วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1016

หลังจากที่เยี่ยชิวตบสวี่หมิงฮุยออกไป เขาก็พูดกับหลินจิงจื้อ ว่า “พี่หลิน มาจัดพิธีเปิดกันเถอะ!”

หลินจิงจื้อพยักหน้า นำเยี่ยหวู่เว่ยและคนอื่นๆ ไปที่แถวหน้า จากนั้นส่งสัญญาณให้ซุนเมิ่งเจี๋ย

พิธีเปิดอย่างเป็นทางการได้เริ่มขึ้นแล้ว

ซุนเมิ่งเจี๋ยทำหน้าที่เป็นพิธีกร หลังจากพูดไม่กี่คำ เธอก็เชิญเยี่ยหวู่เว่ย และแพทย์ประจำชาติผู้มีชื่อเสียงหลี่ชุนเฟิงและผู้อาวุโสหวังให้กล่าวสุนทรพจน์ในฐานะตัวแทนแขก

หลังจากนั้น พิธีกรต่งซือก็ขึ้นเวทีเพื่อพูด

ถังถังก็ขึ้นไปร้องเพลงสามเพลง ดันบรรยากาศให้ถึงจุดสูงสุด

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

พิธีเปิดกำลังจะสิ้นสุดลง เหลือเพียงส่วนสุดท้ายเท่านั้น คือพิธีตัดริบบิ้น

ขณะนั้น แท็กซี่คันหนึ่งจอดที่ทางเข้าบริษัท มีชายหนุ่มหน้าตามุ่งมั่นคนหนึ่งลงจากรถ

ชายหนุ่มถือกล่องไม้สี่เหลี่ยม หลังจากพูดอะไรบางอย่างกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เจ้าหน้าที่ก็กระซิบคำพูดสองสามคำกับเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว

เยี่ยชิวลุกขึ้นทันที และไปหาชายหนุ่ม

“สวัสดี ฉันชื่อเยี่ยชิว” เยี่ยชิวแนะนำตัวเอง

“คุณเยี่ย ฉันชื่อหวงเว่ยจากสำนักงานความมั่นคง ผู้อาวุโสถังส่งฉันมาเพื่อส่งสินค้านี้ให้คุณ”

ชายหนุ่มพูดขณะยื่นกล่องไม้ให้เยี่ยชิว

เยี่ยชิวเปิดกล่องและมองเข้าไปข้างใน แสดงความขอบคุณ “ขอบคุณนะสหาย”

“คุณเยี่ย ไม่ต้องเกรงใจ ฉันต้องกลับไปรายงานตัวผู้อาวุโสถังแล้ว ลาก่อน”

ชายหนุ่มพูดก่อนจะรีบขึ้นแท็กซี่แล้วออกไป

เยี่ยชิวกลับมาที่นั่ง แล้วยื่นกล่องไม้ให้หลินจิงจื้อ พูดว่า “พี่หลิน เราสามารถใช้โอกาสนี้ประกาศการเปลี่ยนชื่อบริษัทสู่สาธารณะ”

หลินจิงจื้อหยิบกล่องไม้ขึ้นมาเปิดออก และใบหน้าของเธอก็แสดงอาการตกตะลึงอย่างสุดซึ้ง แล้วเธอก็พูดด้วยความยินดีว่า “นี่คือสมบัติ”

“ที่รักฉันรักคุณมาก”

“ฉันตัดสินใจแล้ว คืนนี้ฉันจะเชิญพี่หว่านและไป๋ปิงมารับใช้คุณด้วยกัน”

ไป๋ปิงนั่งอยู่ข้างๆ หลินจิงจื้อ เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เธอก็ตะโกนอย่างเย็นชาว่า “ยัยบ้า”

“เอาล่ะ ไป๋ปิง หยุดแสร้งทำเป็นต่อหน้าฉันได้แล้ว คุณคิดว่าฉันไม่รู้ ผู้หญิงเช่นคุณที่ภายนอกดูเย็นชานั้นค่อนข้างประหลาดจริงๆ” หลินจิงจื้อยิ้มและพูดว่า “คืนนี้เราสี่คนจะเล่นด้วยกัน สนใจไหม?”

ไป๋ปิงตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ฉันไม่สนใจ”

หลินจิงจื้อกล่าวว่า “ถ้าคุณไม่สนใจก็ไม่เป็นไร มีคนน้อยลงหนึ่งคนจะดีกว่า ด้วยวิธีนี้ พี่หว่านและฉันจะสบายใจมากขึ้น”

ไป๋ปิงพูดอย่างเย็นชา “หลินจิงจื้อ ฉันคิดว่าชาติที่แล้วคุณคงเคยเป็นสุนัขจิ้งจอกมาก่อน”

แป๋รแป๋ร

หลินจิงจื้อหัวเราะคิกคัก ยิ้มแล้วขึ้นไปบนเวทีพร้อมถือกล่องไม้ไว้

“แขกที่รัก เพื่อนที่รัก สวัสดีทุกคน!”

