วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1145

สิบนาทีต่อมา

ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้าไปในสำนักงาน

คนที่เดินนำหน้านั้นกลับกลายเป็นคนที่เยี่ยชิวนั้นรู้จักเป็นอย่างดี ผู้รับผิดชอบทางด้านการดูแลสุขภาพของเจียงโจวผู้อำนวยการหลี่

เมื่อผู้อำนวยการหลี่เห็นเยี่ยชิวนั้น เขาก็รีบเดินไปทักทายด้วยรอยยิ้ม：“เสี่ยวเยี่ยมาทำอะไรที่นี้ล่ะเนี่ย?”

เมื่อผู้อำนวยการหลี่เห็นเยี่ยชิวนั้น เขาก็รีบเดินไปทักทายด้วยรอยยิ้ม: "เสี่ยวเยี่ย ทำไมนายถึงมาที่นี่"

“ลูกสาวของผมมีเรื่องขัดแย้งเล็กน้อยกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอครับ” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเฉาชุนหัวเห็นว่าผู้อำนวยการหลี่กับเยี่ยชิวรู้จักกัน เขาก็แอบรู้สึกผิดหวังและรีบพูดขึ้นว่า：“เหลาหลี่ ในที่สุดคุณก็มาถึงจนได้”

“คุณรู้จักเยี่ยชิวคนนี้ใช่ไหม?”

“ผมขอบอกคุณเลยว่าเขาคนนี้อวดดีมาก เขาทั้งทุบตีครูและรปภ.ของทางโรงเรียนและเมิดกฎหมาย เขานั้นเป็นคนที่แย่มาก”

“ผมคิดว่าคนแบบนี้ไม่สมควรเป็นหมออย่างยิ่ง คุณควรเพิกถอนใบรับรอของเขาและ...”

ผู้อำนวยการหลี่เลิกคิ้วขึ้นและพูดว่า：“เหลาเฉา สรุปว่าผู้รับผิดชอบทางด้านการดูแลสุขภาพของเจียงโจวเป็นใครกัน เป็นนายหรือเป็นฉัน?”

เฉาชุนหัวตอบกลับว่า：“แน่นอนครับ ว่าเป็นคุณ”

“ดีนะที่ยังรู้!” ผู้อำนวยการหลี่พูดด้วยความโกรธ：“ในเมื่อมันอยู่ภายใต้การควบคุมของฉัน ฉันรู้ว่าควรทำอย่างไร ไม่ต้องให้นายว่าสอน”

เฉาชุนหัว：“……”

หลังจากนั้นผู้อำนวยการหลี่ก็ถามกับเฉาชุนหัวว่า：“นายมีปัญหาอะไรกับเยี่ยชิวงั้นหรอ?”

“ลูกสาวของเขาทุบตีลูกชายของผมครับ” เฉาชุนหัวพูดขึ้น

ผู้อำนวยการหลี่เหลือบมองเด็กชายตัวเล็กๆที่อยู่ข้างๆเฉาชุนหัวแล้วพูดว่า ：“งั้นก็ดีน่ะสิ!”

“เจ้าเด็กเฉาตงคนนี้ดื้อมากนะ ไม่เอาอะไรสักอย่าง ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเขานั้นเขาสูบบุหรี่และดื่มเหล้า”

“เขาเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง ยังกล้าทำอะไรแบบนี้แล้ว ถ้านายยังไม่อบรมสั่งสอนต่อไปล่ะก็ โตขึ้นไปจะเป็นคนที่สร้างแต่หายนะ”

เฉาชุนหัวตอบกลับว่า：“เหลาหลี่ ปัญหาของลูกชายผมเอาว้ทีหลังเถอะ ตอนนี้เรามาพูดปัญหาของเยี่ยชิวกันก่อนดีกว่า”

“เขาอยู่ภายใต้การควบคุมของคุณใช่ไหม”

“เขาทุบตีผู้คน คุณคิดว่าเราควรทำอย่างไร?”

