อะไรนะ?
เกิดลูกให้กับคนวาติกันหนึ่งคน?
กับคุณ?
คำพูดแบบนี้ยังกล้าพูดออกมา หน้าไม่อายเลยจริงๆ
อีกอย่างการกระทำเช่นนี้ก็เหมือนการหลอกให้ทำลูกให้ไม่ใช่เหรอ?
เยี่ยชิวรีบหยุดความคิดบ้าๆ เหล่านั้น เพราะพระศาสดาสามารถอ่านใจของคนได้ หากทำให้ผู้หญิงคนนี้โกรธขึ้นมาละก็คงแย่แน่
เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมอง พระศาสดาทำหน้าสงบนิ่งและดูเหมือนไม่ได้โกรธอะไร
เขาจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก
พระศาสดากล่าวอย่างจริงจัง "ฉันรู้ว่าความต้องการนี้อาจทำให้คุณรู้สึกประหลาดใจ แต่ความจริงก็เป็นเช่นนี้"
"ฉันมองเห็นอนาคตได้โดยผ่านการนำทางอัลลอฮ"
"หากฉันแต่งงานกับคุณและมีทายาทด้วยกัน อนาคตจะสามารถนำพานครวาติกันไปยังความเจริญรุ่งโรจน์ได้ และลูกคนนี้ก็จะได้กลายเป็นโป๊ปที่ทรงอำนาจและมีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์ของนครวาติกัน!"
เยี่ยชิวกล่าวอย่างไม่เกรงใจ "เรื่องของวาติกันของพวกคุณมาเกี่ยวข้องอะไรกับผม?"
"ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคุณเลย ฉันเลยต้องเดินทางมาหาคุณด้วยตัวเอง" พระศาสดากล่าว "เพียงแค่คุณตอบรับคำร้องขอของฉัน เช่นนั้นนครวาติกันของเราจะรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก"
"อนาคต ไม่ว่าคุณมีเรื่องอะไรให้เราช่วย ขอเพียงเป็นเรื่องที่เราทำได้ เราจะไม่มีทางปฏิเสธเลย"
"คุณเยี่ย คุณคิดว่ายังไง?"
เยี่ยชิวกล่าว "ไม่ว่ายังไง"
เขายอมรับว่าพระศาสดานั้นมีรูปร่างหน้าตาสวยงามมาก นับว่าเป็นผู้หญิงสวยระดับสูงคนหนึ่งเลย แต่การจะต้องมีลูกกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาไม่ได้รู้สึกรักหรือผูกพันด้วยนั้นเป็นเรื่องที่เยี่ยชิวรับไม่ได้
"ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ผมไม่ได้เป็นเครื่องผลิตลูกให้กับคุณ!" เยี่ยชิวกล่าว
พระศาสดากล่าว "งั้นต้องทำยังไงคุณถึงยอมรับข้อเสนอของฉัน?"
เยี่ยชิวกล่าว "อย่างน้อยเราสองคนต้องมีความรู้สึกผูกพันกันเป็นพื้นฐาน"
พระศาสดาขมวดคิ้ว "ฉันจะมีความรักไม่ได้ และฉันไม่สามารถมีความรู้สึกผูกพันกับใครได้"
ปัดโธ่ ไม่มีความรัก ไม่สามารถผูกพันกับใครได้แล้วยังจะอยากมีลูกกับผม คุณคิดว่าผมเป็นตัวอะไร?
ถ้าผมตอบตกลงแล้วเช่นนั้นผมกับคุณถือเป็นอะไรกัน?
เพื่อนร่วมรัก?
แม้เยี่ยชิวจะหลงใหลเรื่องเพศ แต่เขาเองก็เป็นคนค่อนข้างหัวโบราณและไม่สามารถรับได้กับความสัมพันธ์เช่นนี้
"ถ้างั้นผมคงไม่สามารถทำตามที่คุณเรียกร้องได้" เยี่ยชิวปฏิเสธ
พระศาสดากล่าว "คุณเรียกร้องอะไรมาก็ได้"
เยี่ยชิวกล่าว "ผมไม่ต้องการอะไร"
พระศาสดายังคงไม่ยอม "ฉันให้เงินทองคุณก็ได้ หรือทรัพย์สินสมบัติอื่นๆ ทองคำอัญมณีต่างๆ ได้หมด"
เยี่ยชิวยังคงปฏิเสธ "ขอโทษนะผมไม่ได้ร้อนเงิน"
พระศาสดากล่าว "วรยุทธ์ของฉันแข็งแกร่งมาก ฉันสามารถช่วยให้คุณได้เป็นผู้ฝึกตนเป็นเซียนได้เร็วขึ้น"
เยี่ยชิวเริ่มรู้สึกสนใจ
หากเขาได้เป็นเซียนเร็วขึ้น เช่นนั้นวรยุทธ์ของเขาจะต้องเพิ่มระดับขึ้นไปถึงขั้นที่น่าสะพรึงกลัวมากอย่างแน่นอน
แต่สุดท้ายเยี่ยชิวก็ยกเลิกความคิดนี้ไป
ตอนนี้เมืองต้องห้ามก็ถูกทำลายลงแล้ว ศัตรูตัวฉกาจได้ตายลงแล้ว ทำไมเขาต้องรีบฝึกตนเป็นเซียนด้วย?
