร มู่หรงฉีออกคำสั่งให้ถอยทัพและไม่กล้าโจมตี เขารอให้แม่ทัพหยางนำกองทัพมา เหลิ่งชิงฮวน เสิ่นหลินเฟิงและคนอื่นๆเองก็อยู่ด้วยกัน จากนั้นแล้วเขาถึงจะออกคำสั่งให้มุ่งเน้นโจมตีไปที่ประตูวัง

พระสนมหลินเฟยและพวกไหนเลยจะเป็นคู่มือของมู่หรงฉี? เมื่อเห็นว่าประตูวังถูกโจมตีอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถต้านทานไว้ได้ ผู้บัญชาการฮั่วและหัวหน้าเหอก็ได้รัดตัวฮ่องเต้ชชราเดินออกมาและเดินขึ้นไปบนอู่เฟิ่งโหลวพร้อมลั่นฆ้องและกลอง เสียงร้องโห่ของคนที่อยู่ด้านล่างก็ค่อยๆหยุดลง

มู่หรงฉีเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นว่าฮ่องเต้ชราถูกพระสนมหลินเฟยจับเป็นตัวประกัน หัวใจของเขาก็หนักอึ้งและรีบให้หยุดโจมตีทันที เขากับชิงฮวนถือดาบเดินไปด้านหน้าและยืนอยู่บริเวณประตูวัง ทหารที่อยู่ด้านหลังของพวกเขาต่างก็อยู่ในระเบียบไม่มีใครกล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า

เมื่อโฉวซือเส่าเห็นชิงฮวนเขาก็หดตัวอยู่หลังพระสนมฮุ่ยเฟยอย่างไม่มีหน้าไปเจอนาง นางมอบภารกิจให้เขาแต่กลับทำไม่สำเร็จ ในช่วงเวลาสำคัญเขามักง่ายไปหน่อยจนทำให้ชายชราถูกจับเป็นตัวประกัน

มู่หรงฉีกับเหลิ่งชิงฮวนไม่ได้คิดในแง่นี้เลยสักนิด แต่เมื่อพวกเขาเห็นชายชราไม่ปลอดภัยจนทำให้ตื่นตระหนกขึ้นมา

ขอเพียงแค่มีชีวิตรอดก็พอ เรื่องอื่นก็คุยกันได้

มู่หรงฉีรวมพลังไว้ที่จุดตันเถียนและตะโกนออกมาเสียงดังว่า “พระสนมหลินเฟยคิดจะสู้ตายงั้นหรือ”

ตอนนี้พระสนมหลินเฟยนั้นได้เปรียบเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นมู่หรงฉีก็ราวกับได้เห็นศัตรู นางก็แสดงความอิจฉาออกมา “แล้วอย่างไรเล่า ตอนนี้ชีวิตของฮ่องเต้ยอยู่ในมือข้า มู่หรงฉีทิ้งอาวุธและยอมจำนนเสียเพื่อความกตัญญู และบุกเข้ามาเพื่อความภักดี ตั้งแต่โบราณมาความภักดีและความกตัญญูนั้นไม่สามารถไปด้วยกันได้ ถ้าเจ้าอยากทำเพื่อส่วนรวมจนไม่สนใจชีวติของฮ่องเต้ ข้าก็จะทำให้เจ้าสมหวัง ขอแค่เจ้าก้าวเข้ามาก้าวเดียวข้าจะส่งเจ้าไปอยู่กับพ่อเจ้าเสีย”

มู่หรงฉีกุมดาบในมือแน่น เขามองไปที่ฮ่องเต้ชราแล้วเม้มริมฝีปากบางอย่างไม่รู้ว่าควรจะบุกหรือถอย

แต่ฮ่องเต้ชรากลับสงบนิ่ง เมื่อเขาได้ยินพระสนมหลินเฟยข่มขู่มู่หรงฉีเขากลับยิ้มออกมาน้อยๆ แล้วหันไปพูดกับชิงฮวนที่อยู่ด้านหลังว่า “ฉีเอ๋อร์พูดจาไม่ค่อยเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องเผชิญหน้ากับนางงูพิษ เรื่องฝีปากถือเป็นจุดอ่อนของมู่หรงฉี ชิงฮวน ถึงเวลาออกโรงก็ควรออกโรงสิ”

