วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1072

บทที่

กล่องไม้กล่องที่สามมีขนาดใหญ่ที่สุด ความกว้างความยาวหนึ่งเมตร เป็นกล่องสี่เหลี่ยม

“ไม่รู้ว่าในกล่องไม้นี้มีสมบัติอะไร?”

เยี่ยชิวเปิดฝากล่องออกอย่างสงสัย

ทันใดนั้น สิ่งที่เหลือเชื่อก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เห็นเเต่ว่าข้างในกล่องไม้กล่องที่สาม เป็นต้นไม้ต้นหนึ่งนี่เอง

ต้นไม้นี้สูงเพียงสิบเซนติเมตร ดูเหมือนจะเป็นต้นกล้าต้นหนึ่ง ปลูกไว้ในกระถางสีดํา

ลําต้นใหญ่เหมือนแขนของทารก เป็นสีทองเหลือง แพรวพราวเหมือนทองคํา

ใบไม้มีสีเขียวขจี ข้างบนมีลายเส้นคล้ายด้ายสีทอง

ในขณะเดียวกัน ใบไม้ยังส่งกลิ่นหอมออหมา สดชื่นหัวใจ

เยี่ยชิวแค่สูดดมเบาๆ เขาก็รู้สึกจิตใจเบิกบานผ่อนคลาย ความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็หายไป

“ของดี!”

แม้ว่าเยี่ยชิวจะไม่รู้ว่าต้นไม้ต้นนี้คืออะไร แต่เขาก็รู้ว่า ต้นไม้ต้นนี้ต้องเป็นสมบัติที่หายากมากเเน่ๆ

ไม่อย่างนั้น หลงอีไม่ซ่อนมันไว้ในที่ซ่อนแบบนี้

“เฮ่อ......”

เยี่ยชิวถอนหายใจ ในใจรู้สึกผิดหวังภ

แม้ว่าจะหาสมบัติที่ไร้เทียมมานได้สามชิ้นและสมบัติอีกมากมาย แต่ของพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่เยี่ยชิวต้องการ จุดประสงค์หลักที่เขาพระราชวังต้องห้ามในครั้งนี้ คือหาสิ่งที่สามารถรักษาเยี่ยหวู่ซวงได้

“ดูเหมือนว่า ได้แต่พลิกฟ้าต่อชะตาชีวิตให้คุณพ่อแล้ว”

เยี่ยชิวไม่รอช้า ออกจากพระราชวังต้องห้ามอย่างรวดเร็ว

ตอนเขาไป เขาเอากล่องไม้ทั้งสามกล่องไปหมดเลยภ ส่วนพวกเครื่องทองคําเครื่องเงินและหยกเขาไม่ได้แตะต้องเลย

กลับถึงที่วังซาตาน

เยี่ยชิววางกล่องไม้สามกล่องไว้ในสำนักงานของเทพทหารแล้ว ถึงจะมาที่ห้องลับ

อยู่ไกลๆ ก็เห็นชายชราเยี่ยและคนอื่นๆนั่งอยู่นอกห้องลับ

“ชายชรา ทําไมคุณถึงมาที่นี่?”เยี่ยชิวถาม

ก่อนเขาจะไป เขาบอกชายชราเยี่ยเเละอมตะชางเหม่ยซ้ําแล้วซ้ำอีกว่า ให้ดูเยี่ยหวู่ซวงในห้องลับ

“จิ้งหลานมาถึงแล้ว อยู่เป็นเพื่อนกับเยี่ยหวู่ซวงที่ข้างใน ดังนั้นฉันและอมตะชางเหม่ยก็เลยออกมา”ชายชราเยี่ยอธิบายว่า

“คุณแม่ของฉันมาเร็วขนาดนี้เหรอ?”เยี่ยชิวแปลกใจเล็กน้อย

เทพทหารกล่าวว่า“ฉันเป็นคนสั่งว่า ให้ฝ่างเจียงโจวใช้เครื่องรบที่เร็วที่สุดส่งแม่ของนายมา”

เยี่ยชิวพูดอย่างซาบซึ้ง“ขอบคุณเทพทหาร”

เทพทหารยิ้ม“เป็นคนกันเอง เกรงใจอะไร”

อมตะชางเหม่ยถามว่า“ไอ้เด็กเปรต ไปพระราชวังต้องห้ามรอบนี้ ได้ผลสำเร็จอะไรไหม?”

