วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1078

“พรึบ!”

จื่อหยางเทียนจุนขว้างวัตถุสีดำเล็กๆ ต่อหน้าเยี่ยชิว อย่างไม่ได้ตั้งใจ

เยี่ยชิวก้มศีรษะลงและเห็นว่าเป็นถุงผ้าใบเล็ก

และถุงผ้าใบนี้มีขนาดเท่าฝ่ามือ เก่ามาก มีคราบอยู่บ้างเหมือนคราบน้ำมัน

เยี่ยชิวดูรังเกียจและไม่เอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา

“อะไรนะ ไม่ชอบเหรอ?”

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า “คุณอย่าดูถูก สิ่งนี้เป็นหนึ่งในสมบัติของภูเขาคุนหลุน"

สมบัติของภูเขาคุนหลุน?

แค่นี้?

เยี่ยชิวสงสัยมาก รู้สึกว่า ชายชราคนนี้คิดว่าเขาไม่เห็นโลก ดังนั้นเขาจึงพยายามหลอกเขา

“ชิวเอ๋อร์ ทำไมไม่ขอบคุณปรมาจารย์ล่ะ” เยี่ยหวู่ซวงกล่าว

เยี่ยชิวเหลือบมองเยี่ยหวู่ซวง และเห็นว่าเขาขยิบตาให้ ซึ่งทำให้เขาสับสนมากยิ่งขึ้น

เขาหยิบถุงผ้าขึ้นมาและมองจากทุกด้านเป็นเวลานาน แต่เขาไม่เห็นคุณสมบัติมหัศจรรย์ของถุงผ้าใบนี้เลย

“ปรมาจารย์ สิ่งนี้มีประโยชน์อะไร?” เยี่ยชิวถาม

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า “นี่คือกระเป๋าเฉียนคุน เช่นเดียวกับยาปี้เทียน มันเป็นสมบัติที่ผู้บุกเบิกของภูเขาคุนหลุนรุ่นก่อนทิ้งไว้”

“แม้ว่ากระเป๋าเฉียนคุนจะเล็ก แต่ก็สามารถเก็บทุกสิ่งได้”

“มาให้ฉันแสดงให้คุณดู”

จื่อหยางเทียนจุนเอื้อมมือออกไป และกระเป๋าเฉียนคุนก็กลับมาที่ฝ่ามือของเขา จากนั้นเขาก็ถือถุงและตะโกนเบาๆ ไปที่ดาบของจักรพรรดิ “รวบรวม!”

หวด

ดาบจักรพรรดิถูกรวบรวมไว้ในกระเป๋า

สิ่งสำคัญที่สุดคือ หลังจากที่กระเป๋าเฉียนคุนรวบรวมดาบของจักรพรรดิ มันไม่ขยายออก แต่ยังคงมีขนาดเท่าฝ่ามือ

ทุกคนประหลาดใจ

“วิเศษมาก!”

“ไม่คิดว่าถุงผ้าใบเล็กจะมีประโยชน์ขนาดนี้”

“มันเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ!”

ขณะนี้ อมตะชางเหม่ยฝึกฝนเสร็จสิ้น หลังจากดื่มยาอายุวัฒนะ เขาได้ฝึกฝนพลังชี่แท้ทั้งเก้าครั้ง เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาเห็นฉากนี้และอุทานว่า “อาวุธเวทย์มนตร์?”

“โง่เขลา นี่คือสมบัติมหัศจรรย์!” จื่อหยางเทียนจุนดุ จากนั้นสะบัดมือ และดาบของจักรพรรดิก็บินออกจากถุงโดยสมบูรณ์

ดวงตาของเยี่ยชิวสว่างขึ้น และเขาพูดว่า “สมบัตินี้ดีจริงๆ”

“เป็นของคุณ”

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวขณะที่เขาโยนกระเป๋าเฉียนคุนให้กับ เยี่ยชิว กล่าวต่อว่า “กระเป๋าเฉียนคุนเป็นสมบัติวิเศษในการจัดเก็บ คุณสามารถใส่อะไรก็ได้ที่คุณต้องการลงไป และไม่ว่าคุณจะใส่เข้าไปมากแค่ไหน น้ำหนักและขนาดของกระเป๋าเฉียนคุนจะไม่เปลี่ยนแปลง”

“ปรมาจารย์ กระเป๋าเฉียนคุนจุได้เท่าไหร่?” เยี่ยชิวถามอย่างสงสัย

“ฉันไม่รู้แน่ชัดว่ามันสามารถกักเก็บได้มากแค่ไหน เนื่องจากมันขึ้นอยู่กับระดับการฝึกฝนของคุณ ยิ่งระดับการฝึกฝนสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งสามารถกักเก็บได้มากขึ้นเท่านั้น”

