วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1097

หลินจิงจื้อถามอย่างเกียจคร้าน “คุณหมายถึงอะไร?”

“คุณไม่เห็นเว่ยป๋อเหรอ?”

ไป๋ปิงพูดด้วยความโกรธ “ถังถัง จิ้งจอกน้อยนั่น ประกาศอย่างเป็นทางการบนเวยปั๋ว”

“เธอไม่เพียงแต่โพสต์รูปถ่ายของเธอกับเยี่ยชิวเท่านั้น แต่เธอยังพูดบางอย่างเกี่ยวกับ หลังจากชั่วชีวิตหนึ่ง จะมีสักกี่คนที่พึงพอใจอย่างแท้จริง วันนี้ทุกอย่างเริ่มต้นจากคำถาม ฉันเห็นว่านี่เป็นการประกาศสงครามกับเรา”

“หลินจิงจื้อ เรื่องนี้ไม่สามารถทนได้”

“ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว” หลินจิงจื้อกล่าว “ฉันเห็นโพสต์เวยปั๋วก็ไม่มีอะไร”

“แบบนี้มันไม่เป็นอะไร? หลินจิงจื้อ คุณเสียสติไปแล้วเหรอ?” ไป๋ปิงไม่สามารถระงับความโกรธของเธอได้ “ฉันสงสัยว่าทำไมเยี่ยชิวถึงอยู่ในปักกิ่งและไม่กลับมา ปรากฎว่าเขาออกไปเที่ยวกับจิ้งจอกตัวน้อยถังถัง”

“ไม่ต้องกังวล เขาจะกลับมาเร็วๆ นี้” หลินจิงจื้อมั่นใจ

“ฉันจะไม่กังวลได้อย่างไรเมื่อเขาอยู่กับจิ้งจอกตัวน้อย ฉันกังวลว่าเขากำลังสนุกสนานอยู่ในปักกิ่งและจะไม่กลับมาอีก” ไป๋ปิงกล่าว “ไม่ คุณช่วยฉันคิดแผนการที่จะทำให้เยี่ยชิวกลับมาทันที”

คนอะไรขี้อิจฉา

ไม่สิ โคตรขี้อิจฉา

“คุณคงคิดออกเอง ฉันมีประชุมทั้งคืนเมื่อคืนนี้ และตอนนี้ฉันต้องนอนแล้ว” หลินจิงจื้อพูด

คลิก!

ก่อนจะวางสายไปทันที

“หลินจิงจื้อ ผู้ชายของเธอกำลังเล่นกับผู้หญิงคนอื่น และเธอก็ไม่สนใจด้วยซ้ำ มันน่าหงุดหงิด”

ต่อไป ไป๋ปิงโทรหาฉินหว่าน

“ในเมื่อหลินจิงจื้อไม่สนใจ ฉันจะไปที่พี่หว่าน ฉันไม่เชื่อว่าเยี่ยชิวกำลังเล่นตลกอยู่ข้างนอก และพี่หว่านก็ไม่โกรธ”

ในไม่ช้า ฉินหว่านก็รับสาย

“พี่หว่าน คุณทำอะไรอยู่” ไป๋ปิงถาม

“ฉันกำลังทำงานอยู่” ฉินหว่านตอบด้วยรอยยิ้ม “ไป๋ปิง อะไรทำให้คุณคิดที่จะโทรหาฉัน?”

ไป๋ปิงถาม “ทำไมฉันไม่เคยโทรหาคุณมาก่อน?”

“ไม่”

ไป๋ปิง “……”

“คุณมาหาฉันมีอะไร?” ฉินหว่านถาม

ไป๋ปิงพูดว่า “คุณเห็นในเวยปั๋วไหม?”

“เว่ยป๋อ?” ฉินหว่านกล่าวว่า “ฉันไม่ได้ใช้เวยปั๋ว”

ไป๋ปิง “……”

“มีอะไรบางอย่างผิดปกติ?” ฉินหว่านถามอีกครั้ง

ไป๋ปิงกล่าวว่า “เป็นเช่นนี้ ถังถังปีศาจตัวน้อยใช้มนต์เสน่ห์บางอย่างเพื่อขโมยหัวใจของเยี่ยชิว”

ฉินหว่านถามว่า “ถังถังดาราใหญ่คนนั้นหรือเปล่า?”

“ใช่แล้ว เธอเอง พี่หว่าน ให้ฉันบอกคุณ……”

ก่อนที่ไป๋ปิงจะพูดจบประโยค ฉินหว่านก็พูดว่า “ไป๋ปิง คุณโทรหาฉันเพราะเรื่องนี้เหรอ?”

“ใช่ เพียงเพื่อสิ่งนี้” ไป๋ปิงพูดอย่างโกรธ ๆ “ฉันโกรธมาก”

ฉินหว่านปลอบใจ “อย่าโกรธ มันไม่คุ้มที่จะโกรธเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้”

เรื่องเล็กๆ?

