วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1038

เซียวจิ่วส่ายหัว “อาจารย์เข้าใจผิด”

“ความเมตตาและการเลี้ยงดูจากอาจารย์เป็นสิ่งที่ไม่อาจลืมได้สำหรับฉัน แม้ว่าฉันจะไม่เคารพ ฉันก็จะไม่กล้าทำร้ายอาจารย์”

“แต่ฉันไม่อยากเป็นเบี้ยของคุณอีกต่อไป”

“คุณเลี้ยงดูฉัน ให้ควบคุมกองทัพนับล้านแห่งชายแดนเหนือด้วยมือของฉัน และเมื่อคุณต้องการฉัน ฉันจะนำกองทัพไปรับใช้คุณจนตาย”

“แต่คุณลืมไปว่า กองทัพชายแดนเหนือเป็นของประเทศ และ ผู้อาวุโสถังเป็นผู้มอบเกียรติยศทั้งหมดให้ฉัน ถ้าฉันภักดีต่อคุณ มันคงเป็นการทรยศต่อความเมตตาของเขา และฉันจะเป็นผู้นำทหารนับล้านของชายแดนเหนือลงสู่ห้วงลึกอันไม่มีที่สิ้นสุด”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้อาวุโสถังก็มองลึกไปที่เซียวจิ่ว

และรู้สึกค่อนข้างพอใจ

เซียวจิ่วถึงแม้จะเป็นลูกศิษย์ของหลงอี แต่ก็ไม่ได้ทรยศต่อหน้าที่และภารกิจของตัวเอง

หลงเอ้อร์ตะโกนอย่างเย็นชา “เซียวจิ่ว คุณวางแผนที่จะทรยศพี่ใหญ่หรือเปล่า?”

“คุณอย่าลืม ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ใหญ่ คุณจะกลายเป็นเทพเจ้าสงครามแห่งชายแดนเหนือได้ไหม?”

“คุณสามารถเป็นที่หนึ่งในรายการมังกรได้หรือไม่?”

“ถ้าไม่อยากทรยศต่อความมีน้ำใจของเขา แล้วพฤติกรรมแบบไหนที่ทรยศพี่ใหญ่?”

“ให้ฉันบอกคุณเถอะเซียวจิ่ว สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่นั้นเป็นการกระทำเนรคุณโดยทั่วไป!”

หลงเอ้อร์โกรธจัด

ในตอนนั้น หลงอีแอบรับเซียวจิ่วมาเป็นลูกศิษย์ของเขา โดยเห็นพรสวรรค์ด้านการต่อสู้ในตัวเขา และต้องการใช้เขาเป็นเบี้ยเพื่อควบคุมกองทัพที่แข็งแกร่งล้านคนของชายแดนเหนือ

ด้วยกองทัพที่แข็งแกร่งนับล้านในมือ รวมกับความแข็งแกร่งของเมืองต้องห้าม พวกเขาสามารถควบคุมสถานการณ์โดยรวมได้อย่างสมบูรณ์ และทำให้ผู้อาวุโสถังเป็นเพียงหุ่นเชิด

แต่พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่า เซียวจิ่วจะทรยศพวกเขาในวันนี้

เบี้ยที่พวกเขาเลี้ยงดูตอนนี้ ไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเขาแล้ว

หลงเอ้อร์ต้องการฆ่าเซียวจิ่ว

เซียวจิ่วกล่าวว่า “ฉันไม่ต้องการที่จะทรยศต่อความเมตตาของเขา และฉันก็ไม่อยากเป็นคนเนรคุณด้วย”

หลงเอ้อร์ตกตะลึง “คุณหมายถึงอะไร?”

“คุณอยากเป็นทั้งภักดีและกตัญญูเหรอ?”

“ตลกอะไรเช่นนี้!”

“ตั้งแต่สมัยโบราณ ไม่เคยมีกรณีของการเป็นทั้งความจงรักภักดีและความกตัญญูเลย”

หลงอีมองไปที่เซียวจิ่วอย่างเงียบๆ

มีสีหน้าไม่พอใจ

“อาจารย์ ฉันเซียวจิ่วไม่ใช่คนเนรคุณ เพื่อที่จะตอบแทนความเมตตาของคุณ วันนี้ ฉันจะเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยคุณกำจัดศัตรูตัวฉกาจของเรา”

หลังจากพูดแบบนี้ เซียวจิ่วก็หันหลังและเดินไปหาเยี่ยชิว

หลงเอ้อร์พูดด้วยความโกรธว่า “การฆ่ามดสองสามตัว ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ เซียวจิ่วกลับไปที่ชายแดนเหนือ”

ก่อนที่จะพูดจบประโยค

หลงอีก็ยกมือขึ้น ส่งสัญญาณหลงเอ้อร์ให้เงียบ

หลงเอ้อร์อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พี่ใหญ่ เราวางแผนมาหลายปีแล้ว เราไม่ต้องการให้เขาช่วยเราฆ่าศัตรู เราต้องการกองทัพที่แข็งแกร่งนับล้านแห่งชายแดนเหนือ”

“เซียวจิ่วได้ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าเขาจะกลับไปยังชายแดนเหนือ กองทัพที่แข็งแกร่งนับล้านจะไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา” หลงอีกล่าว

“แต่นี่จะขัดขวางแผนของเรา” หลงเอ้อร์กล่าวอย่างเร่งด่วน

“ไม่ต้องกังวล มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยรวม” หลงอีกล่าวอย่างเย็นชา และจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเซียวจิ่ว “คนบางคนเมื่อมีสถานะและอำนาจเพียงเล็กน้อยก็คิดว่าพวกเขาสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้”

“พวกเขาไม่รู้หรอกว่า สถานการณ์โดยรวมของโลก ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ด้วยคนเพียงคนเดียว”

“คนโง่!”

