วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1080

“ฆ่าหมด!”

หลังจากที่เยี่ยหวู่ซวงพูดสองคำนี้ สถานการณ์ก็ตกอยู่ในความเงียบ

“ดี!”

เยี่ยต้าเป่าก็ปรบมือและอุทานว่า “ฉันชื่นชมตัวตนของลุง การฆ่าเมื่อจำเป็นคือสิ่งที่ลูกผู้ชายทำ”

เพี๊ยะ!

เยี่ยหวู่ตี้ตบหัวเยี่ยต้าเป่าแล้วดุว่า “ใครให้สิทธิ์คุณพูด ถ้าคุณกล้าพูดอีกคำหนึ่ง ฉันจะทุบตีคุณให้ตาย”

เยี่ยต้าเป่ารีบปิดปากของเขา

เยี่ยหวู่เว่ยกล่าวต่อว่า “พี่ใหญ่ การกระทำนี้ไม่เหมาะสมไปหน่อยหรือ? เหตุการณ์ในตอนนั้นเกี่ยวข้องกับหลายตระกูล ถ้าเราฆ่าพวกเขาทั้งหมด มันจะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่”

เยี่ยหวู่ซวงตอบว่า “เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้น แม้ว่าตระกูลเหล่านั้นจะได้รับอิทธิพลจากเมืองต้องห้าม แต่ความจริงก็คือ พวกเขาส่งคนมาฆ่าฉัน”

“ถ้าพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้อง บางทีผลลัพธ์อาจจะแตกต่างไปจากตอนนั้น ฉันคงไม่ออกจากบ้าน และฉันจะไม่ถูกแยกจากจิ้งหลานมานานกว่ายี่สิบปี”

“เยี่ยชิวทนทุกข์ทรมานจากความยากลำบากตั้งแต่อายุยังน้อยและขาดความรักของพ่อ ในท้ายที่สุด เขายังคงเชื่อมโยงกับตระกูลเหล่านั้น”

“ดังนั้น ตอนที่ฉันอยู่บนภูเขาคุนหลุน ฉันสาบานว่า สักวันหนึ่ง เมื่อฉันลงมาจากภูเขา ฉันจะชำระแค้นกับพวกเขา”

“เพราะฉะนั้น ฉันปล่อยพวกเขาไปไม่ได้”

เทพทหารแนะนำว่า “หวู่ซวง ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่มีหลายตระกูลที่เกี่ยวข้องมากเกินไป และพวกเขาดำรงตำแหน่งที่มีอำนาจสูง หากพวกเขาทั้งหมดตาย มันจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญอย่างแน่นอน”

“ฉันขอให้คุณคิดอีกครั้งเกี่ยวกับเรื่องนี้”

“แน่นอน ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอย่างไร ฉันจะสนับสนุนคุณ”

หลังจากการไตร่ตรองครู่หนึ่ง ผู้อาวุโสเยี่ยก็พูดขึ้นว่า “การแก้แค้นเป็นการกระทำของผู้สูงศักดิ์ หวู่ซวง ฉันสนับสนุนคุณ”

“อย่างไรก็ตาม...…”

น้ำเสียงของผู้อาวุโสเยี่ยเปลี่ยนไป “ผู้อาวุโสถังหวังว่าคุณจะสามารถไว้ชีวิตคนเหล่านั้นได้ชั่วคราว”

“หัวหน้าตระกูลมากกว่าสี่สิบคนเสียชีวิตไปแล้ว และแม้แต่ก้วนจวินโหวก็ตายไปแล้ว หากมีคนตายมากกว่านี้ ผู้อาวุโสถังจะตกอยู่ในตำแหน่งที่ยากลำบาก”

“ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ที่เสียชีวิตล้วนเป็นผู้มีอิทธิพล”

เยี่ยหวู่ซวงกล่าว “ผู้อาวุโสถังตกที่นั่งลำบาก เกี่ยวอะไรกับฉัน?”

“แคะแคะ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณ” ผู้อาวุโสเยี่ยกล่าว “ผู้อาวุโสถังกำลังวางแผนที่จะจัดงานแต่งหลานสาวของเขากับเยี่ยชิว”

ฮะ?

เยี่ยหวู่ซวงและเฉียนจิ้งหลานต่างก็มองไปที่เยี่ยชิว

“ชิวเอ๋อร์ สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่? ทำไมแม่ถึงไม่รู้?” เฉียนจิ้งหลานถาม

เยี่ยชิวขมวดคิ้วและพูดว่า “แม่ เรื่องนี้ถูกพูดคุยกันโดยผู้อาวุโสเยี่ยและผู้อาวุโสถัง พวกเขาไม่ได้ขอความเห็นจากผมเลย”

“ยังต้องถามอีกเหรอ?” ผู้อาวุโสเยี่ยกล่าว “คุณไม่ชอบลูกสะใภ้สวยๆเหรอ?”

