วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1009

เยี่ยชิวและหลินจิงจื้อกำลังคุยกัน จู่ๆ พวกเขาก็เห็นบีเอ็มดับเบิลยู คันหนึ่งเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ

“พี่หว่านมาแล้ว”

หลินจิงจื้อกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในไม่ช้า บีเอ็มดับเบิลยู ก็หยุด และฉินหว่านก็เดินออกมาจากด้านใน

ดวงตาของเยี่ยชิวสว่างขึ้นทันที

วันนี้ฉินหว่านแต่งตัวอย่างระมัดระวัง โดยสวมชุดกี่เพ้าสีน้ำเงินกรม ที่เน้นรูปร่างที่สง่างาม

ประกอบกับใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและงดงามของเธอ ดวงตาสีดำสนิท จมูกที่เรียวเล็กและประณีต แก้มที่เข้ารูปอย่างสวยงาม และริมฝีปากสีแดงอวบอิ่ม...…

ทุกส่วนของเธอสมบูรณ์แบบ

ฉินหว่านเป็นเหมือนต้นบีโกเนียที่กำลังบาน ขาเรียวยาวที่สวยงาม แทบจะมองเห็นได้ในขณะที่เธอเดิน ส่งกลิ่นหอมของผู้ใหญ่ตั้งแต่หัวจรดเท้า

มีเสน่ห์จริงๆ!

เมื่อเห็นเยี่ยชิว ก็มีความประหลาดใจแวบขึ้นมาในดวงตาของ ฉินหว่าน แต่เธอก็ปกปิดมันอย่างรวดเร็ว

หลินจิงจื้อเดินไปหาฉินหว่าน ประสานแขนกัน ยิ้มแล้วพูดว่า “พี่หว่าน ทำไมคุณมาเร็วขนาดนี้?”

ฉินหว่านยิ้มและพูดว่า “ฉันมาเร็ว เพื่อดูว่ามีอะไรให้ช่วยไหม?”

หลินจิงจื้อกล่าวว่า “ในตอนแรกไม่มีอะไรเลย แต่หลังจากการเตือนของคุณ มีบางอย่างที่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณในตอนนี้”

ฉินหว่านถามว่า “มันคืออะไร?”

“ไปคุยกันข้างบนเถอะ” หลังจากที่หลินจิงจื้อพูดจบ เธอก็พาฉินหว่านและเยี่ยชิวไปที่ห้องทำงานของออฟฟิศ

เข้ามา

ฉินหว่านถามว่า “จิงจื้อ คุณต้องการให้ฉันทำอะไร บอกมาตรงๆ ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ”

“ไม่ต้องกังวล พี่หว่าน ฉันจะไม่เกรงกับคุณ” หลินจิงจื้อเหลือบมองเยี่ยชิว แล้วพูดว่า “วันนี้เป็นวันเปิดบริษัท และฉันค่อนข้างยุ่ง ฉันเกรงว่าจะไม่มีเวลาไปกับเขา”

“พี่หว่าน ฉันจะทิ้งเขาไว้ให้คุณ”

“ได้โปรดช่วยฉันและดูแลเขาด้วย!”

ทันใดนั้น ใบหน้าของฉินหว่านก็แดงระเรื่อ เธอแอบมองไปที่ เยี่ยชิว

“ฉันมีเรื่องต้องทำ ขอไปจีดการก่อนนะ” หลินจิงจื้อพูดพร้อมยิ้มขณะที่เธอออกจากออฟฟิศ

ทันทีที่เธอจากไป เยี่ยชิวก็เดินไปและพยายามกอดฉินหว่าน

แต่ฉินหว่านก็ผลักเขาออกไป

“พี่หว่าน คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” เยี่ยชิวดูสับสน

“เจ้าคนใจร้าย ไม่ได้มาพบฉันมานานแล้ว ฮึ่ม” ใบหน้าของฉินหว่านเต็มไปด้วยความคับข้องใจ ขณะที่เธอแสร้งทำเป็นโกรธ

เยี่ยชิวกอดฉินหว่านอีกครั้ง และขอโทษ “พี่หว่าน มันเป็นความผิดของฉันเอง”

“ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก”

“ขอโทษ……”

ก่อนที่จะพูดจบประโยค

ฉินหว่านก็ใช้ริมฝีปาก ปิดปากของเยี่ยชิว

ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่ม

“ปัง!”

ทันใดนั้น ประตูออฟฟิศก็ถูกผลักเปิดจากด้านนอก ทำให้ทั้งสองคนตกใจ

หลินจิงจื้อยืนอยู่ที่ประตู ยิ้มและพูดว่า “พี่หว่าน ฉันลืมบอกคุณก่อนหน้านี้”

“ข้างในมีอีกห้องหนึ่ง มีเตียงนุ่มขนาดใหญ่ที่คุณคงจะชอบ”

“โอ้ เบาๆหน่อยนะ อย่าทำลายเยี่ยชิว ฉันยังต้องการเขา อิอิ”

หลินจิงจื้อหัวเราะคิกคัก ปิดประตูห้องทำงาน ปล่อยให้ทั้งสองคนหน้าแดง

ฉินหว่านกลืนน้ำลาย “จิงจือคนนี้ ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้?”