ดวงตาของหลงเอ้อร์มีความเย็นชา เขาได้ตัดสินใจแล้ว หลังจากคืนนี้ เขาจะกำจัดเซียวจิ่ว

เบี้ยที่ไม่เชื่อฟัง จะกลายเป็นเพียงตัวสร้างความรำคาญเท่านั้น

เมื่อเซียวจิ่วอยู่ห่างจากเยี่ยชิวสิบเมตร เขาก็หยุด

เขายิ้มและพูดว่า

“เยี่ยชิว เมื่อเราอยู่ในเมืองแกะมาก่อน คุณบอกว่าคุณต้องใช้เวลาสิบปีในการทุบตีฉันจนกว่าฉันจะไม่มีฟัน”

“ฉันบอกว่า ให้เวลาเธอแค่สามปีเท่านั้น”

“น่าเสียดาย ฉันต้องผิดสัญญา ฉันให้เวลาคุณสามปีไม่ได้”

“การต่อสู้นี้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!”

ในสถานการณ์ปกติ เยี่ยชิวคงจะตอบตกลงทันที แต่คืนนี้ เขาไม่ต้องการต่อสู้กับเซียวจิ่ว

“เซียวจิ่ว คุณไม่ใช่ศัตรูของฉัน” เยี่ยชิวกล่าว

เซียวจิ่วตอบว่า “ศัตรูของคุณคือเมืองต้องห้าม และฉันมาจากเมืองต้องห้าม”

“ไม่ ในใจของฉัน คุณเป็นคนที่ควรค่าแก่การเคารพ” เยี่ยชิวส่ายหัว

บุคคลที่สมควรได้รับความเคารพ?

เซียวจิ่วหัวเราะ

เขาหัวเราะอย่างเต็มที่

“เยี่ยชิว ฉันดีใจมากที่ได้ยินคุณพูดแบบนั้น”

หมัดทั้งสองปะทะกันอย่างดังปัง

เยี่ยชิวและเซียวจิ่ว ทั้งคู่เซกลับไปสามหรือสี่เมตร จากนั้นร่างกายของพวกเขาก็รีบเร่งเข้าหากันอีกครั้ง

ชั่วพริบตา ทั้งสองได้แลกเปลี่ยนกันมากกว่าสามสิบกระบวนท่า

พรึบพรึบพรึบ!

ทั้งสองถอยกลับไปพร้อมๆ กัน

เข้ากันได้อย่างเท่าเทียมกัน!

ผู้เห็นต่างเบิกตากว้าง แลกเปลี่ยนการโจมตีอย่างรวดเร็ว การต่อสู้ที่ดุเดือดและเข้มข้น ทำให้เลือดเดือด มันน่าตื่นเต้นและตึงเครียดมากกว่าการประลองศิลปะการต่อสู้ในภาพยนตร์มาก

เยี่ยชิวลูบหมัด เขารู้สึกได้ชัดเจนว่า เซียวจิ่วได้ฝึกฝนพลังงานที่แท้จริง

“ครั้งที่แล้วในชายแดนเหนือ คุณซ่อนการฝึกฝนของคุณหรือไม่?” เยี่ยชิวถาม

“ไม่ ฉันเพิ่งมีความก้าวหน้าเมื่อเร็วๆ นี้” เซียวจิ่วกล่าว ขณะที่พลังชี่แท้จริงปรากฏอยู่ข้างหลังเขา

หลังจากนั้น พลังชี่แท้อันที่สองก็เกิดขึ้น

อันที่สาม

อันที่สี่

อันที่ห้า

รวมพลังชี่แท้ทั้งห้าอย่าง!

“ด้วยวัยสามสิบกว่า เพื่อฝึกฝนพลังชี่แท้ทั้งห้า เขาเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้อย่างแท้จริง”

เยี่ยชิวถอนหายใจและกล่าวว่า “เซียวจิ่ว จริงๆ แล้ว เราสามารถเลื่อนการต่อสู้ครั้งนี้ไปเป็นครั้งอื่นได้”

เยี่ยชิวยังคงไม่อยากต่อสู้กับเซียวจิ่ว

หรือว่าเขาไม่ต้องการฆ่าเซียวจิ่ว

“คุณควรเข้าใจสถานการณ์ของฉัน ฉันไม่อยากทำให้ผู้อาวุโสถังและทหารหลายล้านต้องผิดหวัง และฉันก็ไม่อยากเป็นลูกศิษย์ที่เนรคุณ ตอนนี้ มีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น”

เซียวจิ่วยิ้มและพูดว่า “เยี่ยชิว อย่าทำให้ฉันผิดหวังในการต่อสู้ครั้งนี้”

“แน่นอน ถ้าคุณแสดงความเมตตา คุณก็จะตาย”

เยี่ยชิวเงียบไปครู่หนึ่งและตัดสินใจ

“ความเคารพสูงสุดที่บุคคลสามารถมอบให้กับคู่ต่อสู้ได้คือ การทุ่มเทอย่างเต็มที่”

“โหวเซียวจิ่ว ฉันจะไม่แสดงความเมตตาใดๆ ทั้งสิ้น”

“มาเถอะ สู้ตาย!”