ไป๋ปิงตกตะลึงแล้วพูดว่า “พี่หว่าน คุณล้อฉันเหรอ ตอนนี้ถังถัง ปีศาจตัวน้อยได้โพสต์รูปถ่ายของเธอและเยี่ยชิวบนเวยปั๋ว เพื่อดึงดูดความสนใจของชาวเน็ตนับไม่ถ้วน สิ่งนี้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยได้อย่างไร?”

“เขาเป็นผู้ชายของคุณ!”

“คุณไม่โกรธหรือเมื่อเห็นเยี่ยชิวแสดงความรักต่อผู้หญิงคนอื่น?”

ฉินหว่านกล่าวว่า “ฉันไม่โกรธ”

ไป๋ปิง “……”

ฉินหว่านแนะนำ “ไป๋ปิง คุณไม่รู้ว่าเยี่ยชิวคือใคร?”

“ถึงแม้เขาจะอยู่กับคนอื่น แต่เขายังคงมีที่ว่างในใจเรา”

“และฉันคิดว่าถังถังค่อนข้างเหมาะสมกับเขา”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ไป๋ปิงก็ระเบิด “พี่หว่าน คุณพูดว่าอะไรนะ ปีศาจตัวน้อยนั่นเหมาะสำหรับเยี่ยชิว?”

เยี่ยหวู่ตี้กล่าวว่า “พ่อ ผมได้รับหมายเรียกอย่างเป็นทางการแล้ว พรุ่งนี้ หลงหนี่ว์กับผมจะออกเดินทางสู่ชายแดนเหนือ”

ผู้อาวุโสเยี่ยพยักหน้า “เอาเลย เซียวจิ่วเสียชีวิตแล้ว และหากไม่มีใครดูแลชายแดนเหนือ มันจะต้องสร้างปัญหาอย่างแน่นอน”

“หลังจากลูกไปแล้ว จงทำให้ดีที่สุด”

“ลูกต้องปกป้องเขตแดนของประเทศของเรา”

เยี่ยหวู่ตี้กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “พ่อ วางใจได้ ผมจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง”

ผู้อาวุโสเยี่ยพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ไม่เพียงแต่ลูกต้องไม่ทำให้พ่อผิดหวัง แต่ลูกต้องไม่ทำให้กองทัพและพลเรือนของชายแดนเหนือผิดหวังด้วย และลูกต้องไม่ทำให้ผู้อาวุโสถังและความไว้วางใจที่ประเทศมีต่อลูกผิดหวัง"

“ในฐานะทหาร หน้าที่ของลูกคือปกป้องประเทศและปกป้องแนวหน้าบ้าน”

“หลงหนี่ว์ หวู่ตี้มีแนวโน้มที่จะทำอะไรอย่างหุนหันพลันแล่น ดังนั้นโปรดช่วยเขามากกว่านี้ด้วย”

หลงหนี่ว์ยิ้ม “ผู้อาวุโสเยี่ย คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพ พวกเราทุกคนคือครอบครัว”

ผู้อาวุโสเยี่ยกล่าวเสริมว่า “พวกคุณทั้งคู่ควรทำงานหนักขึ้น พยายามมีลูกเร็วๆ นี้ และจัดงานแต่งงาน”

หลงหนี่ว์หัวเราะคิกคัก “ช่วงนี้เราทำงานหนักกันมาก”

ทุกคน “……”

“เยี่ยชิว คุณวางแผนจะกลับไปที่เจียงโจวเมื่อไหร่?” ผู้อาวุโสเยี่ยถามเยี่ยชิวอีกครั้ง

เขารู้ว่าเยี่ยชิวจะไม่อยู่ในปักกิ่งเป็นเวลานาน และจะกลับไปที่เจียงโจวอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ในฐานะชายชรา ผู้อาวุโสเยี่ยยังคงหวังว่า เยี่ยชิวจะอยู่บ้านได้นานขึ้น เมื่อเยี่ยหวู่ซวงไปที่ภูเขาคุนหลุน และเยี่ยหวู่ตี้กำลังจะออกเดินทางไปยังชายแดนเหนือ หากเยี่ยชิวกลับไปที่เจียงโจวด้วย ครอบครัวเยี่ยที่ครั้งหนึ่งเคยคึกคักก็จะรู้สึกว่างเปล่าในไม่ช้า

เยี่ยชิวเข้าใจอย่างเป็นธรรมชาติถึงสิ่งที่อยู่ในใจของผู้อาวุโสเยี่ย ในฐานะผู้อาวุโส เขาปรารถนาให้ลูกหลานมากับเขาเสมอ

“ผม...…”

ขณะที่เยี่ยชิวกำลังจะพูด โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบมันออกมาและเห็นว่าเป็นไป๋ปิงโทรมา

“ผมจะรับสายนี้”

เยี่ยชิวเดินออกไปและรับโทรศัพท์

“เยี่ยชิว ฉันมีข่าวดีมาบอก” ไป๋ปิงพูดอย่างลึกลับ “จิงจื้อท้องแล้ว!”