“ล่องลอยไปตามสายลมจากทุกทิศทุกทาง ตอบสนองความคาดหวังของมวลชน ในวันที่สนุกสนานนี้ ในที่สุด การแพทย์แผนตะวันออกกรุ๊ป ก็เปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่”

“ในขณะนี้ โดยมีเพื่อนดีๆ และแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่เคียงข้าง ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณอยู่ด้วย”

“ฉันอยากจะใช้โอกาสนี้ ประกาศบางสิ่งให้ทุกคนทราบ”

“ณ วันนี้ หลินซื่อกรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทแม่ของการแพทย์แผนตะวันออกกรุ๊ป ได้เปลี่ยนชื่อเป็นตะวันออกกรุ๊ปอย่างเป็นทางการแล้ว”

“ด้วยเหตุนี้ ฉันได้เชิญบุคคลลึกลับมาช่วยพวกเราที่ตะวันออกกรุ๊ป ในการจารึกป้ายของบริษัท ทุกคนโปรดดู”

จากนั้น หลินจิงจื้อก็เปิดกล่องไม้และหยิบม้วนกระดาษออกมาจากด้านใน

ม้วนหนังสือถูกคลี่ออก

บนกระดาษ มีอักษรตัวหนาและทรงพลังสี่ตัวปรากฏ

“ตะวันออกกรุ๊ป!”

ตัวอักษรทั้งสี่มีพลัง พร้อมความสง่างามและน่าเกรงขาม

ถัดจากตัวอักษรใหญ่สี่ตัวคือ ตัวอักษรเล็กๆอื่นอีก

“พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันออก มังกรทะยานไปบนท้องฟ้า”

“ประธานหลินน่าทึ่งมาก ที่สามารถเชิญผู้อาวุโสถังมาจารึกตัวอักษรได้”

“จารึกของผู้อาวุโสถัง มีบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดปรากฏเป็นการส่วนตัว และแม้แต่วังซาตานก็ออกคำสั่งซื้อ ใครจะกล้ายุ่งกับประธานหลินในอนาคต?”

“ตะวันออกกรุ๊ปกำลังจะทะยานไปสู่จุดสูงสุดใหม่!”

ต่อจากนี้ หลินจิงจื้อได้แสดงความขอบคุณ และพิธีเปิดอย่างยิ่งใหญ่

หลังจากพิธีสิ้นสุดลง

หลินจิงจื้อก็นำแขกเริ่มทัวร์ชมบริษัท

ในขณะเดียวกัน เยี่ยชิวและเยี่ยหวู่เว่ยก็ไปที่ห้องทำงานของ หลินจิงจื้อ

ลุงและหลานชายนั่งเผชิญหน้ากัน

เยี่ยหวู่เว่ยมองดูเยี่ยชิว แล้วพูดว่า “ฉันจำได้ว่าเคยอุ้มคุณไว้ตอนที่คุณเกิด ตอนนี้เวลาผ่านไปกว่ายี่สิบปีแล้ว และไม่เพียงแต่คุณเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่เท่านั้น แต่ยังสร้างชื่อให้กับตัวเองด้วย ถ้าพี่ชายได้เห็น ตอนนี้ฉันคิดว่าเขาคงจะภูมิใจมาก”

เยี่ยชิวยิ้มและถามว่า “สุขภาพของคุณปู่สบายดีไหม?”

“ก็ค่อนข้างดีเลย แค่ฉันเป็นห่วงคุณมาตลอดและอยากหาโอกาสพบปะอยู่เสมอ แต่ดูเหมือนฉันจะหาเวลาที่เหมาะสมไม่ได้เลย” เยี่ยหวู่เว่ยเปลี่ยนเรื่อง “เยี่ยชิว เกี่ยวกับต้าเปา ขอบคุณที่แสดงความเมตตา”

เยี่ยชิวยิ้ม “เราทุกคนเป็นตระกูลเดียวกัน คุณลุงสองไม่จำเป็นต้องเกรงใจ”

เยี่ยหวู่เว่ยกล่าวต่อว่า “ฉันแตกต่างจากพี่ชายสาม เขามีทักษะด้านศิลปะการต่อสู้และสามารถช่วยเหลือคุณได้ในเวลาที่ต้องการ แต่นอกเหนือจากธุรกิจแล้ว ฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้อีก”

“เยี่ยชิว หากคุณต้องการเงิน อย่าลังเลที่จะถามได้ตลอดเวลา”

“ไม่ว่าเท่าไหร่ ตราบใดที่ฉันมีมัน ฉันสามารถมอบให้คุณได้ทั้งหมด”

“โอ้ ก่อนที่จะมาที่นี่ คุณปู่ขอให้ฉันบอกคุณในนามของเขา ปรับปรุงความแข็งแกร่งโดยเร็วที่สุด เขารู้สึกว่าคนเหล่านั้นจากเมืองต้องห้ามกำลังจะออกมาจากความสันโดษ”

เยี่ยชิวพยักหน้า “โปรดขอบคุณ คุณปู่สำหรับฉัน ฉันจะทำงานอย่างหนักเพื่อปรับปรุงความแข็งแกร่ง”

เยี่ยหวู่เว่ยกล่าวต่อ “มีอีกสิ่งหนึ่ง และฉันไม่แน่ใจว่าจะพูดอย่างไร”

เยี่ยชิวถามว่า “มันคืออะไร? ลุงสองอย่าลังเลที่จะพูดความคิดของคุณออกมา”

“ฉันหวังว่าคุณจะไม่โกรธเมื่อฉันบอกคุณ” เยี่ยหวู่เว่ยกล่าวว่า “คุณปู่ได้จัดการเรื่องการแต่งงานให้กับคุณแล้ว เขาพบคู่หมั้นคุณแล้ว!”