วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1137

ร่างของพระนาการ์ ระเบิดเป็นชิ้น ๆ และกลายเป็นก้อนหมอกเลือด โดยไม่เหลือแม้แต่กระดูก

หัวหน้าวิวารล้มลงอย่างสิ้นเชิง!

“ในที่สุดก็ตายสักที”

เยี่ยชิวหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงพร้อมกับไอเป็นเลือดออกมาจากปาก

แม้ว่าเขาจะสังหารพระนาการ์ได้ แต่ตัวเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างมากเช่นกัน

ไม่เพียงเท่านั้น หลังจากที่เยี่ยชิว ใช้ดาบสังหารเซียนแล้ว พลังทั้งหมดในร่างกายของเขาก็หมดลง

เขาในตอนนี้ อ่อนแอถึงสุดขีด

หากคนธรรมดาที่ไม่มีพลีงยุทธ์ต้องการที่จพฆ่าเยี่ยชิวในตอนนี้เยี่ยชิวก็ไม่สามารถต้านทานได้เลย

โชคดีที่พระสงฆ์ทั้งหมดในวัดนี้ถูกเยี่ยชิวสังหารไปหมดแล้ว

“ดูเหมือนว่าดาบสังหารเซียนจะไม่สามารถใช้งานได้ง่าย ถ้าหากไม่สามารถฆ่าศัตรูได้งั้นคนที่ตายก็จะเป็นเขา”

เมื่อนึกถึงการประลองเมื่อกี้ ในใจเยี่ยชิวก็ยังคงหวาดกลัวอยู่

ถ้าเขาไม่มีท่าไม้ตายดาบสังการเซียน งั้นวันนี้เขาคงจะจบลงที่นี้

“ระดับพลังยุทธ์ของฉันยังต่ำเกินไป ถ้าเป็นระดับเดียวกันกับพระนาการ์ ก็คงจะถูกฉันฆ่าไปนานแล้ว และฉันก็คงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้”

เยี่ยชิว ก้มศีรษะลงและมองไปที่ร่างกายของเขา

ในเวลานี้มีบาดแผลทั่วร่างกายของเขา และเสื้อผ้าของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด

น่ากลัวมาก

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะบอกว่าเขาเกือบเสียชีวิตครึ่งหนึ่งในการต่อสู้ครั้งนี้

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวก็ยังมีความสุขอย่างมาก

ด้วยการฝึกพลังชี่แท้โดยกำเนิดทั่งเก้าวิถีของเขานั้น เขาได้ข้ามพรมแดนสังหารพระนาการ์ในผู้ฝึกฝนเซียนระดับกลางขั้นเคารพนั้น ต้องบอกว่ามันคือปาฏิหาริย์

เยี่ยชิว มีความเข้าใจต่อพลังการต่อสู้ของเขาเองอย่างดี

“ตอนนี้ดูเหมือนว่าปรมาจารย์ขั้นเคารพนั้นไม่สามารถคุกคามฉัรได้อีก โชคดีที่พระนาการ์ดพิ่งฝึกฝนพลังชี่มังกรทั้งสิบแปดได้ ถ้าหากมาดดว่านี้ ฉันคงต้องตายในที่นี่”

เยี่ยชิวกระซิบกับตัวเอง จากนั้นนั่งขัดสมาธิเตรียมรักษาบาดแผลของเขา

"ฟู่——"

ทันใดนั้นเอง สายลมก็พัดมาปะทะหน้า

เยี่ยชิว สังเกตได้อย่างชัดเจนว่ามีกลิ่นของนาร์ซิสซัสจาง ๆ ในสายลม ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข

เอิ่ม?

เยี่ยชิว ดูเหมือนจะรู้สึกอะไรบางอย่าง ทันใดนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ยอดหอคอย

ทันใดนั้น ม่านตาของเขาก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

เห็นเพียงหญิงสาวสวยคนหนึ่งยืนอยู่บนยอดหอคอย

ผู้หญิงคนนั้นยังดูสาวมาก

เธออายุประมาณยี่สิบปี สวมชุดยาวสีขาว มีผ้าคลุมศีรษะสีขาว และมีจี้คริสตัลสีม่วงห้อยอยู่รอบคอที่สวยงามของเธอ

เธอสูงและหุ่นดี มีใบหน้าที่สวยงามมาก ม่านตาสีน้ำเงินที่มีเสน่ห์ และจมูกสูงที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่แปลกใหม่

เท้าของผู้หญิงนั้นไม่ได้สวมรองเท้า และเท้าเล็ก ๆ ที่ละเอียดอ่อนของเธอก็เผยออกมาให้เห็น ผิวหนังบอบบาง และเปล่งแสงสีขาวแวววาวภายใต้แสงแดด

ผู้หญิงมองมาที่เยี่ยชิวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนริมฝีปากของเธอ

มันดูสบายตาและให้ความรู้สึกเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ

“ผู้หญิงคนนี้คือใคร?”