เยี่ยชิว “……”

ผู้อาวุโสเยี่ยกล่าวต่อว่า “หวู่ซวง หลังจากเหตุการณ์นั้นในตอนนั้น หากไม่ใช่เพื่อการไกล่เกลี่ยของผู้อาวุโสถังจากทุกทิศทุกทาง ตระกูลเยี่ยของเราก็อาจจะจบไปนานแล้ว"

“เราสามารถเอาชีวิตรอดได้ ต้องขอบคุณผู้อาวุโสถัง”

“ผู้อาวุโสถังในฐานะผู้มีอำนาจสูงสุด ก็เต็มใจที่จะให้หลานสาวของเขากับเยี่ยชิวแต่งงานกัน เราควรแสดงความเคารพต่อตระกูลถังในระดับหนึ่ง”

เยี่ยหวู่ซวงถามเยี่ยชิวว่า “สาวชุดแดงที่เราพบเมื่อเราออกจากเมืองต้องห้าม เธอเป็นหลานสาวของผู้อาวุโสถังหรือเปล่า?”

“อืม” เยี่ยชิวตอบ

เยี่ยหวู่ซวงจึงถามเฉียนจิ้งหลาน “จิ้งหลาน คุณคิดอย่างไร?”

เฉียนจิ้งหลานยิ้มและพูดว่า “ชิวเอ๋อร์ ลูกปลอดภัยแล้ว และลูกก็กลับมาอย่างปลอดภัยเช่นกัน ฉันคิดว่าเป็นการดีกว่าที่จะหลีกเลี่ยงการนองเลือดโดยไม่จำเป็นและไว้ชีวิตคนเหล่านั้นในตอนนี้”

“ได้!” เยี่ยหวู่ซวงกล่าว “เอาไว้ก่อนเถอะ ถ้าพวกเขาไม่รู้ว่าควรปฏิบัติตัวอย่างไร เราก็จะจัดการกับพวกเขาในภายหลัง”

ในที่สุดผู้อาวุโสเยี่ยและเทพทหารก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“พ่อ มีใครรู้เกี่ยวกับการกลับมาของผมบ้างไหม?” เยี่ยหวู่ซวง ถาม

ผู้อาวุโสเยี่ยกล่าวว่า “ฉันได้ปิดข่าวนี้ไว้ นอกจากคนของเราแล้ว มีเพียงเซียวชิงตี้ น้องชายของเซียวจิ่วที่รอดชีวิตจากการต่อสู้ในเมืองต้องห้ามในคืนนั้นเท่านั้น ที่รู้ว่าคุณกลับมาแล้ว”

“ตอนนี้คุณกลับมาแล้ว คุณต้องไปหาตระกูลเฉียนในซูหางเพื่อพบพ่อตาของคุณ”

“อธิบายอดีตในขณะที่คุณกำลังทำอยู่”

“เอาล่ะ” เยี่ยหวู่ซวงกล่าว “พรุ่งนี้ฉันจะไปกับจิ้งหลานที่ซูหาง”

ริง ริง ริง

ขณะนั้นโทรศัพท์ที่บ้านดังขึ้น อิงจื่อก็รีบไปรับสาย

หลังจากนั้นไม่นาน

อิงจื่อกลับมายิ้มแล้วพูดว่า “ท่านครับ ข่าวดี”

“โอ้?” ผู้อาวุโสเยี่ยและทุกคนมองไปที่อิงจื่อด้วยความสับสน

อิงจื่อกล่าวว่า “เมื่อสักครู่นี้ มีคนจากสำนักงานของผู้อาวุโสถัง โทรมา โดยบอกว่าผู้อาวุโสถังและนายพลในกองทัพได้พูดคุยกันแล้ว และตัดสินใจแต่งตั้งหวู่ตี้เป็นผู้บัญชาการชายแดนด้านเหนือ เราจะประกาศอย่างเป็นทางการให้ทั้งกองทัพทราบในเร็วๆ นี้”

“ลุงสาม ยินดีด้วย ยินดีด้วย” เยี่ยชิวเป็นคนแรกที่แสดงความยินดี

คนอื่นๆ ก็ทำตามเช่นกัน

เมื่อเห็นทุกคนมีความสุข เยี่ยต้าเป่าจึงถือโอกาสพูดว่า “ปู่ พ่อ ตอนนี้ตระกูลเยี่ยได้เอาชนะวิกฤติแล้ว ฉันจะลาออกจากค่ายฝึกปีศาจได้ไหม?”

ผู้อาวุโสเยี่ยและเยี่ยหวู่เว่ยตอบพร้อมกัน

“ไม่ได้!”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ เยี่ยต้าเป่าก็ดูหดหู่ทันทีเหมือนมะเขือยาวที่ร่วงโรย

“ติ้ง!”

จู่ๆ โทรศัพท์ของเยี่ยชิวก็ได้รับข้อความ เมื่อตรวจสอบแล้ว สีหน้าของเยี่ยชิวก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เนื้อหามีเพียงห้าคำเท่านั้น

“เซียวชิงตี้ตายแล้ว!”