วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1086

ถังถังไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะรับมือใดๆ เธอเพิ่งจะดื่มน้ำแก้วนั้น

เธอเห็นหญิงสาวใช้ทัพพีตักน้ำมันร้อนๆสาดใส่หน้าของเธอ เธอตะโกนร้องด้วยความตกใจ

เยี่ยชิวตอบสนองอย่างรวดเร็ว รีบคว้ามือของถังถังไว้ในอ้อมกอดของเขาราวกับสายฟ้าแลบ

ทันใดนั้น น้ำมันร้อนก็กระเด็นไปที่กำแพงสีขาว

ดวงตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น เธอใช้มือพลิกหม้อที่อยู่ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น น้ำมันที่กำลังเดือดปุดถูกสาดไปที่ถังถังอีกครั้ง

นี่เป็นน้ำมันร้อนทั้งหมดในหม้อ ถ้าหากโดนตัวของถังถังทั้งหมดนี้ เป็นไปได้ว่าถังถังจะต้องเสียโฉมและได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากน้ำร้อนลวกครั้งนี้

สำหรับผู้หญิงแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือรูปร่างหน้าตา และยิ่งกว่านั้น ถังถังเธอยังเป็นดาราดังด้วย

หากเธอโดนน้ำมันร้อนหม้อนั้นราดลงบนตัวของเธอ อนาคตของถังถังก็คงถูกทำลายไปด้วยเช่นกัน

เยี่ยชิวไม่ปล่อยให้ถังถังได้รับอันตราย เขาจึงเอาตัวเข้าปกป้องถังถังทันที

“พรึ่บ!”

เสื้อด้านหลังของเยี่ยชิวเปียกโชกไปด้วยน้ำมันร้อน

แต่ทว่า เยี่ยชิวกลับไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ เลย

หลังจากที่เขาฝึกฝนวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง เนื้อหนังของเขาเหมือนทองแดง กระดูกเหมือนเหล็ก หนังเหนียวแม้แต่น้ำมันร้อนๆ ก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้แม้แต่น้อย

ถังถังยังอยู่ในอาการตกใจและตะโกนถามเสียงดังว่า “พี่เสี่ยวหรู นี่พี่กำลังทำอะไร?”

หญิงสาวยิ้มอย่างเยือกเย็นพร้อมกล่าวว่า “เธอยังจะกล้าถามอีกนะ เธอไม่รู้จริงๆเหรอ?”

“ฉันรู้อะไรเหรอคะ?” ถังถังถามด้วยสีหน้างุนงง

หญิงสาวตอบว่า “ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ เธอก็อยู่เฉยๆไว้ ฉันยังต้องบอกอีกเหรอว่าเธอทำเรื่องอะไรเอาไว้?”

ถังถังยิ่งสับสนกับสิ่งที่หญิงสาวคนนั้นพูดออกมาและถามขึ้นว่า “ฉันทำอะไรเหรอคะพี่เสี่ยวหรู พี่พูดมาตามตรงเถอะ”

“เธอจะไม่ยอมรับใช่มั้ย? ก็ได้ ฉันจะบอกให้เธอฟังนะ”

“นางเอกหนังเรื่องนั้นของจางอี้จริงๆแล้วคือฉันเอง ฉันจะเซ็นสัญญากับจางอี้อยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าเธอทำอะไรให้จางอี้ปฏิเสธฉันได้”

“เธอรู้หรือเปล่า ว่าฉันต้องจ่ายเงินไปเท่าไหร่เพื่อบทนี้?”

“เพียงแค่ฉันได้รับบทนี้ ปีหน้าฉันก็จะได้เข้าชิงรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม ฉันแค่ต้องเป็นนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม ในวงการนี้ก็ไม่มีใครกล้าล้มตำแหน่งฉันได้แล้ว”

“เธอโชคดี ไม่เพียงแต่ใช้วิธีที่น่าขยะแขยงแย่งบทฉัน แถมยังไม่เอ่ยปากพูดคำขอโทษฉันสักคำ วันนี้ฉันคงต้องสั่งสอนเธอสักหน่อยแล้ว”

เมื่อหญิงสาวพูดจบ เธอก็คว้าแก้วน้ำบนโต๊ะสาดไปที่ใบหน้าของถังถัง

ด้วยความตาไวมือไวของเยี่ยชิว เขาจับแก้วน้ำไว้ได้แล้วมองหญิงสาวอย่างเย็นชา

ถังถังคิดไม่ถึงเลยว่าพี่เสี่ยวหรูจะทำแบบนี้กับเธอ เธอมองพี่เสี่ยวหรูเป็นแบบอย่างมาโดยตลอด ในใจตอนนี้ถังถังรู้สึกเสียใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

“พี่เสี่ยวหรู พี่เข้าใจฉันผิดแล้วค่ะ”

“ฉันไม่รู้ว่าบทนั่นเป็นของพี่ และฉันไม่เคยคิดที่จะแย่งอะไรจากพี่เลยนะ”

“ไม่นานนี้ จางอี้เข้ามาหาฉันและยื่นเอกสารให้ฉันเซ็น ฉันไม่ได้คิดอะไรเลยเซ็นสัญญานั้นไป”