“เป็นเพื่อนหรือศัตรู?”

“เธอปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

คำถามนับไม่ถ้วนผุดขึ้นมาในใจของเยี่ยชิว จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างระมัดระวัง ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม

“อย่ากังวลไปเลยนะ ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร”

ผู้หญิงนั้นริเริ่มที่พูดก่อน เธอพูดภาษาจีนได้คล่อง เสียงของเธออ่อนโยนและไพเราะ

“คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ต้องการให้ฉันช่วยรักษาไหม” หญิงสาวพูดอีกครั้ง

“คุณเป็นใคร” เยี่ยชิวถาม

ผู้หญิงพูดว่า: "ให้ฉันแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อมูฮัมหมัด แองเจลา ฉันมาจากวาติกัน คุณสามารถเรียกฉันว่าพระศาสดาก็ได้"

พระศาสดา?

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "จะเป็นอย่างไรหากฉันไม่เห็นด้วย"

พระศาสดาไม่โกรธและพูดว่า: "ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ฉันก็จะไม่ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของคุณ"

เยี่ยชิว กล่าวว่า: "ในเมื่อคุณรู้ว่าฉันเป็นใคร คุณควรเข้าใจว่าทักษะทางการแพทย์ของฉันนั้นทรงพลังมาก และอาการบาดเจ็บนี้สำหรับฉันแล้วมันไม่ได้เป็นอะไรเลย"

“แน่นอน คุณเป็นแพทย์เซียน อาการบาดเจ็บนี้ไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อคุณ อย่างไรก็ตาม อาการบาดเจ็บของคุณนั้นสาหัสมาก และจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์ในการฟื้นตัว ถ้าฉันช่วยคุณรักษา มันจะทำให้ระยะเวลาการรักษานั้นสั้นลงได้มาก"

พระศาสดายิ้มและพูดว่า: "ฉันจะใช้เวลาเพียงสามชั่วโมงในการรักษาอาการบาดเจ็บของคุณ"

สามชั่วโมง?

เยี่ยชิว รู้สึกเหลือเชื่ออย่างมาก

มีอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขาหลายสิบที่และอาการบาดเจ็บเหล่านี้สาหัสมากแม้ว่าเขาจะรักษาพวกมันด้วยตัวเองแต่ก็ยังต้องใช้เวลานาน

“ถ้าฉันไม่ไปวาติกันกับคุณ คุณจะไม่ฆ่าฉันใช่ไหม?” เยี่ยชิวถามอย่างไม่มั่นใจ

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามของพระศาสดาและเขาก็พูดว่า: "หมอเยี่ย ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ฆ่าคุณไม่ว่าเวลาใดก็ตาม"

งั้นก็ดีแล้ว

เยี่ยชิว หายใจเข้าแล้วรู้สึกสับสน ผู้หญิงคนนี้เดินทางไล่ตามมาถึงที่เทียนจู้หลายพันไมล์เพียงเพื่อเชิญฉันไปที่วาติกันงั้นเหรอ?

เมื่อฟังดูแล้วมันดูยากที่จะทำให้คนเชื่อมัน

“คุณเยี่ย คุณไม่จำเป็นต้องสงสัย ฉันขอเชิญคุณไปที่วาติกันอย่างจริงใจในฐานะแขก และสมเด็จพระสันตะปาปาก็อยากพบคุณอย่างจริงใจเช่นกัน” พระศาสดากล่าว

เยี่ยชิว กล่าวว่า: "คุณบอกฉันได้ไหมว่าทำไมสมเด็จพระสันตะปาปาของคุณถึงต้องการพบฉัน"

“เพื่ออนาคตของวาติกัน” พระศาสดากล่าวเพิ่มเติมว่า “อันที่จริง มันเป็นเรื่องง่ายๆ แค่ต้องการยืนตัวคุณเยี่ยหน่อย”

ยืนไปใช้?

ฉันไม่ใช่เครื่องมือ จะใช้ยังไง?

เยี่ยชิวไม่เข้าใจและถามว่า "คุณหมายความอะไร"

พระศาสดาอธิบายว่า: "สรุปเลยก็คือ ฉันอยากจะขอให้หมอเยี่ยช่วยกำเนิดลูกให้วาติกันหน่อย!"

เยี่ยชิวตกตะลึง: "ให้กำเนิดลูก? กับใคร? เป็นไปได้ไหม..."

พระศาสดาพยักหน้า

"ใช่ ฉันเอง!"