จื่อหยางเทียนจุนพูด เขาก็แทงนิ้วกลางของเยี่ยชิวด้วยพลังงานที่ระเบิดออกมา ทำให้เลือดหยดลงบนถุงเฉียนคุน

ทันใดนั้น กระเป๋าเฉียนคุนก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมา

เยี่ยชิวรู้สึกว่ามีความเชื่อมโยงเกิดขึ้นระหว่างตัวเขากับกระเป๋า เฉียนคุน

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า “นี่คือพิธีกรรมการจดจำเลือด จากนี้ไป คุณสามารถใช้ไอเท็มนี้ได้ คุณสามารถสัมผัสได้ด้วยตัวเองในอนาคต”

“ขอบคุณครับปรมาจารย์” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้มและถือกระเป๋าเฉียนคุนไว้แน่น

มันเหมือนกับหีบสมบัติแบบพกพาที่เขาสามารถเก็บสิ่งของดีๆ ที่เขาเจอในอนาคตได้

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสมบัติในเมืองต้องห้าม...…

“เจ้าหนู ฉันมีอีกสิ่งหนึ่งที่จะให้คุณ ตรวจดูให้ดี” จื่อหยางเทียนจุนกล่าวพร้อมกับยกนิ้วชี้ขึ้น

หวด!

เยี่ยชิวตระหนักว่าสิ่งที่จื่อหยางเทียนจุนมอบให้เขา เป็นเทคนิคดาบที่ทรงพลังมาก

หลังจากเฝ้าดูเป็นเวลาสี่ชั่วโมงเต็ม

ในที่สุดเยี่ยชิวก็ถอนสายตาออกไป

“คุณเข้าใจมันแล้วหรือยัง?” จื่อหยางเทียนจุนถาม

“อืม” เยี่ยชิวพยักหน้าเล็กน้อย

ดวงตาของจื่อหยางเทียนจุนฉายแววด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเขาก็พูดว่า “เจ้าหนู สิ่งที่ฉันเพิ่งส่งต่อให้คุณคือวิชาดาบผนึกภูเขาแห่งภูเขาคุนหลุนของเรา หรือที่เรียกว่าดาบสังหารเซียน!”

“ว่ากันว่าเมื่อนานมาแล้ว บรรพบุรุษของภูเขาคุนหลุนของเราใช้ดาบนี้เพื่อสังหารเซียน”

“แม้ว่าเทคนิคดาบนี้จะมีการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว แต่ก็คือสุดยอดวิชาฆ่าทั้งเป็น”

“เทคนิคดาบนี้ทรงพลังอย่างยิ่ง โดยต้องใช้การฝึกฝนที่แข็งแกร่งเป็นรากฐาน ยิ่งการฝึกฝนสูงเท่าใด พลังการฆ่าของเทคนิคดาบก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น”

“คุณต้องใช้มันด้วยความระมัดระวัง”

“ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณปรมาจารย์” เยี่ยชิวคุกเข่าลงและกราบไหว้จื่อหยางเทียนจุน สามครั้งด้วยความเคารพ

“ลุกขึ้น!” จื่อหยางเทียนจุนช่วยเยี่ยชิวลุกขึ้น จากนั้นพูดกับ เยี่ยหวู่ซวงว่า “ใช้เวลาอยู่กับครอบครัวของคุณอีกครั้ง กลับไปที่ภูเขาคุนหลุนภายในสามวัน"

เยี่ยหวู่ซวงรีบถามว่า “ปรมาจารย์ คุณเตรียมจะไป...…”

“ใช่” จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า “โลกนี้ไม่รองรับฉันอีกต่อไป ฉันจะต้องออกจากคุนหลุน"

“หวู่ซวง ฉันหวังว่าจะได้พบคุณลูกศิษย์เช่นคุณเร็วๆ นี้อีก”

“เอาล่ะ ฉันจะไปแล้ว.…..”

“เดี๋ยวก่อน!” เยี่ยชิวพูดอย่างรวดเร็วว่า “ปรมาจารย์ ฉันอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณหนึ่งเรื่อง”

“พูด!”

“คุณโปรดรอสักครู่” เยี่ยชิวรีบวิ่งไปที่ห้องทำงานของเทพทหาร หยิบหม้อน้ำเฉียนคุนออกมา แล้วมอบให้จื่อหยางเทียนจุน

“ปรมาจารย์ ฉันอยากให้คุณช่วยฉันดูว่าหม้อต้มใบนี้มีความลึกลับอะไรบ้าง?”