“เราจะทำอะไรได้อีกล่ะ คนๆนั้นก็ยังไม่ตายนิ ก็แค่นั้นแหละ” ผู้อำนวยการหลี่พูดในใจว่าเฉาชุนหัวอาเฉาชุนหัว ที่ฉันทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อตัวนายทั้งนั้น นายอย่าเข้าใจผิดในความหวังดีของฉันเลยนะ

แต่ทว่า สิ่งที่ผู้อำนวยการหลี่กังวลก็เกิดขึ้น

“เหลาหลี่ คุณกำลังพูดอะไรออกมา?จะให้เรื่องนี้จบง่ายงั้นหรอ?ไม่มีทาง”เฉาชุนหัวพูดด้วยความโกรธ：“ถ้าหากแค่หมอตัวเล็กๆคุณยังจัดการไม่ได้ งั้นผมจะเรียกรองนายกเทศมนตรีหวงมา”

อะไรนะ ขู่ฉันเหรอ?

ผู้อำนวยการหลี่ก็เริ่มโกรธขึ้นมาเช่นกัน：“งั้นก็เรียกมา”

เฉาชุนหัวหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาทันทีและโทรหารองนายกเทศมนตรีหวง

เมื่อเว่ยหลี่หมิงเห็นฉากนี้ เขาก็แอบไว้อาลัยให้กับเฉาชุนหัวในใจ

เจ้าคนงี่เง่านี้ จะท้าทายกับใครไม่ท้าทาย มาท้าทายกับเยี่ยชิว นี้มันร้นหาที่ตายชัดๆ?

หลังจากที่เฉาชุนหัววางสายโทรศัพท์ลง เข้าก็ชี้ไปที่ผู้อำนวยการหลี่กับเว่ยหลี่หมิง และพูดว่า：“พวกนายทั้งสองคนรอก่อนเถอะ อีกแปปเดียวรองนายกเทศมนตรีหวงก็จะมาแล้ว”

ผู้อำนวยการหลี่กับเว่ยหลี่หมิงทำตัวราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ยินอะไรเลย และขี้เกียจเกินกว่าจะให้ความสนใจ

ใช้เวลาไม่นาน

รองนายกเทศมนตรีหวงก็มาถึง

เมื่อเข้ามาเฉาชุนหัวก็รีบฟ้องเรื่องราวต่างๆให้เขาฟัง

“รองนายกเทศมนตรีหวง มีเรื่องที่ท่านต้องทราบ ผู้อำนวยการหลี่กับเว่ยหลี่หมิงทำการปกป้องหมอคนหนึ่งที่กระทำความผิด”

“หมอคนนี้ทั้งทุบตีครูและรปภ.ในโรงเรียน นิสัยแย่มาก ฉันคิดว่าควรถูกจับลงโทษ”

“นอกจากนี้......”

“เดี๋ยวก่อน” ยังไม่ทันที่เฉาชุนหัวจะพูดจบ เขาก็พูดรองนายกเทศมนตรีหวงขึ้นว่า ：“หมอที่นายกำลังพูดถึงไม่ใช่เยี่ยชิวใช่ไหม?”

“ใช่ เขาคือ...”

ปร้าบ!

รองนายกเทศมนตรีหวงตบหน้าของเฉาชุนหัวและตะโกนว่า：“ไร้สาระ”

“เยี่ยชิวนั้นเป็นนักปราชญ์ทางการแพทย์ที่ใส่ใจเรื่องการช่วยชีวิตและการรักษาผู้บาดเจ็บ ทำไมเขาถึงทุบตีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและครูโดยไม่มีเหตุผล?”

“ขอถามตรงๆนะ นายได้ไปทำอะไรที่มันเกินไปใส่เขาหรือเปล่า?”

เฉาชุนหัวตอบ：“ผมไม่.....”

ปร้าบ!