ถังถังอธิบายต่อว่า “ถ้าฉันรู้มาก่อนว่าพี่อยากจะรับบทนี้ ฉันก็ไม่มีทางเซ็นสัญญากับจางอี้เด็ดขาด”

“เธอคิดว่าฉันจะเชื่ออย่างงั้นเหรอ?” หญิงสาวพูดอย่างเย็นชา “ใครๆก็รู้ว่าผู้หญิงในวงการบันเทิงทุกคนทำได้ทุกอย่างเพื่อบทนางเอก”

“ฉันไม่เชื่อว่าเธอไม่ได้ทำอะไรเลย เธอจะบอกว่าจางอี้มาหาเธอ ขอร้องให้เธอไปถ่ายหนังของเขาเองยังงั้นเหรอ?”

“ถังถัง เธอเลิกแสดงละครต่อหน้าฉันได้แล้ว ฝีมือการแสดงของเธอมันห่วยมาก”

ถังถังรีบพูดขึ้น “พี่เสี่ยวหรู ฉันไม่ได้โกหกพี่จริงๆนะคะ......”

“พอเถอะ!” หญิงสาวชี้ไปที่เยี่ยชิวแล้วพูดกับถังถัง “ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าพวกเธอเป็นแค่เพื่อนกัน ถ้าเป็นแค่เพื่อนจริงๆ เขาจะใช้หลังตัวเองรับน้ำมันร้อนนั่นแทนเธอทำไมกันล่ะ?”

อะไรนะ?

ถังถังคิดว่าน้ำมันร้อนทั้งหมดในหม้อนั้นตกลงพื้นไปแล้ว ในตอนนี้ที่ได้ยินเสี่ยวหรูพูดอย่างนั้น สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนในทันที

จางเสี่ยวหรูหยุดฝีเท้าของเธอทันทีและมองเยี่ยชิวด้วยสายตาดูถูก “อะไรนะ คุณอยากจะออกตัวแทนเธองั้นเหรอ?”

“ฉันบอกไว้เลยนะ เลิกคิดจะดีกว่า”

“คุณก็แค่หมอต๊อกต๋อยคนหนึ่ง ถ้ามาลองดีกับฉันล่ะก็ รับรองคุณจะต้องตายอย่างน่าสมเพช ฮ่าฮ่าฮ่า……”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะได้เงียบลง

เพียะ!

เยี่ยชิวใช้ฝ่ามือตบไปที่หน้าของจางเสี่ยวหรูจนเลือดกบปาก เธอจับหน้าแล้วจ้องเยี่ยชิวเขม็ง “แกกล้าตบหน้าฉัน แกอยากตายนักใช่มั้ย?”

“กล้ามารังแกถังถัง คุณต่างหากล่ะที่อยากตาย” เยี่ยชิวแสดงเจตนาฆ่าที่เยือกเย็นออกมาอย่างเห็นได้ชัด

ทันใดนั้นอุณหภูมิในห้องลดลงอย่างเฉียบพลัน

จางเสี่ยวหรูรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว เธอเห็นสายตาที่เยือกเย็นและน่ากลัวของเยี่ยชิวนั้นราวกับว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนี้ไม่ใช่แค่ผู้ชาย แต่มันคือสัตว์ดุร้ายที่มีเขี้ยวโผล่ออกมา

เพียงแค่นาทีเดียวเท่านั้น เสื้อด้านในของจางเสี่ยวหรูก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“เยี่ยชิว พอเถอะ”

ถังถังรีบพูดพลางดึงเยี่ยชิวออกมาและพูดว่า “พี่เสี่ยวหรูแค่เข้าใจฉันผิด ฉันไม่ถือโทษอะไรเธอ คุณก็อย่าทำให้เธอลำบากใจเลยนะ”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ถ้าปล่อยเธอไปเธอก็จะไม่สำนึก ครั้งหน้าก็จะมารังควานคุณอีก”

“ไม่เป็นไร” ถังถังพูดกับจางเสี่ยวหรูว่า “พี่เสี่ยวหรู ฉันจะพูดอีกครั้งนะ ฉันไม่มีเจตนาที่จะแย่งบทของพี่เลย ผู้กำกับจางอี้เป็นคนมาหาฉันเองจริงๆ”

“ตอนนี้เรื่องทุกอย่างจบแล้ว หยุดเสแสร้งต่อหน้าฉันเสียทีเถอะ” จางเสี่ยวหรูหันหลังแล้วเดินออกไป ก่อนที่เธอจะเปิดประตูห้องส่วนตัว จางเสี่ยวหรูหันกลับมา มองเยี่ยชิวด้วยความโกรธแค้นพร้อมกับพูดว่า “แกคือคนแรกที่ตบหน้าฉัน ฉันจะจำแกเอาไว้”

“รอฉันก่อนเถอะ”

“วันตายของแกใกล้มาถึงแล้ว ฮึ!”

จางเสี่ยวหรูพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาแล้วเดินจากไป

โดยเธอไม่ได้สังเกตเลยว่า ในตาที่เย็นชาของเยี่ยชิวนั้นยังคงเต็มไปด้วยความคิดที่จะฆ่าเธอ