“พี่หลินเป็นแบบนี้มาตลอดเลยรู้ไหม?” เยี่ยชิวกอดฉินหว่าน และพูดว่า “พี่หว่าน เราไปห้องข้างในกันไหม?”

ฉินหว่านส่ายหัว “ไม่ วันนี้เป็นการเปิดบริษัทของจิงจื้อ ฉันต้องลงไปช่วยต้อนรับแขก”

เยี่ยชิวพูดอีกครั้งว่า “คืนนี้ฉันมาหาคุณได้ไหม?”

“อืม” ฉินหว่านตอบด้วยการพยักหน้า จากนั้นจ้องมองไปที่เยี่ยชิวแล้วพูดว่า “เอามือของคุณออก”

มือขวาของเยี่ยชิวเคลื่อนช้าๆ ใต้เอวของฉินหว่าน และพูดล้อเล่นว่า “พี่หว่าน คุณไม่ชอบเหรอ?”

ทันใดนั้น

โรลส์ รอยซ์ แฟนธอมก็มาจอดที่ทางเข้า ประตูก็เปิดออก และสวี่หมิงฮุยก็ก้าวออกมา

สวี่หมิงฮุยสวมชุดสูท ทรงผมเย้ายวนดูฉูดฉาดมาก

“วันนี้อากาศดีจริงๆ!”

สวี่หมิงฮุยเอียงศีรษะไปด้านหลัง หายใจเข้าลึกๆ จากนั้นมีผู้คุ้มกันสองคนอยู่ข้างๆ เขา เดินไปหาหลินจิงจื้อด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าแล้วพูดว่า “ประธานหลิน ขอแสดงความยินดีกับการเปิดบริษัทใหม่ของคุณ”

“ขอบคุณ” หลินจิงจื้อตอบอย่างไม่แสดงอารมณ์

สวี่หมิงฮุยเหลือบมองไปรอบๆ ที่นั่งว่างและแสร้งทำเป็นงงถามว่า “ทำไมฉันไม่เห็นแขกเลย?ไ

“ประธานหลิน คุณไม่ลืมที่จะเชิญแขกคนไหนใช่ไหม?”

“สำหรับงานใหญ่ๆ เช่น การเปิดบริษัทใหม่ หากไม่มีแขกจะทำไม่ได้ ฉันควรโทรหาเพื่อนมาแสดงการสนับสนุนไหม?”

“ไม่จำเป็น” หลินจิงจื้อกล่าว “แขกจะมาที่นี่เร็วๆ นี้”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ?” สวี่หมิงฮุยยิ้มเยาะ “ฉันสงสัยว่าประธานหลิน เชิญแขกกี่คน? พวกเขาเป็นคนแบบไหน?”

“แล้วทำไมฉันไม่เห็นสื่อที่นี่เลย?”

“ประธานหลิน ไม่อยากวิพากษ์วิจารณ์คุณ แต่การเปิดบริษัทใหม่จะต้องยิ่งใหญ่ พร้อมการแสดงความแข็งแกร่งครั้งใหญ่”

“บังเอิญว่า ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสื่อบางแห่ง หากคุณต้องการ ฉันสามารถให้พวกเขามา……”

“ไม่จำเป็น!” หลินจิงจื้อขัดจังหวะสวี่หมิงฮุย พูดว่า “ฉันได้เชิญสื่อแล้ว พวกเขาจะมาที่นี่เร็วๆ นี้”

ขณะที่พูดจบ

รถตู้ธุรกิจสีดำก็จอดมาไม่ไกล

ไม่นานนัก ชายและหญิงหลายคนถือกล้องก็ลงจากรถตู้ หน้าเหมือนนักข่าวสื่อ

“นี่คือสื่อไหน ทำไมฉันจำไม่ได้? อาจเป็นหนังสือพิมพ์คลุมเครือที่ไม่มีใครอ่าน?”

ขณะที่สวี่หมิงฮุยพูดจบ ชายวัยกลางคนที่มีหนวดเคราตัวใหญ่ก็เดินไปหาหลินจิงจื้อ พูดด้วยความเคารพว่า “ประธานหลิน ฉันชื่อหวังจื้อเซิ่ง หัวหน้าบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์เจียงโจว"

“ฉันมารายงานการเปิดบริษัทใหม่ของคุณ”

“ประธานหลิน ฉันหวังว่าฉันจะไม่รบกวนคุณใช่ไหม?”