“ไม่มี”เยี่ยชิวตอบอย่างเรียบง่าย

อมตะชางเหม่ยไม่เชื่อเลย และกลอกตา“นายคิดว่ากูเป็นเด็กอายุสามขวบเหรอ รีบบอกมา นายพบสมบัติอะไรในพระราชวังต้องห้าม”

“หาสมบัติอะไรไม่เจอเลย จะเชื่อไม่เชื่อก็เเล้วเเต่”เยี่ยชิวส่งสัญญาตาให้เยี่ยหวู่ตี้ ทั้งสองก็เดินไปข้างๆ

“หาฉันมีอะไร?”เยี่ยหวู่ตี้ถาม

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ลุงสาม มีเรื่องบางอย่างต้องรบกวนเธอ ฉันได้พบวัสดุยาอายุสามร้อยปีจํานวนมากในพระราชวังต้องห้าม เธอไปที่นั่นด้วยตนเอง ช่วยขนส่งวัสดุยากลับมา ตอนรักษาคุณพ่อในพรุ่งนี้จะใช้ถึง”

“ได้”เยี่ยหวู่ตี้ตกลง เเล้วไปทําอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเยี่ยชิวก็ผลักประตูห้องลับไป และเดินเข้าไปคนเดียว

เมื่อเข้าไป เขาก็เห็นเฉียนจิ้งหลานนอนอยู่ข้างโลงศพหยกขาวคุณภาพดี เเล้วแอบเช็ดน้ําตา

“ขอบคุณเทพทหาร ”

เยี่ยชิวกล่าวขอบคุณ เเล้วรีบเข้าไปในสํานักงานของเทพเทหาร จากนั้นก็เริ่มทบทวนกระบวนการทั้งหมดตอนรักษาให้นายพลไป๋ในครั้งที่เเล้ว

วิธีการต่ออายุชีวิตเยี่ยชิวรู้เหมือนหลับตาเห็นเเล้ว ตอนนี้เขาเป็นห่วงแค่เรื่องเดียว

นายพลไป๋เป็นคนธรรมดา แต่เยี่ยหวู่ซวงเป็นผู้ฝึกเป็นเซียน พลิกฟ้าต่อชีวิตให้ผู้ฝึกเป็นเซียน จะมีการเปลี่ยนแปลงที่คาดคิดไม่ถึงไหม?

ตลอดทั้งคืน เยี่ยชิวไม่ได้หลับตาเลย เขานั่งอยู่ในสํานักงานของเทพทหาร คิดอุบัติเหตุที่สามารถเกิดขึ้นในระหว่างการรักษาได้

เช้าวันรุ่งขึ้น

เยี่ยชิวกินอาหารเช้าไป จากนั้นไปที่ดูเยี่ยหวู่ซวงห้องลับ เเล้วกลับไปที่สํานักงานของเทพทหารและนั่งขาไขว่

คืนนี้ก็จะต่ออายุชีวิตให้เยี่ยหวู่ซวงแล้ว เขาไม่กล้าที่จะประมาท ดังนั้นเขาจึงต้องยกระดับจิตวิญญาณของเขาให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด

เวลาผ่านไปเร็วไป

หกโมงเย็น

เทพทหารทำตามคำสั่งของเยี่ยชิว หาที่โล่งที่หนึ่ง แล้ววางเตียงแคมป์เรียบง่ายบนพื้น เพื่อให้ เยี่ยหวู่ซวงนอนบนนั้น

รอบๆบนพื้น วางโคมไฟสี่สิบเก้าดวงไว้

สุนัขสีดําและไก่สีขาวตัวใหญ่ที่หลงเยี่ยหามา ถูกมัดด้วยเชือกอยู่ข้างๆ

คนอื่นๆยืนอยู่ห่างๆ เเต่ละคนมองไปที่เยี่ยชิว สีหน้าประหม่า และไม่กล้าส่งเสียงออก

เยี่ยชิงนั่งอยู่หน้าเตียงแคมป์ ในมือจับเข็มทองฆ่าเชื้อไว้

ข้างๆเขา วางวัสดุยาอายุหลายร้อยปีจํานวนมาก รวมถึงเหอโส่วอูอายุพันปีที่เหลืออยู่ครึ่งเดียว

ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง

บนท้องฟ้ามีดวงดาวปรากฏขึ้น

“เวลาใกล้ถึงแล้ว เริ่มได้แล้ว!”ดวงตาของเยี่ยชิวประกายขึ้น และสีหน้าของเขาก็จริงจังขึ้น