“อยากจะพบอ๋องเฮ่าเหรอ ได้สิเพคะ” ชิงฮวนฝืนทำทีท่าสงบ “ให้ข้าได้เจอลูกของข้าก่อน ถ้าเห็นว่าเขาปลอดภัยแล้วพวกเราจะรีบปล่อยอ๋องเฮ่ากลับวังทันที”

พระสนมหลินเฟยรู้สึกได้ใจ ในมือของนางยังมีตัวประกันอย่างมู่หรงอวิ๋นเช่ออยู่ โอกาสชนะของนางก็มีมากขึ้น ทำให้เหลิ่งชิงฮวนกับมู่หรงฉีไม่กล้าที่จะแข็งขืน ยอมศิโรราบและทำทุกอย่างตามที่นางต้องการ

นางหัวเราะอย่างเย็นชา “คิดจะต่อรองกับข้า? เจ้าควรจะมีสิทธิ์นั้นก่อนนะ รีบพาทุกคนออกจากวังไปแล้วปล่อยเฮ่าเอ๋อร์ ไม่อย่างนั้นข้าเองก็ไม่กล้ารับประกันว่าจะทำเรื่องอะไรที่น่าสงสารกับอวิ๋นเช่อของเจ้าไปบ้าง”

ฮ่องเต้พระสนมฮุ่ยเฟยและโฉวซือเส่าเมื่อได้ยินว่าเกิดเรื่องกับอวิ๋นเช่อพวกเขาก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้ ฮ่องเต้ส่งเสียงคำรามออกมาว่า “พระสนมหลินเฟย！ เจ้าเอาเด็กไปทำอะไร”

พระสนมหลินเฟยมีความมั่นใจมากขึ้นเรื่อยๆ “เจ้ามารหัวขนนั่นอยู่ในเงื้อมมือข้า แล้วทำไมกันเพคะ มู่หรงฉี เหลิ่งชิงฮวน ข้าจะนับถึงสาม ถ้าหากว่าเจ้ายังไม่ถอยทัพแล้วส่งอ๋องเฮ่ามาอย่ามาว่าข้าใจร้ายล่ะ พวกเจ้าอย่าคิดจะได้เห็นหน้าเขาอีกเลย！”

ฮ่องเต้ชราที่เมื่อครู่นี้มีท่าทีสงบนิ่งและพูดคุยอย่างสนุกสนานก็ขบกรามแน่น เขาจะเป็นจะตายก็ช่างแต่ว่าจะไม่สนใจความเป็นความตายของอวิ๋นเช่อไม่ได้ เด็กคนนั้นเป็นแก้วตาดวงใจของเขา เขาค่อยๆหลับตาลงแล้วหันไปส่งสัญญาณมือให้กับมู่หรงฉีอย่างจนใจ “ถอย！”

มู่หรงฉีกับเหลิ่งชิงฮวนจ้องไปที่พระสนมหลินเฟยด้วยความโกรธ แต่ก็จำใจ พวกเขาค่อยๆถอยออกไปอย่างไม่เต็มใจ

ถ้าหากว่าวันนี้ถอยทัพไปแล้วทั้งฮ่องเต้ชราและอวิ๋นเช่อก็จะตกอยู่ในเงื้อมมือของพระสนมหลินเฟย ถ้าหากคิดอยากจะช่วยพวกเขาอีกก็จะยากเข้าไปใหญ่

และไม่รู้ว่าตอนนี้ฉีจิ่งอวิ๋นตอนนี้อยู่ที่ไหนและจะสามารถช่วยอวิ๋นเช่อกลับมาได้อย่างปลอดภัยหรือไม่? ตอนนี้อวิ๋นเช่ออยู่ที่ไหนกัน?

ในช่วงเวลาแห่งทางตันนี้เองก็มีคนเร่งรีบเข้ามาและรายงานพระสนมหลินเฟยว่า “ทูลพระสนมหลินเฟย คนที่พวกเราส่งออกไปได้กลับมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ พวกเขาทำภารกิจสำเร็จและพามู่หรงอวิ๋นเช่อกลับมาพ่ะย่ะค่ะ”