รองนายกเทศมนตรีหวงตบหน้าเฉาชุนหัวอีกครั้งและตะโกนใส่ว่า：“ยังจะเถียงข้างๆคูๆอยู่อีก รีบขอโทษเยี่ยชิวเร็วเข้า”

เฉาชุนหัวทั้งโกรธทั้งโมโห：“เจ้าหนู อย่าอวดดีให้มันมากนักนะ ฉันจะบอกอะไรนายให้ ฉันเป็นคนจากตระกูลเฉาแห่งเมืองปักกิ่ง ลุงของฉันเป็นถึงผู้นำตระกูลเฉาแห่งเมืองปักกิ่งเลยนะ”

“ตระกูลเฉาแห่งปักกิ่งงั้นหรอ?” เยี่ยชิวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดโทรออก

และในขณะนั้นเอง เขาก็เปิดลำโพงขึ้น

หลังจากนั้นไม่นาน

สายปลายก็รับโทรศัพท์

“ฮาโหล ฉันชื่อเฉายี่” เสียงอันสง่างามดังมาจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์

คำแรกที่เยี่ยชิวตอบกลับไปนั้นคือ：“คุณจะมีปัญหาอะไรไหม ถ้าฉันจะแตะต้องเฉาชุนหัวนิดหน่อย?”

“นายเป็นใคร?”

“ฉันชื่อเยี่ยชิว”

ทันใดนั้น เสียงของสายปลายทางก็เปลี่ยนไปทันที น้ำเสียงนั้นทั้งมีความกระตือรือร้นและทั้งให้เกียรติกับเยี่ยชิว และเขาก็ตอบกลับว่า：“ผู้นำเยี่ย คุณโปรดอย่าเข้าใจผิด ถึงแม้ว่าเฉาชุนหัวจะเป็นคนของตระกูลเฉาของเรา แต่ฉันได้ไล่เขาออกจากครอบครัวไปแล้ว”

“ถ้าหากว่าคุณอยากจะทำอะไรกับเขานั้น ก็ถือว่าเป็นบุญเป็นวาสนาของเขาแล้ว”

“เชิญลงมือได้เลย”

เมื่อเฉาชุนหัวได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็พูดอย่างวิตกกังวล：“ท่าลุง ฉันถูกไล่ออกจากครอบครัวเมื่อไหร่กัน?”

“เมื่อกี้นี้แหละ ฉันตัดสินใจแล้ว”

คนปลายสายพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า：“ผู้นำเยี่ย หากคุณไม่อยากที่จะดำเนินการด้วยตัวเอง ฉันสามารถสั่งให้ใครก็ตามจับเฉาชุนหัวมาลงโทษเขาจนกว่าคุณจะพอใจ คุณคิดว่าอย่างไร”

“ไม่จำเป็น” เยี่ยชิววางสายโทรศัพท์ พร้อมกับก้าวออกไป และทำการหักมือเขาเฉาชุนหัว

ส่วนเด็กน้อยก็เป็นลมหมดสติไปตรงนั้น

เยี่ยชิวกำลังจะลงมือเมื่อเขาตระหนักว่าเชี่ยนเชี่ยนก็อยู่ด้วย และเธอดูเหมือนจะเริ่มหวาดกลัว ดังนั้นเขาจึงหยุดลือและพูดว่า：“อธิบดีเว่ย เฉาชุนหัวกับอาจารย์สวีฉันยกให้คุณเป็นคนจำการ”

“ไม่ต้องกังวลเลยคุณเยี่ย ฉันรู้ว่าจะต้องทำอะไร” เว่ยหลี่หมิงกล่าวด้วยความเคารพ

“รบกวนคุณแล้ว”เมื่อเยี่ยชิวพูดจบ เขาก็ทำการทักทายกับรองนายกเทศมนตรีหวงและผู้อำนวยการหลี่ ก่อนที่เขาจะอุ้มเชี่ยนเชี่ยนจากไป

ทันทีที่เขาออกไป เขาได้ยินเว่ยหลี่หมิงตะโกนเสียงดัง：“พาตัวอาจารย์สวีกับเฉาชุนหัวกลับ”

……

หลังจากที่เยี่ยชิวออกมาจากโรงเรียน เขาก็พาเชี่ยนเชี่ยนไปที่สวนสนุกเป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็ไปรับฉินหวั่มาทานอาหาร ดูหนัง และไม่ได้กลับบ้านจนดึกดื่น

ตอนนี้เขาไม่รู้ว่า คืนนี้มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในปักกิ่ง