เยี่ยชิวมองไปที่พระศาสดา "คุณเองก็เพิ่งพูดไปเองว่าพลังการต่อสู้ของผมแข็งแกร่งมาก"
"ผมเชื่อว่าด้วยความสามารถของผมเอง อีกไม่นานผมก็จะกลายเป็นเซียนได้อย่างแน่นอน"
"ฉะนั้น ข้อเสนอของคุณไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว"
พระศาสดากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง "คุณเยี่ย คุณต้องเชื่อฉัน นครวาติกันของเราไม่มีทางหักหลังต่อคุณแน่"
"คนของเรามีอยู่ด้วยกันนับแสนคน"
"เพียงแค่คุณยอมรับข้อเสนอของฉัน ศิษย์นับแสนเหล่านี้สามารถทำตามความต้องการของคุณได้สามข้อ"
แค่สามข้อ?
เยี่ยชิวยิ้มอย่างเยือกเย็น "คุณเองคงยังไม่รู้อะไรว่าผมเป็นผู้นำของหลงเหมิน ผมเองก็มีลูกศิษย์สาวกอยู่หนึ่งแสนคน"
"เพียงแค่ผมออกคำสั่งไป ศิษย์หนึ่งแสนคนไม่มีทางปฏิเสธคำสั่งของผมได้"
หลังจากที่พละกำลังในร่างกายของเขาฟื้นฟูขึ้นมาได้นิดหน่อย เขาก็ใช้ยันต์เหมาซานอย่างรวดเร็ว
ไม่นานบาดแผลภายนอกของเขาก็หายเป็นปกติ
เวลาผ่านไป
ผ่านไปสองชั่วโมง
อาการบาดเจ็บของเยี่ยชิวได้หายดีเป็นปลิดทิ้ง เขาลุกขึ้นยืนและมองไปที่พระศาสดาด้วยรอยยิ้ม "เป็นยังไง บาดแผลของผมหายเร็วไหม?"
ไม่เพียงแค่เร็ว แต่เร็วมากจนน่าตกตะลึง
พระศาสดาอ้าปากเล็กน้อยด้วยสีหน้าตกใจ และขณะเดียวกันเธอก็ยิ่งมั่นใจว่าเธอตัดสินไม่ผิดจริงๆ
หากเธอแต่งงานกับเยี่ยชิวและมีทายาทด้วยกัน เช่นนั้นเด็กคนนี้จะต้องกลายเป็นโป๊ปที่ทรงอำนาจที่สุดในประวัติศาสตร์ของวาติกันอย่างแน่นอน
"คุณเยี่ย ฉันหวังว่าคุณจะตัดสินใจอีกครั้งในสิ่งที่ฉันเสนอไป"
"ฉันจะมาหาคุณอีกแน่นอน"
"ลาก่อน"
พระศาสดาพูดจบก็หายตัวไปจากยอดเจดีย์อย่างรวดเร็ว
เยี่ยชิวรีบเปิดดวงตาสวรรค์และเห็นเพียงเงาจางๆ ที่หายลับไปจากสายตาของเขาอย่างรวดเร็ว
"เคลื่อนไหวเร็วมาก เธอต้องเป็นยอดฝีมือระดับยอดเซียนอย่างแน่นอน"
เยี่ยชิวแอบพึมพำในใจ
จากนั้นเขาชิวก็เข้าไปในเจดีย์และพบว่าข้างในยังมีเทพธิดานับร้อย ทุกคนต่างถูกขังอยู่ในชั้นหนึ่งของเจดีย์
"พระนาการ์ได้ตายลงแล้ว ตั้งแต่วันนี้ไปพวกคุณเป็นอิสระ"
เยี่ยชิวไม่รู้ว่าเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้จะฟังตัวเองรู้เรื่องไหม หลังจากที่ปล่อยเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์ไป เขาก็เดินขึ้นไปบนยอดเจดีย์
ก่อนหน้านี้ที่ต่อสู้กับพระนาการ์ เขาสัมผัสได้ว่าเจดีย์แห่งนี้มีพลังวิเศษอยู่จำนวนมาก
เขาอยากเห็นว่ามันคืออะไรกันแน่?
เยี่ยชิวเดินขึ้นไปถึงชั้นเก้าของเจดีย์และทันใดนั้นเอง ม่านตาของเขาก็หดลงอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...